Fálkinn - 14.12.1964, Blaðsíða 15

parzer upp í hendurnar (hann er á 100 schillinga seðlunum),
lét raka mig, steig upp í sporvagn og brunaði rakleiðis
niður á Schwedenplatz. Það var steikjandi hiti og þarna
hallaði ég mér aftur á bak í vagninum, og barokk-húsarað-
irnar flugu hjá. Barokk, barokk, barokk, mér varð ekki um
sel og fannst borgin, þ. e. göturnar, sem ég ók um, við fyrstu
sýn þyngslalegri en ég hafði gert mér í hugarlund. Maður
heldur hálfpartinn — svona í fjarlægðinni — að Strauss,
Lehar, Millöcker og þeir piltar hafi einnig smíðað húsin
hérna, allt sé einn dunandi vínarvals.
Mánudagurinn 22. ágúst.
Fyrsta ferð mín í Stefánskirkjuna. Klifraði upp í suður-
turninn, en prílið kom ekki að fullu gagni, því vinnu-
pallar eru hringinn í kringum turninn þar efra, svo útsýn
var engin að heitið gat í vestur og suður, en góð í austur
og norður. í sjónaukanum sá ég Dóná blika, en fékk ekki
þá yfirsýn yfir legu borgarinnar, sem ég hafði vænzt, og að
horfa ofan á kollinn á henni, þ. e. húsþökin, var rétt í
meðallagi fallegt.
Dvaldi lengi á bekk sunnan við kirkjuna og virti hana fyrir
mér. Því miður er byggt svo þröngt að henni, að maður
verður að reigja höfuðið aftur á bak til að sjá hana í allri
hæð sinni, og standi maður í nokkurri fjarlægð, eru yfirleitt
kómin hús í veginn sem skyggja á hana. Undantekning er
þó hornið á Graben og Stock im Eisen Platz, þaðan séð
er hún mjög falleg.
Settist um stund inn í helgidóminn, sem er vissulega hátíð-
legur, en barokktöflurnar bæði á veggjum og súlum íþyngja
honum, svo stórar og flúraðar sem þær eru, eða öllu heldur:
þær draga úr hraða hins gotneska ferðalags til himna,
leiða athyglina um of frá súlunum sjálfum sem einmitt er
ætlað að hrífa hjarta manns með sér upp til guðs. En
fólkið vill hafa sín ölturu, sínar dýrlingatöflur. — Ég varð
þannig ekki fyrir sérstakri upphafningu, heldur þótti mér
ég hvíla í öruggu, hlýju bóli. Og það er auðvitað gott líka.
Miðvikudagurinn 24. ágúst.
Skoðaði í morgun svonefnt Fígaró-hús í Domgasse 5. Þar
bjó Mozart á árunum 1784—’87 og samdi þá m. a. Brúðkaup
Fígárós.
Örðugt er að lýsa þeirri tilfinningu, sem bærðist mér í
brjósti, þegar ég gekk þar um gólf. Mér þótti ég staddur í
einhverjum magískum miðdepli heimsins; að þarna skyldi
Mozart hafa setið, að ég skyldi geta hallað mér út um
sömu glugga og hann!
íbúðin er tvö herbergi, annað langt og mjótt, „kabínett“
með tveimur gluggum; þar er talið, að Mozart hafi unnið;
hitt er vítt til veggja með þremur gluggum, og er glerhurð
milli herbergjanna.
Ekki mikið um sýningarmuni, aðallega myndir af Mozart og
skylduliði hans og vinum, einnig nokkur handrit og frum-
prentanir tónverka. Beethoven heimsótti Mozart í þessa
íbúð 1787, þá nýkominn til Vínar. sautján vetra gamall.
Einnig Haydn 1785, og las ég á spjaldi, sem uppi hékk á vegg,
að þá hafi verið músíserað af krafti.
Þegar ég stóð aft"*- úti á götu, fannst mér ég loksins vera
kominn til Vínarborgar að öllu leyti.
Föstudagurinn 26. ágúst.
í morgun lagði ég leið mína upp á Schwarzenbergplatz og
settist um kyrrt á kaffistétt einni; útsýn yfir allt torgið;
í baksýn sigurmerki Rauða hersins.
Las lauslega í blöðunum um Ólympíuleikana. Og þá allt í
einu verður mér litið upp og sé, hvar maður steypist af
mótorhjóli, flýgur áfram í löngum boga og skellist í götuna,
veltist í hringi þarna á miðju torginu og bílar steðjandi að
hvaðanæva. Ég fékk dunandi hjartslátt, hélt að þarna yrði
dauðaslys. En sko til, maðurinn, sem var fremur ungur,
feitlaginn, í svörtum vinnuslopp, reis þá upp úr götunni og
sýndist óslasaður. En mjög var honum brugðið, fór samt
að tína upp blýanta og penna, sem höfðu hrokkið upp úr
brjóstvasa hans, þegar hann snarhemlaði, og sáldrazt út um
allt.
Það má hafa verið nöturleg tilfinning að vita sig vera að
steypast í götuna, skynja dunandi umferðina á allar hliðar,
kastast inn í miðja þvögu ökutækjanna, heyra bílana flauta,
sporvagnana ískra. Allt hefur runnið saman í voveiflega
hringiðu.
Þjónninn var alltaf að koma út á stéttina og gá, hvort nýr
viðskiptavinur væri setztur einhvers staðar við borð,
óþreyjufullur eins og kónguló, sem bíður þess, að fluga límist
föst við vefinn.
Mánudagurinn 12. september.
Klukkan tvö í gönguferð austur að Prater Stern torginu.
Hverfin milli Dónárkanals og fljótsins heldur lífvana.
Skemmdust talsvert í stríðinu. Mikið um hundaskít.
Þaðan í Augarten. Jóð í vögnum; slæðingur af fólki að
Framhald á bls. 75.
\