Fálkinn - 03.05.1965, Qupperneq 21

Framh. á bls. 24.
AÐ GERA
Þegar hann var búinn að gera við vaskinn, var setustofan
mín komin í fullkomið lag. Grammófónninn spilaði strengja-
kvartett eftir Haydn, ljósin voru dauf og þægileg, dívaninn
í hentugri nálægð við hægindastólinn og risastór alabasturs-
öskubakki á stofuborðinu.
MÁ ég biðja yður um einn smágreiða í viðbót, hr. Dean,“
sagði ég þegar hann kom inn í stofuna. „Dean flugstjóri."
Ég brosti blíðlega. „Haldið þér, að þér gætuð hjálpað mér að
hengja upp þetta málverk?“ Það var ekkert nema bláir og
GLETTNIS-
LEG
ÁSTAR-
SAGA
EFTIR
MARNIE
ELLINGSON
gráir ferhyrningar og hét Næturljóð nr. 3.
„Þetta er falleg mynd,“ sagði hann.
„Ég tók hana á leigu einn mánuð,“ sagði ég „því að ég
er ekkert hrifin af nútímalist og mér finnst of dýrt að kaupa
hana á sjötíu gíneur, ef ekkert verður úr þessu með Christop-
her. En ég þurfti að hengja eitthvað upp í staðinn fyrir afrísku
djöflagrímuna."
Hann leit skringilega á mig og tók við hamrinum. „Ef yður
finnst myndin ekki falleg, hvers vegna létuð þér djöflagrím-
una þá ekki vera kyrra á sínum stað?“ spurði hann meðan
hann rak naglann liðlega í vegginn.
„Ég get nú varla búizt við, að þessi ásjóna rói taugar
Christophers," sagði ég og rak tána í grímuna sem lá á gólf-
inu. „Svona lítur samstarfsfólk hans einmitt út.“ Ég steig
aftur á bak til að virða myndina fyrir mér. „Fínt. Haldið þér
ekki að þetta málverk hljóti að sefa ofþandar taugar?“
Hann litaðist um í herberginu. „Jú, ef þessi Christopher er í
leit að hvíldarhæli, finnur hann það hér.“
HANN hafði verið svo hjálpsamur, að ég mátti ekki móðgast.
„Ég veit ekki hvernig ég hefði farið að án yðar. Það
hefði eyðilagt allt heila gumsið, ef Christopher hefði komið
að mér í móðursýkikasti með stíflaðan vask og drasl í hverju
horni.“
„Ég veit ekki,“ sagði hann. „Ef þér eruð stúlka sem elskar
afrískar djöflagrímur og fær móðursýkiköst út af stífluðum
FALKINN
21