Fálkinn - 14.02.1966, Blaðsíða 7

lækka um helming innan tíu ára, og
eftir tuttugu ár yrðu þau ekki nema
einn þriðji af því, sem þau eru í dag.
Þá myndi vakna sú spurning hvernig
unnt yrði að fylla þessar risaflugvélar.
Hugsanlega yrði lausnin sú, að við-
komustaðir þessara flugvéla yrðu að-
eins á mjög þéttbýlum stöðum, eða sem
mest miðsvæðis í hinum ýmsu löndum.
Ef þessar stóru vélar yrðu teknar í
notkun myndi flugferð í háloftum og á
flugvöllum minnka, en það myndi jafn-
framt auka flugöryggið.
Þegar rætt er um ,,supersonic“-flug-
vélar, er átt við vélar, sem fljúga með
hraða hljóðsins, 1100 kílómetra á klst.
(Mach 1) og allt að þreföldum hraða
hljóðsins (Mach 3). Af slíkum flugvél-
um er kunnust hin svonefnda „Con-
cord“-vél, sem Bretar og Frakkar hafa
undirbúið smíði á. Þá hefur Banda-
ríkjastjórn nýlega ákveðið að veita 140
milljónir dollara til smíði slíkrar vél-
ar þar í landi. Einnig má geta þess,
að Sovétmenn hafa haldið því fram,
að þeir yrðu fyrstir til að framleiða
„supersonic“-flugvél.
Menn hafa komist svo langt, að ræða
um smíði ,,hypersonic“-farþegavéla, sem
myndu þá fremur líkjast eldflaugum en
flugvélum og færu með áttföldum
hraða hljóðsins, eða með 8800 kílómetra
hraða á klukkustund. Þeir djörfustu
hafa rætt um vélar (eða eldflaugar)
sem flyttu farþega með 20 földum hljóð-
hraða. Vísindamenn hjá einu banda-
rísku fyrirtæki hafa jafnvel rætt um
flugtæki, sem bæri 170 farþega og
kæmist til hvaða staða á jörðu sem er
á innan við 45 mínútum.
Að venju eru það peningarnir, sem
vekja menn til raunveruleikans, þegar
rætt er um slík farartæki. Ógjörning-
ur er að gera sér nokkra grein fyrir
því hvað þess háttar bylting í flug-
tækni myndi kosta, en til samanburðar
má geta þess, að Bandaríkjamenn
reikna með því að eyða allt að 10 þús-
und milljón dollurum til rannsókna á
þessu sviði næstu 20 árin. Þá er ekki
reiknaður með kostnaður við smíði
nýrri og fullkomnari véla.
Þetta er ein af hinum nýju brezku
Trident-flugvélum, sem er í eigu British
European Airways. Þessar vélar eru
taldar einhverjar fullkomnustu farþega-
þotur, sem nú eru í notkun.
f
Bóndinn kom í Bakkabúð
til að borga gamla skuld og
reikningurinn var til reiðu,
skrautritaður á fallegan
pappír með rauðum strikum.
Bóndinn athugar hann vel
og lengi. Svo segir hann:
— Ég hef nú aldrei keypt
neina saldó hérna, hvorki
handa mér eða konunni
minni, svo að hana verðið
þið bara að strika út.
Ungi kennarinn kemur á
bernskustöðvarnar og hittir
gamlan fornvin sinn og fer
að segja honum frá mennta-
vegi sínum.
— Nú hef ég kostað yfir
tuttugu þúsundum upp á að
mennta mig, segir hann.
— Já, það er ekki mikið
sem maður fær fyrir pen-
ingana á þessum síðustu og
verstu tímum, svarar bónd-
Maður nokkur kom inn í
upplýsingastofu verzlunar-
ráðsins og bað um upp-
lýsingar um fjárhag og
getu Ólafs Gunnarssonar í
Varmalandi. Nú var rýnt í
bækurnar og svarið var
ekkert uppörvandi að því er
þennan Ólaf snerti.
— Hjá honum fæst aldrei
rauður eyrir, var svarið.
Spyrjandinn þakkaði fyrir
og fór út að dyrunum.
— Augnablik, þér skuld-
ið okkur fimm krónur fyrir
upplýsingarnar, sagði af-
greiðslumaðurinn.
— Já, einmitt. En hjá
þessum Ólafi Gunnarssyni
er ekki rauðan eyri að fá,
sögðuð þér sjálfur. Og Ólaf-
ur Gunnarsson — það er ég.
Verið þér nú sælir.
— Skelfing ertu daufur í
dálkinn.
— Já, konan mín hefur
verið að heiman i sex mán-
uði.
— Nú, og hvað um það?
— Ég skrifaði henni í
hverri viku og sagðist sitja
heima á hverju kvöldi. Og
daginn eftir að hún kom
heim kom maðurinn til að
lesa á ljósamælirinn og
reikningurinn var upp á
fimm krónur.
★
— Æ, ég á svo bágt! Ég
finn það betur og betur með
hverjum deginum að mað-
urinn minn hefur eingöngu
gifzt mér vegna peninganna
minna.
— Þá getur þú að minnsta
kosti huggað þig við að hann
er ekki eins vitlaus og hann
sýnist.
★
Gömlu konumar voru að
tala saman og önnur segir:
— Ég hef ekki séð þig í
biðsíofunni hjá lækninum
langa-lengi. Hefurðu verið
veik?
Metnaðargjarn unglingur
spurði ríkan forstjóra hvern-
ig ætti að fara að því að
verða ríkur.
— Þér verðið að grípa
tækifærið, sagði forstjórinn.
— En hvernig get ég vit-
að hvenær tækifærið kem-
ur?
— Það er ómögulegt að
vita það. En þér verðið bara
að halda áfram að grípa og
grípa, þangað til þér grípið
rétt.
FALKINN