Fálkinn - 14.02.1966, Blaðsíða 29

gefðu ég ekki skrifa fyrr. Ég
hafði ekki peningana."
í „Þetta er aðeins vinarheim-
sókn,“ flýtti Chiang sér að segja.
„Ég kom ekki til að rukka þig
um peninga."
Aika brosti. „Þakka þér fyrir
Chiang. En nú hef ég pening-
ana, Ég er leið ég ekki borga
þér fyrr. Nú ætla ég ná í þá.“
Hún stóð á fætur en Chiang
greip um hönd hennar og dró
hana niður á legubekkinn aftur.
„Þú getur borgað mér seinna,
um leið og ég fer. Láttu mig
ekki finna að ég sé einhvers
konar innheimtumaður."
„Fyrirgefðu," sagði Aika. Hún
dró ekki til sín höndina en Chi-
áng var órótt. Hann sleppti taki
sínu. Aftur leið nokkur stund og
þau vissu ekki hvað þau ættu
að segja. Chiang braut heilann
um hvers vegna honum fyndist
eins og ósýnilegur veggur stæði
á milli þeirra. Ef til vill voru
þau bæði að reyna að gæta sín
á þvi að segja ekkert rangt,
ekkert sem gæti vakið óþægi-
legar minningar frá San Fran-
cisco. „Svo það eru tvær vikur
siðan þú komst,“ sagði Chiang
loksins.
„Já,“ svaraði Aika. „Herra
Tanaka mjög góður gefa mér
vinnu aftur. Ég vinn fyrir hann
á kvöldin. Frú Tanaka mjög góð
gæta fyrir mig barnanna minna."
„Tókstu öll börnin með þér
frá Santa Cruz?“
„Já. Það er ekki gott fyrir
börnin mín að búa hjá öðru
fólki. Þau þekkja mig ekki. Ég
var mjög óhamingjusöm af því.
Nú þekkja þau mig smátt og
smátt. Þau sofa núna.“ Aftur
varð augnabliks þögn. Chiang
skildi ekki hvers vegna honum
þurfti að vefjast svo tunga um
tönn, hann gæti ekki spurt hana
um neitt. „Ég hef tvær vinnur
núna,“ hélt Aika áfram. „Þess
vegna ég get safnað nógu mikið
til að borga þér. Á daginn vinn
ég í fataverzlun í Lighthouse-
götu. Mér þykir gaman að
sauma."
„Áttu við að þú vinnir sextán
klukkustundir á dag?“
„Nei. Ég vinn bara fimm tíma
í Tókíó-garðinum — frá fimm
til tíu. Mér líkar vel. Nú vinn
ég fyrir börnunum minum og
sé þau á hverjum degi. Safna
líka peningum." Hún virtist
glaðleg og stirðleikinn var horf-
inn úr röddinni. „Líkar þér enn
vel vinnan þín, Chiang?“
„Já. Mér finnst hún að mörgu
Ieyti skemmtilegri eftir tilbreyt-
inguna."
„Mér hefur aldrei áður þótt
svona gaman að vinna," sagði
Aika. „Þegar maður vinnur fyr-
ir börnin sin finnst manni smátt
og smátt erfið vinna skemmti-
leg og getur unnið margar
stundir án þess að verða þreytt-
ur. Ég vissi það ekki áður. Það
er skrítið."
„Það gleður mig, að þú skulir
hafa komist að því.“
„Áður ég var alltaf hrædd við
byrði mína,“ sagði Aika, og
rödd hennar varð lifandi. „Mér
leið alltaf illa. Nú veit ég, ef
maður vinnur mikið þá ekki svo
mjög erfitt að sjá fyrir nokkr-
um börnum og það er gaman
að vinna mikið fyrir börnin sín.
Nú er ég ekki lengur hrædd.“
Chiang langaði til að spyrja
hana hvort það hefði verið vegna
þessarar hræðslu, sem hún hefði
ætlað að giftast herra Yee, en
tók sig á og þagði. Ég býst við,
að það sé eðlilegt," sagði hann
án þess að vera vel ljóst, um
hvað hann var að tala. „Áttu frí
heiian dag í hverri viku?“
„Já. Þriðjudag. Þá á ég líka
frí í verzluninni og get verið
allan daginn með börnunum mín-
um. Það er mjög mikilvægt. Ég
mundi vera mjög ógæfusöm, ef
ég hefði ekki þennan dag.“
„Gæti ég boðið þér út með
mér eitthvert kvöldið?" heyrði
Chiang sjálfan sig segja.
Augnablik birti yfir Aiku, eins
og þetta væri það sem hún hefði
þráð heitast af öllu að heyra og
vonast eftir, en einmitt þegar
hún ætlaði að fara að svara hon-
um dimmdi aftur yfir svip
hennar og ljóminn í augunum
hvarf. Umskiptin voru svo snögg
og gagngjör að þau virtust varla
möguleg. Chiang hefði heldur
bitið úr sér tunguna en að koma
með þetta boð, hefði hann vitað
að viðbrögð hennar yrðu slík.
En þegar hann ætlaði að fara
að stama fram afsökunarbeiðni,
sagði Aika: „Þú munt fyrirlíta
mig, Chiang."
„Hvað áttu við?“ spurði Chi-
ang.
„Þú hlýtur að fyrirlíta mig.
Ég veit það. Ég var ómerkileg.“
Chiang horfði á hana og
hleypti brúnum. Minningarnar
þyrluðust um hann og hann
vissi ekki hvað hann ætti að
segja. Aika hafði snúið andlit-
inu undan og starði niður i gólf
ið. Það voru þjáningardrættir í
svipnum. „Ég eignaðist aftur
barn,“ sagði hún. „Ég sagði þér
aldrei að John Larson væri faðir
þess.“
„Herra Yee sagði mér það,“
sagðfi Chiang.
„Er þér alveg sama?“
Aftur varð löng þögn. Allt í
einu stóð Aika upp af legubekkn-
um og þaut til dyra. „Ég ætla
að ná í peningana fyrir þig,“
sagði hún og í rödd hennar var
niðurbældur ekki.
Chiang leið illa. Hann sá eftir
að hafa komið. Þau voru bæði
orðin of viðkvæm og hörundsár
til að eðlilegt vináttusamband
gæti tekist milli þeirra. Það væri
líklega betra að hann færi áður
en Aika kæmi aftur: Hann stóð
upp úr sæti sínu og gekk til
dyra. Þegar hann var í þann
veginn að opna þær, kom Aika
aftur. „Ertu að fara?“ spurði
hún.
„Já,“ svaraði Chiang.
„Hérna eru peningarnir," sagði
hún og flýtti sér að fá honum
Framh. á næstu bls.
LÁTIÐ OKKUR ÞVO ÞVOTTINN
OG
HREINSA FÖTIN.
SÆKJUM — SENDUM.
»ORGAIII>VOTTAIlfsill II.I.
Borgartúni 3. Sími 10135.
FÁLKINN 29