Fálkinn - 16.05.1966, Síða 18

KLUKKAN 2:24, þann 3,
september 1965, gekk Nor-
man Muscarello inn í lögreglu-
stöðina í Exeter, N. H. og virt-
ist á barmi taugaáfalls. Regin-
ald Toland, lögregluþjónn, sem
var á verði, hjálpaði honum
að kveikja sér í sígarettu áður
en hann varð nógu rólegur til
að tala.
Muscarello hafði ferðazt á
þumalfingrinum eftir leið 150
frá Amesbury, Massachusetts,
til heimilis síns í Exeter, um
tólf mílna vegalengd. Umferð
var lítil, sagði hann, og hann
hafði neyðzt til að ganga meiri
hluta leiðarinnar. Um klukkan
2 eftir miðnætti, þegar hann
var á leið fram hjá ógirtu engi
í nánd við Kensington, N. H.
kom gríðarstór hlutur ofan af
himni. Skær rauð ljós kvik-
uðu allt í kringum barma hans
og hann virtist um 80 til 90
fet í þvermál. Hluturinn ramb-
aði, ruggaði og sveif rakleitt í
átt til hans, algjörlega hljóð-
laust. Muscarello varð hrædd-
ur um að hann myndl rekast
á sig, og fleygði sér út af veg-
inum.
Hluturinn hopaði hægt til
baka og sveif í lausu lofti yfir
þakinu á öðru tveggja nær-
liggjandi húsa. Að lokum fjar-
lægðist hann nógu mikið til
þess að Muscarello gæti hlaup-
ið að öðru húsinu. Hann lamdi
JOHM C. FLLLER á dyrnar, æpandi. Enginn svar-
aði. f sama bili bar þar að bif-
reið og Muscarello veifaði
henni æðisgenginn. Miðaldra
hjón tóku hann upp í bílinn
og skiluðu honum á Exeter
lögreglustöðina.
„Heyrðu," sagði hann við To-
land, „ég veit að þið trúið mér
ekki. Ég lái ykkur það ekki.
En þið verðið að sjá mér fyrir
fylgd heim!“
Einlægni Muscarellos hafði
þau áhrif á Toland að hann
kallaði á nálægan eftirlitsbíl.
Áður en fimm mínútur voru
liðnar, kom Eugene Bertrand
lögregluþjónn í bílnum til
stöðvarinnar. Eftir að hafa
hlýtt á frásögn Muscarellos,
skýrði Bertrand frá því, að um
klukkustund áður hefði hann
ekið fram á kyrrstæðan bíl á
afleggjara hér um bil tvær míl-
ur frá Exeter. Konan við stýr-
ið sagði honum, að risastór,
hljóðlaus, svífandi hlutur hefði
elt hana frá borginni Epping,
níu mílur í burtu. Hluturinn
íar það skynvilla? Gabb? Eða hefði haft skær, leiftrandi rauð
iáu rúmlega sextíu manns í ljós, sagði hún, og hélt sig örfá
grennd við Exeter N. H. í raim fet frá bílnum hennar. Er hún
og veru fljúgandi hluti ein- kom að afleggjaranum, tók
hvers staðar frá? hann skyndilegt viðbragð og
18 FÁLKINN
hvarf brátt sjónum hennar upp Eftir drykklanga stund fór
í himingeiminn. hluturinn að færast hægt til
„Ég hélt hún væri geggjuð," austurs, í átt til Hampton.
sagði Bertrand við Toland. Hreyfingar hans voru óreglu-
„Svo það hvarflaði ekki einu legar og brutu í bága við allar
sinni að mér að tilkynna þetta.“ þekktar reglur um flugtækni.
Hluturinn, sem konan lýsti „Hann skauzt,“ segir Bertrand.
sagði Muscarello, kom nákvæm- „Hann gat þvervent."
lega heim við það sem hann Þegar hann var að byrja að
hafði séð. fjarlægjast, kom David Hunt,
Klukkan var að verða 3 eftir lögregluþjónn, þar að í öðrum
miðnætti, þegar Bertrand og eftirlitsbíl. Hann hafði heyrt
Muscarello komu að enginu á samtal þeirra Bertrand og 5
milli húsanna tveggja. Tungls- Toland.
laust var, en stjörnubjart og „Ég sá flögrandi hreyfing-
skyggni nærri ótakmarkað. arnar,“ segir Hunt. „Ég sá ljósa-
Bertrand stöðvaði eftirlits- leiftrin. Ég heyrði ólætin í hest- ,
bíl sinn. Gegnum loftskeyta- unum inni í girðingunni. Þegar
tækið tilkynnti hann Toland að hluturinn var horfinn úr aug-
Muscarello væri enn svo upprif- sýn> flaug ein B-47 fram hjá.
inn, að hann ætlaði að ganga Mismunurinn var greinilegur.
út á engið með honum til nán- Það var ekkert sambærilegt."
ari athugunar. Um leið og þeir Orfáum augnablikum eftir
gengu, lýsti Bertrand í kring- a® hluturinn hvarf sjónum
um þá með vasaljósi sínu. Þeir þeirra yfir trjátoppana, átti
urðu einskis varir og Bertrand Toland á lögreglustöðinni sam-
reyndi að sannfæra Muscarello fai við næturvörð á símstöð-
um að hann hlyti að hafa séð inni 1 Exeter. „Einhver maður
þyrlu. En Muscarello stóð fast- var a® enda við að hringja til
ar á því en fótunum að hann hennar, svo æstur, að hann
væri hvers konar flugferða- SaI varla talað rétt,“ segir
tækjum gjörkunnugur og Toland. „Hann sagði henni að
myndi hafa borið kennsl á fljúgandi diskur stefndi beint
þyrlu. á sig, en áður en hann gæti
Um 100 metra frá veginum lokið máli sínu rofnaði sam-
var rétt, þar sem Carl Dining bandið. Ég hringdi til lögregl-
bóndi geymdi hesta sína. í því unnar í Hampton og þeir gerðu
að Bertrand sneri baki við rétt- Pease flugherstöðinni aðvart.“
inni til þess að beina vasaljósi Klukkan eitt eftir hádegi
sínu að trjágróðrinum norðan- daginn eftir komu þeir Maj.
vert við þá, tóku hestarnir að David Griffin og Lt. Alan
láta illa og hneggja. Hundar í Brandt til Exeter frá Pease.
nærliggjandi húsum ýlfruðu. Þeir fóru á staðinn, þar sem
Muscarello æpti hástöfum: „Ég sýnin sást, áttu löng viðtöl við
sé það! Ég sé það!“ Bertrand, Hunt og Muscarello
Bertrand sneri sér við. Skín- og sneru aftur til herstöðvar-
andi, kringlulaga hlutur reis innar án margra athugasemda.
hægt upp bak við tvö hávaxin Er kvöldaði fór hringingum til
grenitré handan við hestarétt- Exeter lögreglustöðvarinnar að #
ina. Hann hreyfðist í átt til fjölga, margar þeirra frá fólki,
þeirra, hljóðlaust, eins og lauf, sem vantreyst hafði eigin skiln-
sem flögrar niður úr tré, vagg- ingarvitum þar til lögreglu-
andi og rambandi. Gjörvallt skýrslan birtist. Skömmu eftir .
umhverfið var baðað skæru, þetta hóf ég a þessu svæði leit,
rauðu ljósi. Hvítir veggirnir á sem atti eftir að standa í marg-
húsi Carls Dining urðu eld- ar vikur. Ætlun mín var að
rauðir. Bertrand teygði sig grafa upp allar staðreyndir á
eftir byssu sinni en sá sig um einstöku, afmörkuðu svæði,
hönd og svipti Muscarello með varðandi óþekktan fljúgandi
sér að bílnum. Hann náði sam- hlut. Svo nákvæmri rannsókn
bandi við. Toland á Exeter stöð- hafði aldrei fyrr verið beint
inni. „Ég sé bölvaðan hlutinn að neinu einstöku svæði.
sjálfur!" kallaði hann. Ég átti tal við Ron Smith,
Úr bílnum horfðu þeir Bert- 17 ára menntaskólanema, sem
rand og Muscarello á hlutinn fáum vikum áður hafði ekið
hanga í loftinu. Hann var um með móður sinni og frænku
það bil 100 fet frá þeim, vagg- um klukkan ellefu að kvöldi,
aði fram og aftur, enn alger- skammt frá þeim stað, sern
lega hljóðlaust. Þeim veittist Muscarello hafði verið á gangi.
erfitt að ákvarða lögun hans „Allt í einu sagði frænka
vegna skerandi birtunnar. — mín mér að líta upp í loftið,“
„Eins og að reyna að lýsa bíl, sagði Smith mér. „Ég stöðvaði
sem nálgast mann með logandi bílinn, leit upp og sá hlut. Efst
framljós,“ sagði Bertrand síðar. á honum var rautt ljós og