Fálkinn - 16.05.1966, Qupperneq 32

Fanginn var magur og sina-
ber. Augu hans voru dökk og
innfallin, nefið hvasst og bogið.
Húð hans ieit út eins og hann
ynni mikið í sterku sólskini.
Nauðrakað höfuðið var þakið
broddum. Strigabuxunum var
haldið uppi með bandi um mitt-
ið. Hann hafði ekkert á fótun-
um.
Hann hikaði, þegar hann sá
andlitin hinum megin við grind-
urnar, og fangavörðurinn ýtti við
honum með kylfu sinni. Maður-
inn gekk fram í Ijósið. Vörður-
inn læsti dyrunum og tók sér
stöðu með bakið upp við hurð-
ina. Starfsmaðurinn kinkaði kolli
til Georges.
„Spurðu hann, hvað hann
heiti," sagði George við ungfrú
Kolin. Hún þýddi spurninguna.
Fanginn vætti varirnar. Dökk
augu hans horfðu fram hjá
henni og á mennina þrjá eins
og hún væri agn í gildru, sem
þeir hefðu sett upp. Hann taut-
aði eitthvað fyrir munni sér.
„Um hvað snýst þetta?“ þýddi
ungfrú Kolin. „Þér vitið vel,
hvað ég heiti. Hver er hún?“
Starfsmaðurinn hrópaði til hans
í hótunarrómi, og varðmaðurinn
ýtti aftur við honum með kylf-
unni. George flýtti sér að segja:
„Ungfrú Kolin, skýrið fyrir
honum, eins vingjarnlega og þér
getið, að ég sé amerískur mál-
flutningsmaður og að erindi mitt
sé alls ekki við hann persónu-
lega. Segið, að við óskum aðeins
eftir upplýsingum um þessa
fyrirsát við Vodena. Það kemur
ekkert stjórnmálum við. Við
viljum fá staðfestingu á dauða
þýzks hermanns, sem tilkynnt
var að væri saknað árið 1944.
Gerið yðar bezta!"
Meðan hún talaði, fylgdist
George með andlitssvip fangans.
Dökk augun hvörfluðu tor-
tryggnislega til hans um leið
og hún skýrði málið. Þegar hún
hafði lokið þvi, hugsaði fanginn
sig um augnablik, en svaraði
síðan.
„Hann vill fá að heyra spurn-
ingarnar og ákveða sjálfur, hvort
hann svarar þeim, þegar hann
hefur heyrt þær.
Að baki Georges var liðsfor-
inginn farinn að tala reiðilega
við starfsmanninn. George lét
sem ekkert væri.
„Gott og vel. Spyrjið um nafn
hans. Hann verður að segja til
sin.“
„Phengaros."
„Spyrjið hvort hann muni
eftir árásinni á þýzku flutninga-
bilana.“
„Já, hann man eftir því.“
„Var hann fyrirliði andartes
flokksins, sem um er að ræða?“
„Já.“
„Hvað gerðist eiginlega?"
„Það veit hann ekki. Hann
var ekki viðstaddur."
„Já, en hann var að enda við
að segja...“
„Hann stjórnaði árás á benzín-
stöðina meðan þessu fór fram.
Það var undirmaður hans, sem
náði þýzku bilunum."
„Hvar er þessi undirmaður
hans?“ \
„Hann er dauður. Hann var k
skotinn fáum mánuðum síðar af
fasistamorðingjunum í Aþenu.“
„Nú. — Spyrjið hann, hvort
hann þekki nokkuð til þýzkra '
fanga frá árásinni." Phengaros
hugsaði sig um andartak.
„Já. Eins.“ í
„Sá hann þennan fanga?"
„Hann yfirheyrði hann.“
„Hver var tignarstaða hans?“
„Hann veit ekki betur en að
hann hafi verið óbreyttur. Mað-
urinn var bilstjóri á flutninga-
bilnum, sem rakst á sprengjuna.
Hann var særður.“
„Er hann viss um, að ekki
hafi verið fleiri fangar?“
,,Já.
„Segið, að við höfum fengið
upplýsingar um að tveir menn
hafi verið í fremsta bílnum og
beggja sé saknað, að þýzki leitar-
flokkurinn, sem kom á staðinn
seinna hafi ekki fundið lík þeirra.
Annar þeirra var bilstjórinn,
hinn, liðþjálfinn, sem stjórnaði
flokknum. Við viljum fá að vita,
hvað varð um liðþjálfann."
Phengaros upphóf mikið
handapat meðan hann talaði.
„Hann segist ekki hafa verið
viðstaddur, en ef þýzkur lið-
þjálfi hefði verið þarna á lífi,
myndi hann að sjálfsögðu hafa
tekið hann til fanga til að yfir-
heyra hann. Liðþjálfi myndi vita
meira en bílstjóri.“ /
„Hvað varð af bilstjóranum?"
„Hann dó.“
„Hvernig?" Fanginn hikaði ör- 1
lítið.
„Af sárum sínum.“ r
„Gott og vel. Við hlaupum
yfir það. Er honum kunnugt um
Þjóðverja, sem verið hafa í þjón-
ustu Markos hershöfðingja?"
„Nokkur stykki.“
„Man hann nöfnin á þeim?f‘
„Nei.“ (
„Veit hann hvort nokkrir eru
enn á lífi, sem tóku þátt í laun-
sátrinu?"
„Nei.“
Phengaros horfði ekki lengur
á ungfrú Kolin, heldur starði
beint fram fyrir sig. George
fann, að hnén voru að láta
undan. Þessi bölvaði óþefur....
„Spyrjið umsjónarmanninn,
hvort það brjóti í bága við regl-
urnar að gefa fanganum fápinar
sígarettur."
Umsjónarmaðurinn yppti öxl-
um. Ef Ameríkumaðurinn fann
hjá sér hvöt til að fleygja síga-
rettum I afbrotamann, þá hann
32
FALKINN