Fálkinn - 16.05.1966, Qupperneq 36

SKRÓPASEDILLINN
LITLA SAGAN ^
EFTIR XJ
WILLY BREINHOLST
-piG hata truflanir, þegar ég er önnum
-Cj kafinn við morgunraksturinn. Hann
er nokkuð sem krefst óskiptrar athygli.
f morgun, þegar ég var að ljúka við
að sápa mig, stakk Benni höfðinu inn
fyrir baðherbergisdyrnar með hvítan
pappírsmiða í höndunum.
— Viltu skrifá á þetta, sagði hann.
— Það er vegna skólans.
Ég lagði rakburstann frá mér, greip-
kúlupennann, sem mér var réttur og
iagði seðilinn á þann stað á vaskinum,
þar sem minnst hætta var á að hann
blotnaði.
— Hvað á ég að skrifa? spurði ég
til öryggis áður en ég hófst handa.
— Það er alveg sama. Bara eitthvað.
Lasinn til dæmis. „Benni kom ekki í
skólann í gær, vegna þess að hann var
lasinn.“
Ég rétti pappírsmiðann og kúlupenn-
ann til baka.
— Lasinn? sagði ég og yggldi brún.
— Hefurðu nú skrópað eina ferðina
enn? Hver var svo ástæðan í þetta skipt-
ið. Einhver fáránleg ritgerð, sem þér
hefur ekki tekizt að berja saman?
„Benni skrópaði í skólanum í gær vegna
ritgerðar!“ Nei minn kæri. Svona plat-
ar þú ekki sveitamanninn.
-— Ég var veikur í alvöru, sagði
Benni og sat fast við sinn keip án
þess þó að horfast í augu við mig.
— Og hvað vár þá að þér?
— Ég var lasinn og maður getur svo
sem verið veikur án þess að vera með
malaríu, rauða hupda eða beri — beri.
Ég fór inn í eldhús til móður barnsins.
— Hefur drengurinn verið veikur?
spurði ég stuttar'alega.
— Já, hann lá í rúminu næstum í .
allan gærdag, sagði hún honum til
varnar. •
— Hvað lengi?
— Næstum til hádegis. Til klukkan
ellefu .. hálfellefu, eða þar um kring.
— Hvað var að honum? Kom lækn-
irinn? Var hapn með hita? Hvernig
lýsti það sér? Fékk hann meðul? Heita
bakstra? Sjúkrafæði?
■— Nei, muldraði Benni.
— En ég gekk heldur ekki við hækj-
ur, þegar ég fór á fætur!
Hann hörfaði nokkur skref aftur á
bak, fullviss úm að setningin sú arna
hefði betur verið ósögð.
— Það var lóðið drengur minn. Ef
ég á að skrifa á miða til skólans verð
ég að fá að vita nákvæmlega hvað að
þér gekk. Það er ekki hægt að skrifa
„lasinn“. Það er enginn sjúkdómur,
engin afsökun.
— Skrifaðu þá höfuðVerk, stakk
Maríanna upp á. * Ú
— Eða iðrakvef!
— Það hlýtUr að vera háegt að lýsa
því nánar. Ég þoli ekki þessa afsökunar-
seðla, sem anga langar leiðir af lygum
og slæmri samvizku. Maður verður að
minnsta kosti að gera þá svo úr garði
að þeir verki sannfærandi. Var þér illt
á einhverjum ákveðnum stað? f höfð-
inu eða maganum?
— Það var ekki svoleiðis. Ég var
bara lasinn. Skrifaðu „slæmska í maga“
ef þér finnst það betra.
Ég fór inn og fann lækningabók og
fletti upp á maga- ög þarmasjúkdóm-
um.
— Ulcus centriculi, ulcus juxtapylori-
cum, ulcus duodeni, las ég.
— Já, það skaltu skrifa, ef þú getur
þá stafsett það, sagði Benni óðfús að
komast af stað.
— Vitleysa drengur! Illkynja maga-
sár og sár á tólfingraþarminum á ekk-
ert skylt við slæma samvizku vegna
ritgerðar, sem aldrei var skrifuð. Við
verðum að finna eitthvað trúlegra!
Appendicitis acutus . .. appendici . ..
— Þetta hljómar vel. Skrifaðu það.
— Bráð botnlangabólga. Frá átta til
hálfellefu. Ertu ekki með öllum mjalla
drengur! Nei, við verðum að finna
latneska heitið yfir Hróarskelduveiki,
eða iðrakvef.
— Hoppandi flintiasis expressosis!
bögglaði Benni út úr sér á heimabak-
aðri latínu.
Svo fann ég það loksins.
— Diarrhoea toxica acutus, brátt
iðrakvef. Hraðþróað diarréástand sem
afleiðing af sýkingu á slímhúð þarm-
anna.
Ég greip pappírsmiðann og skrifaði.
„Benni gat því miður ekki komið í
skólann í gær vegna bráðs iðrakvefs
nánar tiltekið: Diarrhoea toxica acutus.“
— Sjáðu nú til. Þetta lítur að minnsta
kosti sannfærandi út.
Hann hvarf út úr dyrunum eins og
elding, en ég sneri mér að Maríönnu:
Framh. á bls. 43.
36
FALKINN