Fálkinn - 27.06.1966, Síða 12

HIIMIR IMYJU
ELSKHUGAR...
Jean Sorel: „Kannski erum við ekki eins miklar
stjörnur, ekki eins miklar hetjur og ekki eins róman-
tískir, en það er vegna þess að við erum sannari og
mannlegri, lifandi menn en ekki persónur á sviði.“
12 FÁLKINN
að komast áfram í kvikmyndaheiminum meðan Valentino var
og hét,“ segir hann, „hefði ég í mesta lagi fengið að leika
þorparann í myndinni eða kannski trygga vininn eða bílstjóra
hetjunnar. Engum hefði dottið í hug að láta mig fá aðalhlut
verkið. En nú eru sjónarmiðin breytt. Hefði ég ekki nefbrotn-
að í hnefaleikakeppni myndi ég aldrei hafa komizt neitt
áleiðis. Ég á myndir af mér eins og ég var meðan nefið var
beint — uss, gersamlega sviplaust andlit.“
Sean Connery er ósammála: „Nei, nei, það er afar erfitt
að fá hlutverk nema maður sé laglegur eða hafi a. m. k. það
útlit sem er að komast í tízku.“
Richard Burton telur útlitið aukaatriði: „Fegurð er túlkun-
aratriði hjá leikara. Hann getur leikið glæsimenni og orðið
sannfærandi í því hlutverki ef hann kann sitt fag, alveg eins
og hann getur látizt vera konungur eða betlari eða herfor-
ingi og fengið áhorfendurna til að trúa því. Það eru til enda-
lausar leikbrellur, og góður leikari hefur þær allar á valdi
sínu. En vissa kyntöfra verður hann að hafa.“
EN hvað eru kyntöfrar? Eða öllu heldur: hvað eru álitnir
kyntöfrar í dag? Einu sinni þótti ómótstæðilegt, að hetjan
hefði dularfullt, starandi augnaráð horfði píreygur á ást-
mey sína, kipraði munnvikin eilítið grimmdarlega þegar hann
brosti, sveigði konurnar hægt afturábak um leið og hann
kyssti þær og þeysti helzt á brott með þær undir lokin á
arabískum gæðingi. Þetta vekur ekki annað en kátínu áhorf-
endanna nú á dögum.
Terence Stamp býr ríkmannlega í London, safnar að sér
fögrum munum og listaverkum. En sjálfur gengur hann um
í upplituðum nankinsbuxum og götugum strigaskóm, úfinn,
sveittur og sóðalegur. Hann er eins og umrenningur sem hef-
ur læðzt inn í auðmannshús. Kannski eru þetta hinir nýju
kyntöfrar?
„Brezkir leikarar hafa yfirleitt ekki hugsað mikið um kyn-
töfra fram að þessu,“ segir hann. „Brezkir kvikmyndafram-
leiðendur voru alltof fínir með sig til að taka slík efni til
meðferðar. Cary Grant og James Mason urðu að fara til Holly-
wood áður en þeir gátu sýnt sína kyntöfra. Elskhugarnir í
brezkum myndum voru viðkvæmar sálir eins og t. d. Leslie
Howard og Dirk Bogarde, fínir herrar, fágaðir og mjög sam-
kvæmishæfir. Brezkir leikarar reyndu að vera sem líkastir
brezkum aðalsmönnum í fasi og framkomu og töluðu með
Oxford hreim. Ég hefði ekki komizt langt með mitt útlit,
hegðun og hreim þá. En nú er almúgafólk eins og ég farið
að leika í myndum, skrifa handritin og stjórna tökunni, og
leikararnir eru ekki lengur blóðlausar dúkkur, heldur raun-
verulegir karlmenn.“
PETER O’TOOLE lyftir annarri augnabrúninni og brosir
lítið eitt háðslega. „Kyntöfrar í dag? Eru þeir ekki eins
og annað — taugaveiklun, ringulreið og vitleysa? Þú verður
að vera öðruvísi en annað fólk, og það skiptir engu máli á
hvaða hátt. Ef þú lítur út eins og þú sért svo óttalega við-
kvæmur og veiklyndur, taugabilaður, óöruggur og ístöðulaus,
að þú getir varla lifað í þessum heimi þá langar kvenfólkið
að vernda þig, þ. e. a. s. þær konur sem enn eru kvenlegaý,
blíðar og móðurlegár í sér — hinar vilja þá gera þig að
manni eða þær vilja ráða yfir þér. Og karlmönnum líkar
ekki síður við þig — þeir sem eru sterkir. harðir og karl-
mannlegir geta notið þess að fyrirlíta þig af öllu hjarta, og
hinir sem eru engir karlmenn geta orðið ástfangnir af þér.
Auðvitað færðu viðbjóð á sjálfum þér, en hvaða máli skiptir
það? Þú ert ekki einn af áhorfendunum, þér ber ekki skylda
til.að sjá. myndirnar. sem þú- leikur í.“ .
Hann tekur af -sér gleraugun og. setur sig í stellingar.
Fallegu bláu augun verða dreymandi og undurblíð, saklaus,
full af leyndri þjáningu og kvíða. Munnurinn verður við-
kvæmnislegur. Hann ýfir dökkt hárið, þannig að hrokknir
lokkar falla niður á ennið, grönn höndin fitlar nervust við
hálsmálið. Hann minnir á lítinn einmana dreng sem allar kon-
ur myndu vilja vernda. Svo brosir hann ertnislega. „Jæja, er
ég kannski ekki töfrandi? Jafnt fyrir karlmenn sem konur.
Það eru kyntöfrar nútímans “
„Æ, þurfum við endilega að tala um kyntöfra?" segir Warren
Beatty og’er allt annað en ánægður. Hann vill heldur ræða