Fálkinn - 27.06.1966, Page 31

R I FRETTUM?
YNDASTYTTUR BORGARINNAR

EINAR BENEDIKTSSON
skáld hefur snúið baki við glauminum á Miklubraut-
inni og einblínir löngunaraugum á Flókagötuna. Auð-
vitað dettur okkur ekkert betra í hug en spyrja hann
um álit ha'ns á nútímaskáldskap íslenzkum:
— Útburðarvæl yfirleiH. Enginn neisti. enginn stór-
hugur og yfirleitt ekkert. Síðan Þórbergur losnaði af
klafanum hjá mér, hefur eiginlega ekkert verið ort af
viti á íslandi, svo mér sé kunnugt. Af hverju yrkja
menn ekki löng og tyrfin ljóð um áburðarverksmiðiu,
sementsverksmiðju og alúmínverksmiðju. Já og jafnvel
togaraútgerð. Nei, það er rétt aðeins að maður verði
var við glimt hjá Sigfúsi Elíassyni. því hann er hirð-
skáld. Hér kann ég annars mjög skikkanlega við mig,
nema hvað mig langar úr frakkanum, þegar heitast er
á sumrin og svo væri gott að fá í staupinu við op við.
INGÓLFUR ARNARSON
MÓÐURÁST
stendur á Arnarhóli og horfir löng-
unaraugum upp á Snæfellsnes, þann-
ig að maður hefur á tilfinningunni
að hann blóðsjái eftir að hafa nokk-
urn tíma stofnað til byggðar í
Reykjavík. Við spyrjum hann um
álit hans á úrslitunum í nýafstöðn-
um borgarstjórnarkosningum:
— Ég er á móti kosningum og
lýðræði er píp!
Ókunnugir gætu haldið að Móður-
ást hafi verið fleygt út úr Kópavogs-
strætó vegna klæðleysis, en Ólafur
Jónsson forstjóri strætisvagnanna er
ekki svo harðbrjósta. Við spyrjum
konuna, hvers vegna hún hafi ein-
mitt tekið sér stöðu þarna:
Sjáið þið ekki að ég er með
hvítvoðung í fanginu? Einnig ætti
að liggja í augum uppi að ég, sem
ekki hef einu sinni efni á að hylja
sárustu nektina, hef heldur aldrei
haft efni á að kaupa mér dagatal.
Þess vegna hef ég ekki hugmvnd
um hvað ég er búin að standa
hér lengi og bíða eftir plássi fyrir
barnið mitt á vöggustofu. En það
er alltaf sama sagan, allar vöggu-
stofur fullar og fyllast jafnóðum og
þær eru vígðar, en það er ekki nema
á fjögurra ára fresti eins og þið vit-
ið. Ég hef sem sé valið þennan stað
til að vekja athygli almennings á
ástæðum mínum og mér eru það
sár vonbrigði hvað undirtektirnar
eru daufar. En ég lifi í voninni og
ailtaf þegar líður að kosningum og
veturinn sverfur sem harðast að mér
kviknakinni, ylja ég mér og króan-
um við tilhugsunina um að bráðum
verði farið að vígja. Ég er ekki mik-
ið fyrir að barma mér, en ósköp
sárnar mér þó að Vetrarhjálpin skuli
ganga fram hjá mér og barninu við
hverja fataúthlutun.
FALKINN
31