Fálkinn - 27.06.1966, Page 43

A l'JGL YSIR
Stefna okkar
er: „Allt á
unga fólkið
þaðan sem
tízkan kemur hverju sinni“
Nýjar vörur í hverri viku
beint úr Carnaby-Str. London
Skoðið í gluggana
KARNABÆR
TÝSGÖTU 1 - SÍMI 12330
• Leikið f jórhent
Framh. af bls. 41.
mjólk. Ekkert annað, aðeins
romm og mjólk, með ofurlitlu
mú.skati. Hún hefði mátt vita
að það yrði ekkert annað. Eitur
myndi vera fáránlegt, óskynsam-
legt.
Emma íöndraði með sauma-
körfu sina og sagðist vera að
fara. „Verð að sjá um að al-
mennilega verði iagt á borðið.
Doktor Babcock ætlar að borða
með okkur. Hann bauð sér sjálf-
ur er ég sagði honum að það
væri steik. Þú færð líka steik,
þú verður með í veizlunni. Ég
skal sjálf skera hana niður í
smátt, mjög smátt. Góða steik,
svo þú íáir krafta. Hvað vantar
þig, Miss Nora? Æ, góða, segðu
Emmu hvað þig vantar. Ég finn
að þú ert að biðja.“
Einbeittu þér. Af öllu afli, öliu
afli. Ábreiðan, ábreiðan yíir
hendurnar, báðar hendurnar.
Kögrið.
Þau horfðu öll á hana, þau
þyrptust að stóinum, borfðu á
hana, á Emmu, á hvert annað.
Doktor Babcock sagði: „Emma,
“ég er hræddur um að þú verðir
að fara nema þú ...“
Emma galaði. „Ég veit það.
Þið skuluð ekki segja mér hvað
á að gera og hvað á ekki að
gera! Það eru hendurnar á
henni! Sjáið hvernig hún horf-
ir á þær! Hún viil láta breiða
yfir þær, láta vefja þessari
gömlu værðarvoð um þær. Ég
komst að því í dag, og ég gr
enginn iæknir. Þær verða kaldar,
af hreyfingarleysinu, ef svo má
segja. Það iiggur í hlutarins
eðli — það þarf ekki háskóia-
próf til að skilja það. Svona,
vina mín, greinda, fallega vina
mín."
Hún lét aftur augun vegna
þess að léttirinn var nærri óbæri-
legur. Það tókst, ég get látið
hana gera eins og ég vil. Kögrið
var þykkt og stinnt milli hulinna
fingra hennar. Láttu sem þú
sofir, láttu sem þú sofir, og ein-
beittu þér.
Akið stólnum hennar að eld-
inum og iátið hana í friði um
stund.“ Emma, ákveðin og hroka-
full í sigri sínum. „Henni líður
vel nálægt eldinum, þegar hún
veit að þið eruð öll hjá henni.
Ekkert hávært tai eða hiátra-
sköil og sleppið öllum illkvittnis-
legum skritlum Umkringd ást-
vinum sinum í hlýjunni, þannig
líður henni bezt.‘‘
Miss Sills: „Hver er eiginlega
hjúkrunarkonan hér? Leyfið
mér að sjá skilríki yðar, frú.“
Lágvær hlátur. Stóllinn henn-
ar á hreyfingu, hitinn eykst,
dyrnar lokast á eftir Emmu,
hinir stólarnir dregnir hljóðlega
saman, brestur í kolum i ofn-
inum, glamur í ismolum við gler.
Lágværar raddir tala um fót-
knattleik. _Hún þurfti ekki að
hlusta á það. Hún gat látið hug-
ann reika og tekið aftur upp
þræðina. Or þráðunum yrði ofið
mynstur og í mynstrinu sæjust
myndirnar.
Daginn sem hún keypti glös-
in með veiðimannamyndunum,
var Fimmtatröð allar veraldar-
innar götur á einum stað; dag-
urinn allir septemberdagar sam-
einaðir. Hún mundi eftir að
stinga i töskuna sína poka með
korni handa dúfum St. Patricks
og hún skildi bilinn eftir á bíla-
verkstæði vegna þess að hún
vildi heldur ganga. Einu sinni
kom hún auga á spegilmynd
sína í gluggagleri og vatt upp
á sig eins og ung stúlka. „Ég
sýnist þrítug," sagði hún við
sjálfa sig, „og þvi ekki það?
Hinar konurnar eiga engar neitl
nema máluð andlit og elskbupa
en étr á Palob og Robbie!"
Það var enn of snemml t'1 að
borða hádegisverð. Robbie gat
ekki komið fyrr en klukkan eitt.
Það var íjarstæða, og hún hafði
sagt Ralph það; þegar banki er
sama sem fjöiskyldufyrirtæki,
þá ætti að vera hægt að hliðra
til fyrir unga herranum. En
Robbie vildi ekki láta haga því
þannig. Hún hafði einu sinni
spurt hann hvers vegna hann
ynni svo mikið og hann hafði
svarað þvi til að það væri vegna
þess að hann hataði það. „Þú
ert hræðilega samvizkusamur,"
hafði hún sagt. „Þú hefur það
frá mér veslingur, en ég skal
bæta þér það upp.“
Er hún gekk upp eftir Fimmtu-
tröð, hugsaði hún sér að koma
honum á óvart. Hún ætlaði að
segja honum,. að hann þyrfti
ekki að vinna í bankanum nema
til áramóta. Þá myndi Ralph og
Brucie vera orðið ljóst að hann
væri ekki iatur. Hún ætlaði að
segja honum, að hann gæti far-
ið til útlanda og skrifað. Þessir
unglingar, sem vildu fá að
skrifa! Það var annað hvort
vinstri bakki Signu eða andleg
ófrjósemi. Það var ti) einskis að
seg.ja þeini að þau hefðu á röngu
að standa, til einskis að segja
þeim að eldhúsborð i Brooklyn
og pappírshlaði væri rithöfundi
nóg.
FALKINN
43