Tímarit iðnaðarmanna - 20.12.1941, Blaðsíða 36

Jólahefti Tímarits iðnaðarmanna 1941
ríkið, svo að þa'ð varð tífallt stærra en áður,
og liann rak 11ina grimmu Húna norður fyrir
skógana miklu. Huang-ti og drottning hans,
Siling-tsi, gáfu þegnum sínum silkiorminn og
kenndu þeim að spinna silki og vefa, og liann
kenndi þeim að reisa stóriiýsi, musteri og liorg-
ir. Hann kenndi þeim ennfremur að deila ár-
inu í vikur og mánuði og mæla hluti og vega.
Hann kenndi þeim að gera sér skip og vagna,
og heita uxum fyrir vagnana. Hann var uppi
fyrir þúsund tunglhvörfum.“
„Stórfurðuleg þykir méra frásögn þín,“ sagði
Cliang og reyndi að gera sér grein fyrir því,
hvaða not liann gæti liaft af lienni, er hann
tæki að smíða Völundarsmíð sitt lianda Yan
keisara.
„Ef þú óskar þess,“ sagði Shi-hon, „skal ég
ná í hækur San-hangs hins fróða og lesa fyrir
þig það, sem þar er um keisarana miklu.“
„Ég þakka þér, herra,“ sagði Chang, „en þess
gerist ekki þörf.“
Svo gekk Chang heimleiðis ofan eftir grósku-
miklum fljótsbakkanum. I lygnu fljótinu sá
liann speglast þrjú tré, er voru fremst á bakk-
anum. Eitt þeirra var bambusviður, og úr viði
þess voru smíðuð spjótssköft, hogar og örvar.
Annað var askur, og úr viði þess voru smíðuð
plógsköft og haka. Þriðja var mórberjatréð og
á laufi þess lifði silkiormurinn. Þessi þrjú tré
minntu Chang á keisarana þrjá.
Chang tók til starfa undir eins og liann kom
heim í kofann sinn. Hann vann nótt með degi
og gaf sér varla tíma til að borða. Þegar horgar-
stjórinn, liinn virðulegi Ho-wung, kom í kof-
ann hans til að líta eftir þvi, hvernig verkið
gengi, fékk hann ekki að sjá neitt, því að Chang
íaldi það, sem hann hafði gert, undir mjúkum
og blautum dúki.
„Mundu það,“ var borgarstjórinn vanur að
segja, „hvernig fór fyrir Yin kersmið, sem hugð-
ist gefa keisaranum drykkjarker, sem var skakkt
um liársbreidd.“
Chang hló.
Hann varð að geva mörg uppköst, áður en
hann varð ánægður með verk sitt. Loksins hafði
honum tekizt að hnoða úr leiri þrjár myndir,
sem hann var ánægður með. Svo gerði hann
um þær mót, náði leirnum aftur úr mótunum,
tók kopar og tin, níu hluta kopars, einn hluta
tins, hræddi þetta saman við mikinn liita og
hellti í mótin.
Daginn eftir gekk hann á fund horgarstjór-
ans, hins virðulega Ho-wung, sem sat í for-
sælunni í aldingarði sínum, svalaði sér með hlæ-
vængi sínum og borðaði tröllepli.
„Herra,“ sagði Chang. „Nú hefi ég lokið smíð-
inni, kom og sjá!“
Borgarstjórinn fór með Cliang til kofans.
Þar sá hann á liillu þrjá stóra liluti hjúpaða
þykkum dúki.
„Sjá!“ sagði Chang og afhjúpaði þrjú lter
Á einu kerinu var mynd af mikilúðigum
manni með fisksporð. Hann liafði hoga og öiv-
ar í annarri hendi, en spjót í hinni.
Á öðru kerinu var svipmikill maður, sem
liallaðist upp að kletti. Hann hafði liaka í ann-
arri hendi, en studdist við plóg með liinni.
Á þriðja kerinu var mynd af virðulegum
manni, er sat í hásæti. Hann hafði i annarri
lit.ldi kringlótta eirskífu, er deildist út frá
miðju í tólf liluta, og voru þar á nöfn mánað-
anna. I hinni hendinni bar hann grein af mór-
herjatré, og voru blöðin etin til liálfs.
„Hm,“ sagði borgarstjórinn. „Þessi ker eru
ekki ólaglega gerð. En hvaða myndir eru þetta,
sem á þeim eru?“
„Herra, veizt þú það ekki?“ sagði Chang, og
varð fyrir vonhrigðum.
„Hvernig ætti ég að vita það?“ svaraði Ho-
wung. „Þú liefir gert myndir af risum með
spjót, haka og kringlu, og síðan spyrð þú mig,
livaða myndir þetta séu. Keisaranum lilýtur að
mislika þetta. Þú liefðir heldur átt að prýða
kerin með myndum af liermönnum.“
Þá gekk presturinn, Shi-hon, fram hjá og
Chang kallaði á liann.
„Þetta hefi ég smíðað,“ sagði liann, „sem
hæfilega gjöf handa keisaranum, þegar hann
kemur að heiðra fátæka borg okkar með há-
tíðlegri nærveru sinni. Hvernig lízt þér á?“
Shi-hon skoðaði kerin vandlega. Svo brosti
hann.
„Sonur minn,“ sagði liann. „Enginn listamað-
ur í öllu ríkinu myndi hafa getað gert þetta
34