Vikan - 04.12.1958, Blaðsíða 25

mikilli innlifun, fegurð og tækni. Sviðtækni var
mjög fullkomin. Stórskipi er hleypt af stokkun-
um, og í lok ballettsins fellur hús í vatnsflóðinu,
bátur viiðist veltast á öldunum og höfuðpersóna
leiksins skolast burt með straumnum ásamt tunn-
•um og kassadrasii. Það var ótrúlega raunsæ og
áhrifamikil sýning. Mjög góð 70 manna hljóm-
sveit lék hina fallegu músík Gliers. Leikur og
músik myndaði sterka, áhrifaríka heild, þetta var
sýning, sem maður lifði sig inn í og naut í rík-
um mæli.
Af leiksýningum, sem ég sá, eru tvær sýningar
mér minnisstæðastar, önnur á hinum hundrað ára
gamla gamanleik „Ábatasöm staða“ eftir rúss-
neska höfundinn Ostroviski, sem var sviðsettur
með mjög nýtízkulegum h'ætti og afbragðsvel
leikinn, en hinn var ,,Mrs. Warrens Profession"
eftir Bernard Shaw, þar sem hin aldraða og
dáða leikkona Rúmena, Bulandra, lék aðalhlut-
verkið. Frú Bulandra, sem nú er 89 ára og mikill
persónuleiki, var fræg leikkona fyrir stríð og
hafði þá sitt eigið leikhús, sem hún talaði um,
þegar ég ræddi við hana, af nokkrum söknuði og
sagði: ,,Já, en nú má maður ekki hafa sitt eigið
leikhús.“ Nú er hún, auk þess að vera dáð leik-
kona, leikhússtjóri borgarleikhússins í Búkarest,
en þar að auki á háum heiðurslaunum hjá ríkinu
fyrir merkilegt framlag til leiklistar landsins uni
áratugi.
Mér var boðið að kynnast ballettskólanum, sem
mér virtist til fyrirmyndar. Böinin byrja þar 10
ára og útskrifast 18 ára. 200 nemendur voru í
skólanum. Ekki komast þó öll börnin, sem byrja,
í gegnum þennan stranga skóla, þvi á hverju
ári eru nokkur börn látin hætta, ef þau sýna
ekki nógu góða hæfileika, ef þau fitna of mikið
eða eru ekki nógu fallega vaxin, þegar þau ná
fullum þroska. Læknir skólans fylgist með heilsu
nemendanna svo að segja daglega, og allt er gert
sem hægt er til þess að efla hreysti þeirra og
krafta. „Það þýðir ekki annað en að vera strang-
ur og láta þau hætta í tíma, sem séð er að ekki
verða góðir ballattdansarar. Ekki er það betra
fyrir nemendurna að verða afgangs að 8 ára
námi loknu, vegna þess að ekkert leikhús hefm'
not fyrir þá,“ sagði hin gáfaða og menntaða for-
stöðukona skólans, frú Gonda, við mig. Áður vai'
hún þekkt dansmær, síðan sendiherrafrú í London
og eftir heimkomuna frá London stjórnar hún
ballettskólanum.
MÚSIKLlF er mikið í Búkarest. Auk óperunn-
ai’ eru þrjú önnur söngleikahús og þrjár
sinfóníuhljómsveitir starfandi. Ég hlustaði
á hljómleika útvarpshljómsveitarinnar. Þar lék
80 manna hljómsveit, 100 manna blandaður kór
söng og glæsileg söngkona, Carmen óperunnar,
söng með hljómsveitinni. Hljómleikar þessir voru
í hinni miklu tónlistarhöll borgarinnar, sem tek-
ur 2000 manns, og var hvert sæti skipað og
fögnuður áheyrenda geysilegur. Óperettur þær,
sem ég sá í Búkarest, voru mjög skemmtilega
sviðsettar, og re.vya, er ég sá þar, var einstak-
lega smekklega gerð, með glæsilegum ballett
fléttuðum inn í.
Ég átti þess kost að kynnast lítið eitt störfum
og lífi almennings í landinu. Ég heimsótti verk-
smiðjur og sveitabæi, fór í 3 daga ferðalag norð-
ur í Karpatafjöll, kom á hvíldarheimili, ferða-
mannahótel og upp í fjöll til fjárhirðanna, sem
gæta þar stórra hjarða.
VIÐ fórum af stað árla sunnudagsmorgun og
ókum norður sléttuna. Með mér var leið-
sögumaður og bílstjóri, allra skemmtileg-
ustu náungar. Beggja vegna vegarins voru
bóndabæir í þyrpingum, og akrar svo langt sem
augað eygði, öðru hvoru mættum við bændum á
hestvögnum, með alla fjölskylduna á vagninum.
Tveir hestar, en stundum tveir uxai', voru spennt-
ir fyrir vagninn. „Bóndinn með fólk sitt á leið
til kirkju,“ sagði leiðsögumaðurinn. Fólkið sækir
mikið kirkju, 96% eru grísk-kaþólskir. Við mætt-
um ungri laglegri sveitastúlku, sem rak gæsa-
hóp á undan sér. „Arta populara" (þjóðlegt lista-
verk) hrópar bílstjórinn okkar og veifar skelli-
hlæjandi til stúlkunnar. Svo snýr hann sér til
okkar á meðan bíllinn þýtur áfram með 100 km.
hraða framhjá stórum kúahóp. „Það eru til þrjár
tegundir fólks, gott fólk, vont fólk og bílstjórar."
Bílstjórinn var allan tímann í sólskinsskapi, gerði
að gamni sínu, notaði öll þau erlend orð er hann
kunni, hvort sem þau voru úr ensku, þýzku,
frönsku eða rússnesku, til þess að gera sig skilj-
anlegan. Það gekk vel og ferðin eins og í sögu.
Eftir 5 tíma akstur vorum við komnir norður
i Karpatafjöll og fórum þar i lyftu upp á hæsta
tindinn á þeim slóðum, um 2400 m. yfir sjó. En
Framliald á bls. 30.
Úr dal í smmanverðum Itarpataf jölhim.
Óperan í Búkarest.
Stjórnarráðsbyggingin í Búltarest.
VIKAN
25