Vikan - 04.12.1958, Blaðsíða 30

7
JÓLAKROSSGÁTA
VIKUNNAR.
Eins og lesendum er kunnugt hef-
ur Vikan tekið upp þá nýbreytni
að veita verðiaun fyrir rétta ráðn-
ingu krossgátunnar í hvert sinn.
Berist fleiri réttar ráðningar en
ein, verður að sjálfsögðu dregið
um það hver vinninginn hlýtur.
Verðlaunin eru
100 krónur.
Vegna lesenda okkar í sveitum
landsins hefur verið ákveðið að
veita þriggja vikna frest til að
skila ráðningum. Lausnin sendist
blaðinu í lokuðu umslagi, merkt
„Krossgáta" í pósthólf 149.
1 sama biaði og lausnin er birt,
verðiir skýrt frá nafni þess sem
vinning hlýtur.
Allmargar réttar ráðningar bár-
ust a 4. verðlaunakrossgátu Vik-
unnar og var dregið úr réttum
ráðningum.
BJÖRG INGKÓRS,
Hringbraut 87, Reykjavik.
hlaut verðlaunin, 100 krónur.
Vinnandinn má vitja verðlaun-
anna á ritstjórnarskrifstofu Vik-
unnar; Tjarnargötu 4.
Lausn & 4. krossgátu Vikunnar
er á bls 8.
'fi JÓIA- CrORT- FIR4 Elfl/S Soau- Kvíí- m KiRKJuhÓfs TfíLfí HLJÓÍ) LJÓS F 0 RCr£ /VCrl’ LeiKI LBIi) TfíLfí ve í?k- FÆRt ðÍTfí
FflCrV- fíbUR* FOSTu 1 KEyzfl /*6r - //V/V
/ETTfíR- NfíFN
HáKi>- STj-órm ST0 3u- VftT/V TÓNN
CrRfí S veiki
VOku- S/C.íT SiaLfí H'flR
M/íL! TftLfí
M\S$R S/E- CrRÓB- uR
5 -9 Að- Te*G,- 1 *Gr
S VIF- 12) LI//OI \t£\Klr U i> E 'VJ)- i rvGt
VI vb- UR HLTÓÖ 9/2) ILM- />R H'HTÍDfí- BRflUQ
frflsi
iMliUO TfíLfí TÓN/V S #M- ST/G.&- /7?
jby/V^O Qrm'AL vehK- STÆÞI J/£lT- UN \ ’ i SPILDU FoR- SKEyrl
Ekortór — TpVok/t TfíLfí £//vk.- STQFUR
Tóhh (Ö«- /ve FHi srfiR/v- AI>uk
BÆTTu vi 3 C-reimr
HÍFSU- LSGrR E') TR TÓhn ÓÐfíL VCOOR
TfíLfí
LTÓm 1 TRÓoTí SEkt
VENbl
TÓM VI/vV SÓ L- Gub DE/LD £Crfífí
£//v$
// ORBl/R- ktTTÍ TL fíNT- fíN 7?|K I
LfíH'b* fiKkl ctmna
LAIMDIÐ Á MÖRkUM
AUSTURS OG VESTURS
Framh. af bls. 21).
það ei’ dálítið hærra en öræfajökull. Allt fjallið
er skógi vaxið upp á brún. Útsýnið var stórkost-
legt yfir fjallgarðinn, dali, sléttur og vötn. Á
toppnum var glampandi sólskin, logn og hiti.
Á næsta fjallstoppi var hópur ungs fólks, sem
sat á fjallstoppnum og söng. „Vitið þér hvaða
söng það syngur ?‘‘ spurði leiðsögumaðurinn.
„Nei, mér heyrist það vera eitthvað þjóðlag."
„Þaö er sálmur," sagði hann. „Þarna sjáið þér,
að fólk er trúað og þarf ekki að fara dult með
þ'að."
úaginn eftir, þegar við komum í heimsókn á
bóndabæ og skoðuðum nýbyggðan bæ á sam-
yrkjubúi, benti hann mér á myndir af Jesú og
Maríu mey, sem héngu yfir hjónarúmi hins
kommúnistiska forystumanns samyrkjubúsins.
Uppi í dölunum' gisti ég aðra nóttina í gamalli
sumarhöll konungs, sem nú er notuð sem hvíld-
arheimili fyrir leikara, rithöfunda og annað lista-
fólk, en hina nóttina á nýju, glæsilegu 12 hæða
ferðamannahóteli í Stalinborg, byggðu í amerisk-
um stíl, með öllum nýtízku þægindum, meira að
segja með sundlaug og veitingum á þaki.
1 þessari ferð skoðaði ég samyrkjubú, sem er
sambland af samvinnu- og rikisbúi. Búið áttu
350 bændur i sameiningu og bjuggu þeir í einu og
sama þorpinu, hver um sig hafði þó eina kú, grisi
og hænsni heima við bæ sinn, auk hins sam-
eiginlega bús, sem verið var að byggja upp. 56
ný íbúðarhús voru í smíðum í þessu þorpi. Það
voru snotur þriggja herbergja einbýlishús.
LEIÚIN suður yfir Karpatafjöll lá gegnum
þröng fjallaskörð, framhjá mörg hundruð
ára gömlum köstulum, gegnum djúpa dali og
yfir há fjöll, og var einkar skemmtileg. Skóg-
urinn var í öllum hugsanlegum brúnum og græn-
um haustlitum. Fjallshlíðarnar og fjallatopparn-
ir voru sem rauðagull að sjá, i geislum síðdegis-
sólarinnar. Þetta var hið furðulegasta æfintýra-
land. Úr skóginum barst bjölluhljómurinn frá
fé á beit í fjöllunum, og öðru hvoru heyrðist
hundgá. Fjárhirðar í gæruskinnsúlpum með geysi-
Gata í Búkarest.
stórar loðskinnshúfur á höfði ráfuðu á eftir fjár-
hópum sinum með langan staf I hendi. Það var
eins og mynd úr Nýja testamentinu. Á leiðinni
til Búkarest ókum við fram úr hundruðum hesta-
lesta. Þar voru bændur á leið til Búkarest með
vöru sína á markaðinn, aðallega ávexti, kartöfl-
ur og vín. Auk þess selja þeir ýmisskonar heima-
gerða hluti: keramikvasa og skálar, handofna
dúka úi' ull og silki, auk smíðisgripa úr tré.
Um almenna menntun fólksins er mér ekki
kunnugt annað en að skólakerfið er svipað þvi,
sem er i vesturlöndum. Þar eru barnaskólar, þar
sem börnin byrja 7 ára, framhaldsskóiar, sérskól-
ar og háskólar.
Ekki get ég með neinni vissu sagt hvernig kjör
allur almenningur á við að búa. Kjör mimu þó
frekar knöpp, laun virðast vera lág, en skattar
eru mjög litlir og húsnæði ódýrt. Vinnuvélar og
bílar eru af skornum skammti og húsakynni í
sveitum fremur þröng. En klæðnaður er eins og
gerist og gengur í sveitum i öðrum löndum.
Klæðnaðui- fólks í Búkarest virtist mér áþekkur
því sem almenningur í Englandi og Frakklandi
klæðist, ekki þó með sama tízkusniði og í Paris.
Það voru aðeins Sígavmarnir, sem voru ræfilslega
klæddir, enda sögðu Rúmenar að erfitt væri að
kenna þeim að vinna og búa sem siðuðu fólki
sæmdi. Sígaunar eru margir góðir hljómlistar-
menn og hlustaði ég þar á ágæta Sígaunahljóm-
sveit.
Tæknilega er landið töluvert langt á eftir Norð-
urlöndum, enda hefur þjóðin löngum verið í al-
gerðri eða hálfgerðri ánauð. Nú er verið að byggja
upp landið og vélvæða. Hinar miklu oliulindir
landsins er verið að nýta með nýtízku tækjum.
Rúmenía er stórt land, nær því þrisvar sinmmi
stærra en Island með 17 millj. íbúa. 1 höfuðborg-
inni Búkarest búa 1,7 milljónir manna.
KONUNGI landsins var steypt af stóli 1947, á
friðsamlegan hátt þó, hann fékk að fara úr
landi með nokkra fulla járnbrautarvagna
með eignum sínum. Leiðsögumaður minn sagði
mér, að konungurinn hefði á æskuárunum verið
svo einangraður frá þjóðinni, að hánn hefði ekki
einu sinni getað talað móðurmálið lýtalaust. Hann
var uppalinn innan hallarinnar með frönskum
kennurum og hafði því engin skilyrði eða þekk-
ingu til þess að ríkja, því síður að stjórna þjóð-
inni, var skoðun leiðsögumanns míns.
Konungshöllin í Búkarest er nú notuð sem lista-
Framh. á bls. 27
30
VIKAN