Veðrið - 01.04.1975, Blaðsíða 20

vindskafnir, og upp af þeim og út frá lék samlitur bjarmi, er ófst út og hvarf
í loftblámann. Aftur roðnuðu þeir og út frá og ofan við mynduðust grænbláir
fleygar, er lengdust til suðurs með daufum roða að neðanverðu, en ofan til
þynntist þetta í blágrænar liringsveigðar breiður ofnar gulleitri slikju.
J'að sem vakti furðu mína, var sem öldumyndað leiftur er lék um alla breið-
una andartak, líkast því er gerist í norðurljósum. Oðru hvoru gengu skýjabólstrar
fyrir þetta frá suðri til austurs og skyggðu á neðri hluta þessarar litadýrðar guðs-
ins, er ávallt varð rauðleitari efri partinum. Síðan jafnleystist jtetta út á nýjan
leik og þá kom fram í miðju jress grænsilfraður flekkur, aflangur, er svo liækkaði
og skiftist i sterk-grænbláa sveipi með hægum gegnumleikandi rauðum bjarma,
er varði til kl. 10.45, að Jtað tók að renna út í rauðleitan birtufleyg frá suðri til
austurs og færðist ofar á himinhvelfinguna, ekki óáþekkt sólmáðri bliku með blá-
grænan bakgrunn, er svo bláminn ylirtók. Svo runnu á regnský.
Hálftíma síðar eða kl. 11.15 birtust í skýjarofum limm silfurlitaðir blettir, eins
og væru jtað vatnsklær, líkastir jtví að guðinn liafi dýft fingrum hægri handar í
bjarmasilfur og síðan þrýst Jjeim á suðurásýnd himinhvolfsins. Svo máðist Jietta
út, án annarra breytinga: en góða stund á eftir gat ég ekki betur merkt, en á
suðurloftið hæfist énnenguð blika, all víðfeðm. Svo myrkvaðist himinninn. En þar
með er ekki sögð öll veðursaga Jtessa sólarhrings.
Fyrir og upp úr hádegi tók hann að kula af suðaustri, síðan austsuðaustri, og
um kl. 13 blés hann hreinlega af austri, ekki undir sjö vindstigum og hrannaði
jafnframt upp sjó nteð stórum brothildum um allt sjáanlegt hafsvæði. (Rétt er að
geta Jtess, að fyrir var talsverð norðaustan alda er eflaust hefur lyft undir austan-
ölduna Jtó aldrei nema hún kæmi skáhallt á hana). Á sama tíma tók hann að
hreinsa suðurfjöllin með sunnanátt og gekk vindur á ýmsa vegu fyrsta hálftím-
ann yfir veðurtöksuvæðið, J).e. heimavið.
Nú hagar svo til liér, að ljósvitinn, áfastur íbúðarhúsi, er um nítján metra
frá Jjverhníptum bakkanum. Ca. sjii metra frá honum stóð þriggja metra há
stöng með veifu, er að sjálfsögðu bifaðist við hvað lítinn vind sem var. Og nú
tók að gerast undarlegt fyrirbæri: Á sama tíma og austan brotsjór mcð sterkum
austan vindsveipum gekk á fjörur, tók hann að blása með svipuðum hraða af
suðri fram á bakkann. J>að var ekki um að villast. Veifan slóst ört til undan
sunnanáttinni.
Ég horfði á Jjetta um stund, heldur vantrúaður, en svo ég fengi það vel stað-
fest, Jjá labbaði ég mig niður að girðingu, Jjannig að mig bar miðja vegu milli
veifunnar og bakkans. Og ekki bar á öðru. Fg stóð mitt í sviptingum Jjessara
átta, ýmist umvafinn livirfilsveipum eða annarri hvorri áttinni hreinni. Ég gekk
um bakkann og hvarvetna um hann léku Jjessar vindrósir f bland við samfelldar
vindlanir. Þetta stóð yfir í rúma klukkustund með jafnvaxandi austan sjó, er
orðinn var all mikill um [jað er austanáttin lagði niður laupana fyrir einráðri
sunnanátt skömmu fyrir veðurtöku kl. 15. Sunnanáttin liélst svo í svipuðum
mæli fram á kvöldið, en með rokum og svörtum éljum fram undir kl. 23, að
lotulaust fárviðri hreinskóf himininn, nema hvað lágur skýjabakki sást til hafs.
20 --- VEÐRIÐ