Vikan - 03.01.1963, Blaðsíða 51

hnútinn og byrja á nýjan leik.“
Dyrnar opnuðust og Forbes gekk
inn ásamt háum vel klæddum manni.
Hinn síðarnefndi kinkaði kolli til
Trents.
„Sæll Hugo. Mér þykir þetta ákaf-
lega leitt. Mjög þungbært fyrir ykk-
ur öll.“
Hereule Poirot gekk fram.
„Komið þér sælir, Riddle majór.
Þér munið eftir mér?“
„Já, vissulega." Þeir tókust í
í hendur. „Svo að þér eruð kominn
hingað?“
Það var ofurlítill undrunarblær á
röddinni. Hann leit forvitnislega á
Hercule Poirot.
Fjórði kafli.
„Jæja?“ sagði Riddle majór.
Það var tuttugu mínútum síðar.
Lögregluforinginn beindi þessari
óákveðnu spurningu til lögreglu-
læknisins, sem var roskinn maður,
rýr og hæruskotinn.
Hinn síðarnefndi yppti öxlum.
Hefur verið dauður í meira en
hálfa klukkustund — en ekki meira
en eina klukkustund. Þér kærið yður
ekki um sérfræðiskýringar, svo að
ég sleppi þeim. Maðurinn hefur ver-
ið skotinn gegnum höfuðið og
skammbyssunni verið haldið fáa
þumlunga frá hægra gagnauga. Kúl-
an hefur farið beint í gegnum heil-
ann og út aftur.“
„Kemur fullkomlega heim við
sjálfsmorð?“
„Já, fullkomlega. Líkaminn hefur
síðan sigið niður í stólinn og skamm-
byssan fallið úr hendi hans.“
„Þér hafið fengið kúluna?"
„Já,“ Læknirinn hélt henni á loft.
„Gott,“ sagði Riddle majór. „Við
skulum geyma hana, til þess að bera
hana við skammbyssuna. Það gleður
mig, að málið er ljóst og ekkert,
sem veldur erfiðleikum.“
„Þér eruð viss um, að það séu
engir erfiðleikar, læknir?" spurði
Poirot blíðlega.
Læknirinn svaraði seinlega:
„Ja, ég býst við, að yður kynni
að þykja eitt atriði dálítið undar-
legt. Þegar hann hefur skotið sig,
hlýtur hann að hafa hallað sér ofur-
lítið til hægri. Annars hefði kúlan
lent í veggnum fyrir neðan spegil-
inn í stað þess að skella í honum
miðjurn."
„Óþægileg aðstaða fyrir sjálfs-
morðingja,“ mælti Poirot.
Læknirinn yppti öxlum.
„Ó, já — þægilegt — ef þér eruð
að gera endi á öllu —“ Hann lauk
ekki við setninguna.
„Má nú fara með líkið?“ spurði
Riddle majór.
„Já, ég er búinn. Á aðeins eftir
lögregludómarann. “
„En þér, yfirlögregluþjónn?“ Það
var óeinkennisklæddur maður, hár
vexti og sviplítill, sem Riddle majór
beindi þessari spurningu til.
„Allt í lagi, herra. Við höfum feng-
ið allt, sem við þurfum. Við eigum
aðeins eftir að taka fingraför hins
látna á skammbyssunni."
„Þá getið þið haldið áfram við
það.“
Jarðneskar leifar Gervase Cheven-
ix-Gores voru færðar á brott. Lög-
regluforinginn og Poirot voru einir
eftir.
„Jæja,“ sagði Riddle, „Hér virðist
allt ljóst og brotalaust. Dyrnar læst-
ar, lykillinn að dyrunum í vasa hins
dána. Allt kemur heim við reikn-
ingsbókina — það er aðeins eitt
atriði.“
„Og hvað er það, góði vinur?“
spurði Poirot.
„Þér!“ sagði Riddle djarflega.
„Hvernig stendur á yður hér?“
í stað þess að svara, rétti Poirot
honum bréfið, sem hann hafði feng-
ið frá hinum látna fyrir viku síðan,
ásamt skeytinu, sem að lokum
kvaddi hann á staðinn.
„Hm,“ sagði lögregluforinginn.
„Merkilegt. Við verðum að komast
til botns í þessu. Mér er nær að
halda, að þetta standi í beinu sam-
bandi við sjálfsmorð hans.“
„Ég er á sama máli.“
„Við verðum að athuga, hverjir
eru hér á heimilinu."
„Ég get sagt yður nöfnin á þeim.
Ég var einmitt að spyrjast fyrir hjá
herra Trent.“
Hann hafði yfir nafnalistann.
„Kannski þér, Riddle majór, vitið
eitthvað um þetta fólk?“
„Auðvitað veit ég eitthvað um
það. Frú Chevenix - Gore er á sinn
hátt alveg jafn geggjuð og herra
Gervase gamli. Þau höfðu mikið dá-
læti hvort á öðru — og voru bæði
jafn geggjuð. Ég hef aldrei vitað
jafn reikula manneskju, og þó á hún
til einhverja dularfulla skarp-
skyggni, sem getur hitt naglann á
höfuðið á hinn furðulegasta hátt.
Menn hlæja oft að henni, en hún
lætur sig það engu skipta. Hún er
gersneydd allri kímnigáfu.“
„Ungfrú Chevenix-Gore er aðeins
kjördóttir þeirra, skilst mér?“
„Já.“
„Mjög fríð stúlka."
„Hún er fjandi ginnandi stúlka.
Hún hefur leikið illa flesta unga
menn hér um slóðir. Gefur þeim
undir fótinn og snýr síðan við þeim
baki og hlær að þeim. Situr vel
hest og hefur dásamlegar hendur.“
„Það kemur okkur nú ekki við
sem stendur.“
„E - e - nei, ef til vill ekki.. .
Jæja, þá er það hitt fólkið. Ég þekki
auðvitað Bury gamla. Hann er oft-
ast hér. Nærri því eins og heimilis-
köttur. Eins konar skjaldsveinn frú
Chevenix-Gore. Mjög gamall vin-
ur þeirra hjóna.Þau hafa þekkt hann
alla sína ævi. Ég held, að þeir hr.
Gervase og hann hafi báðir haft
áhuga á einhverjum félagsskap,
sem Bury stjórnaði."
„Oswald Forbes, eruð þér nokkuð
kunnugur honum?“
„Mig minnir, að ég hafi hitt hann
einu sinni."
„Ungfrú Lingard?"
„Aldrei heyrt hana nefnda.“
„Ungfrú Susanna Cardwell?“
„Fremur snotur stúlka, rauðhærð.
Ég hef séð hana á gangi með Rut
Chevenix-Gore nokkra síðustu dag-
ana.“
„Hr. Burrows?"
„Já, ég þekki hann. Einkaritari
Chevenix-Gores. Okkar á milli sagt,
ég hef ekki mikið álit á honum.
Hann er snotur og veit af því. Ekki
fyllilega af fyrstu skúffu.“
„Hefur hann verið lengi hjá hr.
Gervase?“
„Um það bil tvö ár, held ég.“
„Og það er enginn annar — ?“
Poirot þagnaði.
Framhald í næsta blaði.
$éS>
H.F. RAFTÆKJA VERKSMIÐJAN
HAFNARFIRÐI
Símar: 50022 - 50023 - 50322
Kœlitœki fyrir kaupmenn oy kaup-
félög, ýmsar gerðir og stærðir. —
Leitið upplýsinga um uerð og
greiðsluskilmála.
Frystikistur, 2 stœrðir
150 l og 300 /.— fyrir
heimili, verzlanir og
veitingahús.
vikan 5i