Vikan - 14.02.1963, Blaðsíða 21

Evelyn slökkti ljósið og tók
að afklæða sig. Hún kveið
því að leggjast í framandi
sæng. Lestin rann út í
myrkrið og gnýrinn jókst
stöðugt ... Á morgun ... á
morgun ... kváðu hljóðin
við teinana. Á morgun ...
á morgun ...
kváðu hjólin við teinana. Á morg-
un ... á morgun ...
En Evelyn gat ekki gert sér í
hugarlund hvað morgundagurinn
kynni að bera í skauti sér.
Fimmtudagur.
EIGINMAÐURINN.
Um ellefuleytið þraut sakborn-
ingin, þvottakonuna, skyndilega
þrek og mátt. Hún fól andlitið í
höndum sér og stundi:
„Ég get ekki meira ... ég get
ekki ...“
Landsyfirréttardómarinn hafði
búizt við þessu. Séð hvað í vænd-
um var. Hann veitti nána athygli
manni hennar, sem sat þarna, ný-
rakaður og hressilegur og virtist
ekki hafa neitt mein af gæzluvarð-
haldinu. Droste sá skelfingunni
bregða fyrir í augum hans, þegar
kona hans laut fram, en aðeins rétt
sem snöggvast. Droste reis úr sæti
sínu.
„Herra verjandi," mælti hann.
„Við viljum ekki ofreyna hina á-
kærðu eða ofbjóða á nokkurn hátt.
Þér ættuð að gera henni það ljóst,
að það er henni sjálfri og manni
hennar því fyrir beztu, að hún segi
okkur allan sannleikann tafarlaust.“
Verjandinn tautaði eitthvað yfir
hinni ákærðu, sem enn sat með
andlitið í höndum sér, og rautt hár
hennar var flókið og rakt af svita.
Áheyrendur virtust óttaslegnir,
blaðamennirnir hvísluðust á, en á
meðal þeirra voru tvær stúlkur, og
það leyndi sér ekki, að þær höfðu
mikla samúð með hinni ákærðu.
Rup, eiginmaður hennar, sat tein-
réttur og virti fyrir sér kviðdóm-
j endurna; einkum horfði hann títt
til frú Rósu Budecker, sem var of-
urstaekkja, hálffimmtug að aldri
og átti tóbaksbúð á horninu við
' Búlowstrasse. Það var eins og hinn
meðákærði hefði frá því, er hann
var fyrst leiddur inn í réttarsal-
inn, stöðugt leitað einhvers sam-
bands við þessa konu, annaðhvort
sjálfrátt eða ósjálfrátt. Það var eins
og hann sneri máli sínu ævinlega
til hennar einnar, þegar hann bar
vitni, en varaðist að líta á dómarann.
Droste gat ekki annað en viðurkennt
Framhald á bls. 47.
VIKAN 7. tbl. — 21