Vikan - 14.02.1963, Blaðsíða 36

Nigel Rickerby kom æðandi inn á afgreiðslusal fyrirtækisins. Hann réði sér
ekki fyrir bræði vegna þess að Tamworth-mappan var horfin. Eftir tveggja og
hálfs dags árangurslausa leit, var Molly Wood, sem hefði átt að vita hvar mappan
var niður komin, en vissi það samt ekki, orðin sannfærð um að hún hefði fengið
vængi og flögrað út um gluggann. Hitt starfsfólkið fylgdist af miklum áhuga með
framvindu málsins.
Áður en mappan hafði tekið upp á því að hverfa svona gersamlega, hafði Nigel
augsýnilega verið á góðri leið með að verða ástfanginn af Molly. Hann var æðsti
forstjóri skjalasafnsins, og hún var ein af aðstoðarstúlkum hans.
— Hvar er ungfrú Wood? spurði hann með þrumuraust. Allir litu undrandi
á hann. Hann var einn þessara rólegu, sístarfandi manna, sem komst sjaldan úr
jafnvægi.
— Ungfrú Wood er að hita teið, hr. Rickerby, sagði Beryl Thorne og brosti
ísmeygilega.
ekki ætlazt til þess að skrifborðið yðar sé bækistöð fyrir
nagdýr. Molly setti bakkann á skrifborðið hjá Beryl,
tók músina af Nigel og lét hana aftur ofan í skúffuna.
Andlit henpar var fíngert og hjartalagað, augun græn.
Hún var mjög misfríð, stundum var hún reglulega snot-
ur, en svo gat hún líka átt það til að vera því sem næst
ófríð. Þessa stundina var hún rjóð í kinnum af reiði
og beinlínis lagleg.
•— Hvítar mýs eru ekki venjulegar húsamýs, sagði
hún ákveðin á svip. — Og ef erindi yðar er að spyrja
um Tamworth-möppuna, get ég frætt yður á því að
hún er alls ekki í húsinu. Ég hef leitað alls staðar.
— Yður er ljóst, að þér berið ábyrgð á henni? sagði
Nigel.
AÐ SJÁLFSÖGÐU ERUÐ ÞÉR
HIRÐULAUS,
HAFÐI HANN SAGT.
ÞVÍ ER ALLTAF ÞANNIG FARIÐ
UM BRJÓSTGÓÐAR MANN-
ESKJUR, SEM LÁTA
AUGNABLIKSTILFINNINGUNA
RÁÐA GERÐUM SÍNUM
SMÁSAGA EFTIR BILL GILL
— Getur nýja stúlkan ekki séð um það? spurði Nigel.
— Hún er með höfuðverk, sagði Beryl — hún liggur fyrir í augnablikinu.
— Einmitt það! Nýja stúlkan hefur lagt sig og ungfrú Wood er að hita te! Sú
staðreynd að Tamworth-mappan hefur verið týnd í tvo og hálfan dag er víst
bara aukaatriði! Nigel var nú orðinn svo æstur og hávær að það var eins og allt
léki á reiðiskjálfi.
— Hefur nokkur aðstoðað ungfrú Wood við leitina? spurði hann. Allir stein-
þögðu nema Beryl. — Mappan hlýtur að koma í leitirnar. Hún getur hafa lent
í annarri skúffu.
Nigel varð strangur á svip. — Ég leitaði í öllu skjalasafninu síðdegis í gær, sagði
hann. — Vinnur ungfrú Wood við þetta skrifborð? Beryl kinkaði kolli.
—• Ég er viss um að hún er ekki þar.
Án þess að virða hana viðlits, skálmaði Nigel að skrifborðinu, þreif í efstu
skúffuna og opnaði hana, og það var auðséð að hann hnykkti við.
— Er þetta afgreiðslusalurinn í Magnus Supplies Ltd, eða er þetta — skóla-
stofa? spurði hann. Beryl og öll hin sátu niðurlút og hreyfingarlaus og horfðu
niður á skóna sína. Hvað gat það verið, sem Molly geymdi í skrifborðmu sínu í
þetta skipti. Nigel stakk hendinni niður í skúffuna, og tók þar upp mús, sem
hann hélt á loft, svo allir gætu séð hana. — Mýs! tautaði hann, og það situr önn-
ur á púðurdósinni hennar!
í sömu andránni opnuðust dyrnar, og Molly kom inn með tebakkann. Henni
brá svo mjög, þegar henni varð litið á Nigel og músina, að minnstu munaði að
hún missti bakkann.
— Mol . . ungfrú Wood, sagði Nigel, sem hélt ennþá á músinni, — það er
— Já, auðvitað.
— Hafið þér nokkra hugmynd um hvað getur hafa
orðið af henni?
Molly hristi höfuðið.
— Nú dámar mér, ungfrú Wood. Manneskja, sem
geymir mýs í skrifborðinu sínu .. . Nigel þagnaði í
miðri setningu.
— Hvítar mýs eru alls ekki venjulegar mýs, sagði
Molly og reyndi að stilla sig.
Nú var Nigel nóg boðið. — Ungfrú Wood, sagði hann
og byrsti sig. — Yður er borgað fyrir að sjá um að
allt sé í röð og reglu, en ekki fyrir að ala upp mýs. Að
svo mæltu fór hann.
— Þetta er nú meiri monthaninn, hveesti Beryl. —
Þú ættir ekki að hugsa meira um hann, Molly.
Molly sat í hnipri við skrifborðið, augun voru óvenju-
lega skær og gljáandi. Hann getur ekki að þessu gert,
andvarpaði hún. — Hann er að vonast eftir því að hækka
í tign, og hvarf möppunnar hefur orðið honum til mik-
illa leiðinda. Þrátt fyrir allt ber ég þó ábyrgð á möpp-
unum.
— Og þú ert fram úr hófi kærulaus, sagði Emma
Cleves. Emma hafði alltaf verið mjög hrifin af Nigel.
Auk þess var hún fjarska hirðusöm. Staður fyrir hvern
— VIKAN 7. tbl.