Vikan - 18.04.1963, Blaðsíða 38

KOMIÐ, O G SKOÐIÐ
PRINZINN
LÍTILL, EN RÚMGÓÐUR
RÖSKUR OG RAMMB YG GÐUR
LEIKANDI LIPUR, STÖÐUGUR
BER 5 MENN OG FARANGUR
ÞÆGILEGUR OG BJARTUR
SPARNEYTINN OG VANDAÐUR
ÓSKABÍLL FJÖLSKYLDUNNAR
FÁLKINN H.F.
Laugavegi 24 — Reykjavík.
Yerð kr. 119.700.-
SÖLUUMBOÐ Á AKUREYRI:
Lúðvík Jónsson & Co.
Bílaprófun Vikunnar.
Framhald af bls. 35.
framrúðunni tekur vel við ýmsu
smádóti. Hann er sparneytinn og
það liggur við, að tveir komizt fyr-
ir í einu stöðumælisrúmi.
Það er alveg óvart, ef ég hæli
þessum bíl meira en öðrum. Ég
varð ekkért sérstaklega hrifinn af
honum, en það var líka fátt, sem
kom óþægilega við mig. Það væri
þá einna helzt vinnslan. Hún er ó-
skaplega léleg. Við vorum tveir í
bílnum og ég náði góðri ferð að
Artúnsbrekkunni, en varð samt að
skipta niður í þriðja og líklega í
annan, hefði bíllinn verið fullur af
fólki, að ég nú ekki tali um far-
angri. Það er kannski ekki við
miklu að búast af 34 ha mótor, en
mér finnst ekki ósanngjarnt að bú-
ast við sterkari mótor í bíl, sem að
mörgu leyti öðru er ágætlega úr
garði gerður.
Gírarnir eru samstilltir nema sá
fyrsti, en samstillingin er ekki nógu
góð. Sæmileg milli fjórða og þriðja
en það brakaði alltaf hjá mér, ef
ég ekki tvíkúplaði milli þriðja og
annars. Útsýnið er gott úr bílnum,
nema hvað spegillinn skyggir dá-
lítið á til vinstri, ef bíllinn er með
hægri handar stýri. Og öskubakk-
inn er utan seilingar ökumanns.
Startarinn er í gólfinu rétt við
sætisbrún ökumanns og hann fór
í taugamar á mér. Margir hafa fært
hann upp í mælaborðið, og það
myndi ég gera.
Það eru engir húnar innan á hurð-
unum. Gluggarnir eru opnaðir eins
og hillur í bókaskáp, með því að
draga glerið fram og aftur. Frá-
gangur á því virðist góður, og mér
er sagt, að bíllinn sé vel rykþétt-
ur. Ef maður vill komast út, kippir
maður í spotta í hurðinni, sem þá
opnast. Mælafátæktin er sama og
gerist, aðeins hraða- og benzínmæl-
ir. Mælaborðið er fyrir miðjum bíl
og lítur þokkalega út. Miðstöðin
er kraftmikil og dygði líklega fyrir
tvo, ef hægt væri að koma því heim
og saman. Rúðusprautu er stjórnað
með takka í mælaborðinu, og ef
um hægri handar stýri er að ræða,
verður maður að biðja farþegann
í framsætinu að gera svo vel og
sprauta svolítið upp á rúðurnar.
Mótorinn er framan í bílnum og
liggur þversum. Hann, gírkassinn
og drifið er allt sambyggt og nýtur
góðs af sömu olíu. Af henni þarf
um fimm lítra í hvert sinn, og ráð-
legt talið að skipta um eftir ca 1500
km akstur.
Að lokinni reynsluför var ég
þakklátur fyrir það, að ég skyldi
herða mig upp í að reyna að komast
inn í hann!
sh.
Japönsku Minolturnar.
Framhald af bls. 35.
af Leica-vélum, tiltölulega vandað-
ar en að minnsta kosti þriðjungi ó-
dýrari en þær þýzku — og engin
leið að þekkja þær sundur í fljótu
bragði.
En japönsku ljósmyndavélarnar
eru ekki eingöngu eftirlíking. Þær
fullkomnustu standa ekki einungis
jafnfætis þeim, sem beztar eru
framleiddar á Vesturlöndum —
heldur taka þeim fram að sumu
leyti, að minnsta kosti í bili. Þegar
Glenn ofursti gerði sína frægu reisu
út í geiminn, var ákveðið að hann
skyldi freista að taka myndir úr
geimfarinu með „venjulegri" Ijós-
myndavél, auk þess sem geimfar
hans var að sjálfsögðu búið sér-
smíðuðum myndatökutækjum, sem
hann þurfti ekki að skipta sér neitt
af. Að sjálfsögðu var honum valin
ljósmyndavél af þeirri vönduðustu
gerð, sem unnt var að komast yfir.
Nú er vitað að Bandaríkjamenn hafa
hingað til smíðað beztu ljósmynda-
vélar í heimi, að Vestur-Þjóðverjum
þó ef til vill undanteknum — og
sænsku Hasselblad-verksmiðjunum,
en vélar þeirra komu ekki til greina
þarna af tæknilegum ástæðum; þ.
e. þær voru ekki nógu sjálfvirkar.
Myndavélin, sem fyrir valinu varð,
var þó hvorki bandarísk né vestur-
þýzk heldur japönsk — Minolta
Hl-Matic, framleidd af Chiyoda
Kogaku Selko Co. Ltd., í Osaka.
Myndirnar sem Glenn tók þannig
„prívat“ í þessari geimferð — þær
fyrstu, sem þannig hafa verið teknar
á slíku flandri — þóttu með af-
brigðum góðar.
Þessi gerð er nú fáanleg í öllum
vestrænum löndum, og einnig hér
á landi, og nefnist almennt „Minolta
SR-7“. Hún er svo sjálfvirk sem
hugsazt gétur, þegar um „venju-
lega“ ljósmyndavél er að ræða. Hún
er knúin örlítilli rafhlöðu, sem
skipta þarf um á tveggja ára fresti
— allt annað í vélinni fullyrða
framleiðendurnir að endist ævi-
langt, jafnvel miðað við þann háa
aldur, sem menn ná nú yfirleitt á
Vesturlöndum. Fyrir kraft þessarar
litlu rafhlöðu ganga svo allar hinar
margvíslegu og ótrúlegu nákvæmu
stillingar, sem ekki er rúm til að
geta hér nánar.
Með Ijósmyndavél þessari fæst
svo heill bílfarmur af alls konar
aukalinsum og tækjum, meðal ann-
ars til vísindalegrar ljósmyndatöku,
aðdráttarlinsur, zoomlinsur og allt
það. En framleiðendurnir eru ekki
japanskir til einskis. Linsufestingin
er þannig úr garði gerð, að nota má
líka þýzkar Leica-linsur, ef vill. ★
Sniðaþjónusta Vikunnar.
Framhald af bls. 10.
347,00. Sendið eftir efnissýnissýnis-
hornum, þau fáið þið gegn frímerktu
umslagi með nafninu ykkar á.
Kjóllinn er til í no. 38, 40, 42.
Flísilíninn í pilsið, rennilás og
tvinni kostar kr. 96,00.
Útfyllið pöntunarseðilinn með
upplýsingum um stærð, lit og gerð
og sendið til Sniðaþjónustu Vikunn-
ar, Skipholti 33, Reykjavík ásamt
kr. 100,00. Allar frekari upplýsingar
eru gefnar í síma 37503 á þriðju-
dögum og föstudögum milli kl.
2—5.
— VIKAN 16. tbl.