Vikan - 18.04.1963, Blaðsíða 44

Skrifleg sönnunargögn.
Framhald af bls. 9.
en ég vildi -ekki leyfa honum að
sjá þaö, og þá urðu auövitað ill-
indi og hávaði, og hann kom Pétri
til að gráta, og mér leið svo illa.
Ég vona að hann faafi ekki verið
i mjög slæmu sk,api, þegar hann
kom á skrifstofuna. Ég var að
hugsa um yður eftir að hann var far-
inn, og ég var að velta fyrir mér,
hvort hann hefði verið ókurteis við
yður. Ég býst við að hann sé oft
ókurteis við yður á skrifstofiinni,
en þér megið ekki taka það nærri
yður, þetta er bara hans vani.
Ég vona að yður hafi tekizt að
selja þetta hús fyrir hann, þegar
hann kemur heim, því að þá verður
hann í betra skapi næstu dagana. Ég
man að hann sagði mér einu sinni,
að þér væruð vel gefinn, og þér getið
imyndað yður, að það hefur sina
þýðingu fyrir mann, sem er hans
eiginn starfsmaður. Ég býst við að
ég heyri nú einhvern daginn, að þér
hafið byrjað sem uppbóðshaldari
eða umboðsmaður á yðar eigin skrif-
stofu, og þá verður Hart & Co. að
sjá um sig sjálft.
En hvað við k.emur bréfi yðar, þá
þykir mér það leiðinlegt að þurfa
að segja yður að skrifa mér aldrei
framar, en þér skiljið það, er það
ekki? Ég varð að brenna bréfinu,
sem þér skrifuðuð, vegna þess að
ég þori ekki að skilja það neins stað-
ar eftir. Þér verðið að fyrirgefa mér.
Yðar,
Sylvia Hart.
SKJAL V.
Hagþornagötu 17.
Kæri Frank.
Hér sit ég og skrifa þér einmitt
á því andartaki, sem þú ert að fara
út úr húsinu. Ég er svo hrædd um
að Georg komist að því að þú hafir
verið hérna. 'Þú mátt aldrei, aldrei
k,oma hingað aftur, jafnvel þó að það
sé öruggt. Ég veit ekki, hvað hann
gerði, ef hann vissi það.
Ég varð svo glöð, þegar þú komst.
Ég var uppi að hátta Pétur fyrir
hádegisblundinn hans, þegar ég
heyrði að það var barið. Ég hugsaði:
— Ó, guð, þetta er einhver sölumað-
urinn enn, og þegar ég opnaði dyrn-
ar, þá varst þetta þú. Það var mjög
fallega gert af þér að koma, en ég
varð svo hrædd. Það er allt í lagi
þó að þú segir, að þú sért vanur að
fá þér einhvers staðar að drekka,
þegar þú ert úti að sinna einhverj-
um viðskiptum fyrir eiginmann
minn, og að þú getir alveg eins kom-
ið heim að sjá mig, en þú ættir ekki
að gera það. Þú veizt, að þú ættir
ekki að gera það.
Það er i rauninni ástæðulaust fyrir
þig áð hafa áhyggjur af mér, Frank.
Hvað sem öðru líður, þá hef ég verið
gift Georg i fimm ár, og ég ætti að
vera fær um að sjá um mig sjálf nú
orðið. Og ég er ekki í tengslum við
þig, svo að þú þarft engar áhyggjur
að hafa af mér. Og ef ég væri ætt-
ingi þinn, gætir þú heldur ekkert
gert, vegna þess að þú vinnur fyrir
Georg, og þú veizt, að þú misstir
vinnuna, ef þú segðir eitthvað við
hann um mig.
DELTA — TERELYNE
HERRABUXUR
FALLEGAR — STERKAR
Ég hef kosið mér þetta hlutskipti
og verð að taka þvi. Þetta var frænka
gamla vön að segja við mig, þegar
ég sagði henni að Georg væri harð-
ur við mig. Ég mun enn verða að
sætta mig við það. Georg er mjög
kænn eins og þú veizt, og hann veit
að liann hefur traustatak á mér, þar
sem Pétur litli er. Ég get hatað
hann, þegar hann kemur Pétri til að
gráta, og nú mun ég einnig verða
áhyggjufull útaf þér og hræðast
að hann verði einnig ákveðinn við
þig-
Ég get vel ímyndað mér, hvernig
hann kemur fram við skrifstofu-
mennina sína. Ég er i öngum mínum
út af því, ef þú hefur komið of seint
á skrifstofuna i dag og hann hefur
verið reiður út af því . . . þó svo
aði það væri ekki eins slæmt og ef
hann vissi, hvar þú hefðir verið. Það
er það, sem ég hef verulegar áhyggj-
ur af. Og ég mun vera á nálum,
þangað til ég veit vissu mína.
Þín,
Sylvia.
SKJAL VI.
Hagþornagötu 17.
Elsku Frank.
Ég held þú ættir ekki að koma
hingað oftar. Ég veit, að ég hef skrif-
að þetta áður, en í þetta skipti er
mér alvara, og þú veizt hvers vegna.
Það er ekki vegna þess að ég hræð-
ist það að Georg komist að þvi að
þú liefur verið hérna, þó að ég hafi
áhyggjur af því einnig, en það er af
annarri ástæðu, sem þú ættir að gefa
gizkað á, án þess að ég segi það.
Við ættum ekki að halda þessu á-
fram, vegna þess að ég er hrædd
við sjálfa mig og að eitthvað komi
fyrir.
Gerðu það, Frank, við skulum
hætta þessu núna og aldrei sjást
framar. Við getum bara kvaðzt og
þú gleymir mér. Ég er tveim árum
eldri en þú, Frank,. Georg sagði mér
fyrir löngu, hve gamall þú værir,
það var rétt eftir að við giftum okk-
ur. Þú munt fljótlega finna einhverja
á betri aldri fyrir þig, þú munt
kvænast henni og gleyma mér. Þú
veizt ekki að ég á mynd af þér, til
að minna mig á þig, vissir þú það?
Bn ég á eina. Hún er í gestaherberg-
inu. Manstu ekki, þegar Georg lét
taka mynd af sér fyrir utan skrif-
stofuna með öllu starfsfólkinu. Þú
ert á þeirri mynd og lítur yfir axl-
irnar á Georg. Ég get alltaf læðzt
inn i gestaherbergið og séð myndina,
þegar þú ert farinn og við erum bú-
in að kveðjast.
Frank, Georg ætlar til Eastbourne
á morgun út af þessu faúsi þar,
Hazelsliúsinu er það ekki? og liann
verður fjarverandi allan daginn. Ef
þú gætir komið hingað í matartím-
anum, þá gætum við kvatt hvort
annað á þægilegri hátt en i nokkurt
annað skipti. Komdu, Frank, vegna
þess að mig langar til að sýna þér,
hve góðan mat ég get búið til fyrir
þig, mikið betri en frú Haines býr
til, ég er viss um það. Ég býst elcki
við áð hún gefi þér góðan mat. Þú
ættir að vera á betri stað en þessum
leigubústöðum. Komdu, og við mun-
um eiga dásamlega stund áður en
við kveðjumst.
Ávallt þín,
Sylvia.
SKJAL VII.
Hagþornagötu 17.
Frank, ástin mín.
Ég elska þig svo heitt. Georg íkom
aftur frá Eastbourne og allt var í
lagi. Han kom með tvö afríkönsk
spjót, sem hann ætlar áð hengja upp
á vegginn i borðstofunni til skrauts.
Mér er alveg sama, á meðan Pétur
getur ekki náð í þau. Hann er ein-
mitt nýfarinn á „Ljónið“, svo að ég
skrifa þetta í mesta flýti og ætla
að læðast út og setja það í póst, áður
en hann kemur aftur. Frank, ástin
mín, óg elska þig. Ég sagði þér það
mörgum sinnum i dag, en ég segi þér
það aftur. Frank, við vorum svo
heimsk í dag. Við megum aldrei
gera neitt þessu lík.t oftar. Og þú
fékkst aldrei matinn þinn. Ég hefði
ekki vitað hvað tímanum leið, ef ég
hefði ekki- .fundið brunalyktina af
kartöflunum og komið að pottinum
viðbrenndum. Við megum ekki gera
þetta aftur. Ég skammast mín svo,
þó að ég elski þig heitar en nokkru
sinni fyrr, heitar en í morgun, þó
að éig hafi þá haldið að ég gæti ekki
elskað þig heitar en ég gerði þá.
Og við höfum ekki komizt að
neinni niðurstöðu, bara vegna þess
að þú þurftir að flýta þér svo mikið
til skrifstofunnar, þegar við sáum
hvað timanum leið. Ástin min, ég
vildi að ég gæti kysst þig góða nótt,
þó að ég ætli ekki að kyssa þig oftar,
ek,ki nokkurn tima. Ég vildi óska
að ég þyr.fti ekki að flýta mér svona
að skrifa bréfið. Vertu sæll, elsku
Frank. *
Ávallt þín,
Sylvia.
Es. Ég opnaði umslagið aftur, vegna
þess að ég var svo hrædd um að
eftir það, sem skeði í dag, myndir þú
hætta að elska mig og ekki kæra
þig um að sjá mig framar. Mér liður
hræðilega við tilhugsunina. Segðu
að þú elskir mig, Frank.
SKJAL VIII.
Hagþornagötu 17.
Elsku Frank.
Ég er hrædd um að þetta verði
bæði langt og leiðinlegt bréf, en
núna verð ég einfaldlega að segja
þér allt það, sem ég þarf að segja.
Ég virðisl aldrei komast til þess,
þegar við erum saman. Við tölum víst
um eittlivað annáð þá, er það ekki,
ástin min?
Fyrst og fremst verð ég þó að
segja þér það, sem ég sagði við þig
í gær, bara til að sýna þér að mér
er alvara. Ég mun ekki fara frá
Georg. Það var fallega gert af þér,
ástin mín, að biðja mig þess, en þú
verður að skilja það að við getum
ekki gert það. Georg myndi auðvit-
að reka þig, og þá hefðum við enga
peninga og ekkert. Er það ekiki
hræðilegt að það skuli vera pening-
ar, sem hindra og standa í vegi fyrir
ást okkar. En þannig er það, ástin
min. Við myndum svelta, vegna þess
að þú fengir enga vinnu, eftir þá
44 — VIKAN 16. tbl.