Vikan - 03.10.1963, Síða 18

Eyvindur
Eriendsson dvaldist
síSast liðinn vetur við
leiklistarnám í Moskvu. Hann
hélt dagbók og Vikan hefur fengið
leyfi til að rýna í hana. Þar bregður
Eyvindur upp myndum af Lenin-
grad og Moskvu, af rússnesku
iífi og sérkennum fólksins,
bæði sem hann kynnt-
ist og sá í kringum
sig. Fyrri hluti.
EYVINDUR ERLENDSSON
DAGBOK
FRA
RUSSIANDI

Rússncskt landslag er tilbreytingarlaust og einkennilega grátt: Lágar hæðir,
tré og hús á víð og dreif.
6. september, kl. 2.
Neðst á blaðinu stóð feitletrað:
— Sá sem ekki gefur réttar upplýsingar verður með-
höndlaður samkvœmt sovézkum lögum.
— Og hvað þýðir það? spyrja konurnar tvær úr Hlíð-
unum mig, ferðafélaga sinn, sem þær telja töframann
í tungumálum heimsins.
— Þýðir? — ekki annað en tugthús, Síþeríuvist eða
skot í hnakkann, svara ég, meðan ég er að átta mig á
því, hverskonar plagg þetta er, sem þær hafa beðið mig
um að gera skiljanlegt venjulegu fólki úr Hlíðunum.
— Hjálpi okkur Guð í himnaríki!
— Notið ekki gálausleg orð, góðar dömur. Þeir gætu
handtekið ykkur fyrir að klæmast.
Við erum brátt í nýju lögsagnarumdæmi. Farþega-
skipið Mikael Kalinin frá Leningrad, nálgast heimahöfn
sína með 18 sjómílna hraða. Það hefur innanborðs lítinn
túristahóp frá íslandi. Þar á meðal eru þessar tvær
hispursmeyjar úr Hlíðunum; systur, samrýmdar mjög
með ættartengsl úr einni byltingarminnstu sveit heims-
ins. Frændelskar, friðelskar. Skikkanlegar í sínum lifi-
máta. Fimmtugar. Hafa beyg af karlmönnum og komm-
únistum, en finnst þó hvorir tveggja forvitnilegir.
■— Hvar fenguð þið þetta duíarfulla blað? spyr ég
þær.
— Hjá fararstjóranum. Hann sagði, að við ættum að
skrifa nei á rússnesku eða ensku í allar punktalínurnar
og svo nöfn okkar undir. Svo þaut hann bara upp á
bar og sagði ekki meira.
Jg — VIKAN 40. tbl.