Vikan - 03.10.1963, Síða 49

glugganum til að ganga úr skugga
um, eins og venja hennar var,
livort frú Bates væri komin út í
garð sinn, svo sem hún hafði fyr-
ir sið. Blanche fór ofan í vas-
ann, þar sem hún geymdi miðann,
en tók þó ekki úr vasanum.
Þegar Jane kom með kvöldverð-
arbakkann klukkan sjö og skildi
hann eftir, án þess að taka pentu-
dúkinn ofan af honum, fann
Blanche ekki fyrir neinum þeim
ótta, sem hún hafði verið haldin
áður. Bétt sem snöggvast fann
hún fyrir efasemdum, en svo ók
hún stólnum að borðinu, seildist
til pentudúksins og tók hann af
bakkanum.
Maturinn var gómsætur á að
líta. Þarna voru tvær kótelettur,
sem voru nákvæmlega mátulega
steiktur, dálitill skammtur af
karöflustöppu, gulrætur og græn
ar baunir, örlitið af grænu salati
og sneið af kirsuberjaköku.
Blanche var mikið niðri fyrir,
þegar hún tók gaffalinn og fékk
sér dálítið af kartöflustöppunni.
Hún var rétt búin að setja
matinn upp í sig, þegar lnin
greip andann á lofti og tók
kipp fram á við. Hún lét gaff-
alinn detta úr hendi sér, hirti
ekki um, þótt hann lenti á gólf-
inu og teygði sig í skyndi eftir
pentudúknum. Svo stirðnaði
hún og starði ákaft niðtir á disk-
inn.
Nú tók hún eftir því, sem
hún hafði ekki veitt athygli áð-
ur — 'fíngerðum, hvítum sandi
hafði verið stráð yfir allan
matinn.
Fimmti kafli.
Stundarfjórðungi fyrir níu
var allt enn kyrrt og hljótt i
húsinu. Jane var ekki vöknuð
enn.
Aftur hafði það komið fyrir
Blanche, að lienni hafði ekki
komið blundur á brá, og hún
hafði verið skelfd og skjálfandi
alla nóttina. Aftur hafði hún set-
ið í stól sínum alla liðlanga
nóttina og hlustað á endalausa
þögnina, meðan hún hafði óskap-
legan hjartslátt — vegna hvers
vissi hún þó ckki. Og aftur hafði
hún séð morgunskimuna koma
inn um gluggann, hægt og rólega,
læðast framhjá grindunum, sem
voru fyrir honum. En þegar dag-
urinn tók að eldast, og gullinn
sólargeisli leit inn um gluggann,
beið Blanche 1 vaxandi tauga-
spennu og bað þess heitt og inni
lega, að frú iStitt kænii, áður en
Jane væri komin á fætur.
Klukkuna vantaði tvær min-
útur í níu, þegar hún heyrði loks
eitthvert hljóð neðan úr hús-
inu, og hún renndi þá hjóla-
stólnum í skyndi fram að dyr-
unum. Svo heyrðist dálitið ísk-
ur, og þótt vegalengdin væri
töluverð, áttaði Blanche sig
strax á því, að hljóðið stafaði
af þvl, að frú Stitt var að renna
lyklinum sínum í skráargatið á
útihurðinni. Andartaki síðar var
Nýtt Toni
með tilbúnum bindivökva liðar hárið á fegurstan hátt
Auðveldasta og fljótvirkasta heima permanentið, sem völ er á, er
hið dásamlega Toni með nýja tilbúna bindivökvanum.
Allur bindivökvirm, sem þér þarfnist er tilbúinn til notkunar í
sérstakri plastflösku. Vatn ónauðsynlegt. — Ekkert duft, sem þarf
að hræra í vatni. Með því að þrýsta bindivökvanum úr plastflös- Mjö^auðveit. Kh>Pið
kunni er öruggt að hver einstakur lokkur fær jafna óaðfinnanlega bindivökvinn er úibúum sérstaka^iokk^fnt og
liðun, án þess að liðirnir verði hrokknir og broddar myndist.
Toni bindivökvinn lífgar einnig hár yðar, gerir það mjúkt,
gljáandi og auðvelt í meðfórum. Nú má leggja hárið á hvern þann
hátt, sem þér óskið, hvortheldur stóra eða smáa liði. Toni fæst í
þremur styrkleikumSuper (Sterkt) ef liða á hárið mikið, Regular
(Meðal sterkt) ef hða skal í meðallagi og Gentle (Veikt) ef liða skal
lítið, —og þannig má velja þá tegund sem hentar yður bezt.
Toni, stór pakkning Tip Toni, minni pakkning, til að
til að liða allt hárið. liða hluta hársins eða stutt hár.
VATN ÓNAUÐSYNLEGT—EN61N ÁGEZKUN —ENGIR ERFWLEIKAR
leið betn og varanlegri
hárliðun.
hurðinni lokið upp og síðan var
henni lokað aftur. Um leið og
fótatak frú Stitt hljómaði í hús-
inu, varð Blanche að grípa um
hurðarbrúnina til þess að lirópa
ekki á ræstingarkonuna.
Aftur var hurð lokið upp, og
var það hurðin á fataskápnum
niðri í anddyrinu, og Blanchc
sá í anda, hvernig frú Stitt
hengdi upp hatt sinn og yfir-
höfn, og síðan tók hún niður
svuntuna sína, renndi lienni yfir
höfuðið á sér og batt svo böndin
fyrir aftan bak. Hún mundi
koma upp eftir andartak, eða
þar um bil. T eftirvæntingu sinni
renndi Blanche stólnum aftur
inn i herbergið. Fótatakið heyrð-
ist aftur, það nálgaðist eftir
neðri ganginum, fór síðan þvert
yfir setustofuna og hélt að þvi
húnu upp stigann.
Frú Stitt gekk hvatlega inn
til ungfrú Blanche. Þegar hún
sá Blanche sitja þar í stól sín-
um, nam hún staðar i dyragættt-
inni og mátti lesa undrunina i
svip liennar.
„Edna!“ sagði Blanche.
„Þér bara komin á fætur?“
sagði frú Stitt forviða. „Það var
allt svo kyrrt í húsinu, að
ég........“
„Komið þér inn fyrir,“ hvísl-
aði Blanche og var mikið niðri
fyrir. „Komið þér inn fyrir og
lokið hurðinni á eftir yður.“
Frú Stitt gekk inn i herbergið,
en svo kom hún auga á uppbúið
rúmið, svo að hún hikaði og leit
eftir ganginum i áttina til her-
bergis þess, sem .Tane svaf i.
„Hún lika komin á fætur?“
Blanche hristi höfuðið. „Edna,
hlustið þér . . . .“
Frú Stitt horfði enn eftir gang-
inum, og allt í einu lyfti hún
annari hendinni aðvarandi, eins
og einhver hætta vofði yfir. „Nei,
góðan dag“ sagði hún svo hljóm-
Tausri röddu. „Ég hélt, að ég
hefði heyrt eitthvað til yðar
þarna.“
Blanche varð fyrir sárum
vonbrigðum. Nú mundi liún
neyðast til að bíða, hún yrði að
þola þenna ógurlega kvíða
áfram, hver vissi hve lengi.
Um leið og frú Stitt kom inn
i herbergið, birtist Jane i dyra-
gættinni fyrir aftan hana, f>að
mátti sjá á þrútnum augum
hennar, að hún var alveg ný-
vöknuð. Hún var að binda á sig
svuntuna, um leið og hún kom
VIKAN 40. tbl. — 4Q