Vikan - 02.04.1964, Síða 24

ERKIHERTOGI
Það sem áður er komið:
Hr. Pimm hefur fengið Julian
Soames til þess að gerast einka-
bílstjóri hjá Annabelle Mehaffey,
ungri milljónamey, til þess að
fylgjast með atferli hennar og
fólks hennar, en Pimm vinnur
leynt að því að koma henni í
hjónabanrl með Henri Griine-
wa!d, greifa af Gross-Melchen-
stein. Scames fær stöðuna, en er
litinn grunsemdarauga, ekki sízt
af einkaritara Annabclle, Peggy,
sem fær sívaxandi illan bifur á
Soames. Pimm sviðsetur nætur-
ævintýri með tilbúnum g!æpa-
mönnum, til þess að Henri geti
kynnt srg sem frelsandi engil. f
viðureigninni fær Soames glóðar-
auga, og verður það á að kyssa
Peggy, meðan hún hjúkrar hon-
um, og veldur það enn meiri
grunsemdum. Lögreglan yfir-
heyrir viðstadda út af nætur-
ævintýrinu, en vitnunum ber
ekki saman. Lögreglan fer við
svo búið, og lögregluforinginn
lofar að vera ekki nema tvo daga
að ná glæpamönnunum.
Kvikmynd hefur verið gerð
eftir þessari sögu, og verður, hún
sýnd í Tónabíói, að lokinni birt-
ingu sögunnar.
Malraux veifaSi til einkennis-
klædda mannsins við dyrnar.
Matilda frænka sagði: — Auð-
vitað hringið þér fljótt í okkur og
segið okkur hvað er að gerast.
— Vissulega. Malraux hneigði
sig. — Með yðar leyfi, Madam,
adieu.
Green fylgdi þeim til dyra og
Henri sagði: - - Það er víst bezt
að ég fari líka.
Matilda frænka sagði: — Já,
við höfum víst tafið yður meira
en góðu hófi gegnir. Hún var
heldur kuldaleg. Miss Browning
er með heimilisfang yðar er það
ekki?
— Hún veit um íbúð mína í
Nice, já.
— Þegar þetta er allt um garð
gengið verðið þér — hún þagn-
aði andartak, — þá verðið þér
að leyfa okkur að endurgjalda
yður.
—• Þetta var ekki neitt. Smá-
ævintýri, annað ekki. Miss Anna-
belle, Miss Browning. Au'voir.
Julian sagði: — Miss Matilda.
— Já?
— Það er bezt ég leggi bílnum.
Hann er niðri í innkeyrslunni
þannig að Mr. Grúnewald kemst
ekki út.
— Ágætt, Soames. Þér skuluð
þá fyigja honum til dyra.
Green kom aftur inn í því er
þeir voru að fara og um leið og
h;.nn var búinn að loka á eftir
sér sagði hann: — Jæja, þá er
hann farinn, þá skulum við snúa
okkur að því sem kom fyrir. Þú
fyrst Peggy. Hvernig leizt þér á
þessi slagsmál?
Peggy sagði: — Ég veit ekki
hvað ég á að halda. Það var
myrkur og Soames var sleginn
í höfuðið.
— Ég er ekki að segja að
Soames sé við þetta riðinn.
— En þessir bófar forðuðu sér
einmitt þegar þeir virtust vera að
ná undirtökunum. Ég sá enga
ástæðu fyrir að þeir hlypu í
burtu.
— Sástu í rauninni byssurnar?
— Nei, Þeir hefðu alveg eins
getað verið með kreppta hnef-
ana í vösunum.
— Mér lízt einhvern veginn
ekki á þetta.
Fyrir utan húsið sagði Henri
lágt: — Heldurðu að okkur hafi
tekizt það?
Julian sagði: — Það er ekki
annað að sjá.
— Ég vildi að einhver hefði
sagt mér um Annabelle.
— Hvað áttu við?
Henri sagði: — Ég veit það
varla sjálfur.
— Hvert ferðu héðan?
— Beint til Pimmsa gamla
auðvitað.
— Þú talar ekki eins og sam-
særismanni ber.
— Þú ekki heldur. Hvað er
eiginlega að þér?
Julian sagði: — Ég kann vel
við Matildu frænku.
— Jæja, varaðu þig samt á
því að kunna ekki of vel við
hana. Þá verðum við í ljótum
bobba. Jæja, ég má ekki vera
að því að slóra. Henri steig upp
í bílinn sinn. — Hvað sem þú
gerir, passaðu þig.
Julian ók bílnum inn í bílskúr-
inn og flýtti sér inn aftur. Það
var eins og beðið væri eftir hon-
um.
Green sagði: — Það er aðeins
eitt, vinur minn. Fannst þér eitt-
hvað athugavert við þetta allt
saman, ég á við, gæti verið að
brögð hefðu verið í tafli?
Matilda frænka sagði: — Já,
Soames, munduð þér halda, að
þetta hefði verið sett á svið?
Julian þorði naumast að horfa
í augu hennar. — Nei, sagði
hann, — það held ég ekki.
— Jæja þá, það var allt og
sumt. — Þér megið fara.
Julian bauð þeim öllum góða
nótt og þegar hann var farinn
sagði Annabelle: — Væri ykkur
sama þótt ég legði orð í belg?
Matilda frænka sagði: — Hvað
er það, elskan?
— Mér finnst við hafa verið'
bölvaðir dónar. Ekkert okkar
hefur sagt vingjarnlegt orð við
Soames. Og þessi Henri Grúne-
wald — mér finnst hann hræði-
legur.
Matilda frænka sagði ákveðin:
— Ég skil, hvað þú átt við, en
samt er ég alls ekki ánægð.
— En hvað er að honum, segðu
mér það?
— Ég er ekki að segja, að það
sé eitthvað athugavert við útlit
hans. Eða framkomu, nema þá
að hann væri einum og fullkom-
inn. Ég er bara að segja, að mér
finnst eitthvað einkennilegt við
hann.
Annabelle sagði fýlulega: —-
Hvenær skyldi ég kynnast manni
milli 15 ára og 50 ára aldurs sem
væri ekki eitthvað einkennileg-
ur? Jæja, klukkan er orðin margt.
Ég er farin í rúmið.
Peggy og Annabelle fóru upp
á loft saman og Matilda frænka
og Green sátu eftir í stofunni.
Þau sátu þarna enn í hálftíma
og ræddu það sem gerzt hafði
og um framtíð Annabelle en þá
sagði Matilda frænka að hún
ætlaði að hugsa betur um þenn-
an Henri Grúnewald, og hún
skyldi skapa sér einhverja hug-
mynd um hann með morgninum.
En hún var þegar búin að
skapa sér hugmynd um hann.
Hún var næstum því sannfærð
um að Henri væri að reyna að
næla sér í Annabelle. Það var
einmitt þetta sem Mr. Pimm
hafði ráðgert.
6. KAFLI.
Næsti dagur var föstudagur,
frídagur Julians, og litla svart-
hærða, hnellna þjónustustúlkan,
Dominique labbaði sér upp til
hans áður en hann fór. Hún sagði,
að ef hann hefði ekkert að gera
í kvöld, þá vissi hún um stað í
Cannes, þar sem væri spilaður
24 — VIKAN 14. tbl.