Vikan - 07.05.1964, Blaðsíða 15

tötrum, að heimilið sé fátæklegt, né að mannskapurinn
þar sé að hrynja niður úr hor. Nei, öðru nær. Það sem
ég á við er, að þar ber enginn hlutur þess merki, að þar
sé um lúxus að ræða eða óhóf í nokkurrri mynd. Ég
mundi segja að heimilið væri svipað og hjá meðalmanni
í Reykjavík, teppi á gólfum, píanó í stofunni, ísskápur
í ehlhúsinu.
Nei, maður, sem vinnur að jafnaði 18 klukkutíma á
dag, sjö daga vikunnar, við að reyna að gera náungan-
um lífið léttara, ætti að hafa þriggja tommu þykk
persnesk liandofin teppi langt út á hlað, tvo matreiðslu-
menn í eldhúsi og heila hljómsveit í stofunni. En fjár-
ráð fara nú yfirleitt ekki eftir vinnuafköstum, né mæla
allir sitt ríkidæmi í peningum.
Árelíus fer á fætur klukkan sex á hverjum morgni,
sem Guð gefur. Þá sezt hann við skriftir, semur ræður,
skýrslur um félagsstarfsemi, áætlanir um ýmsar fram-
kvæmdir, bréf eða eittlivað annað, því af nógu er af
að taka. Klukkan níu tekur hann tilvonandi fermingar-
Þegar tími gefst til, sezt síra Árelíus við pianóið,
og kannske tekur sonurinn Rögnvaldur þá und-
ir á valdhorn, sem hann er að læra á, en liann
hefur undanfarið stundað nám í Tónlistarskól-
anum.
Er
aidrei
friður
f
Friðarhöfn
börn í undirbúningstíma, hefur tíma í smá-
barnaskóla, æfir smábarnakór kirkjunnar,
hringir á dagblöðin til að skýra frá æsku-
lýðsstarfseminni, afgreiðir mál sem formaður
Bræðrafélags Langholtsafnaðar, Breiðfirð-
ingafélagsins eða Bandalags æskulýðsfélaga
Reykjavíkur, leitar í landssímanum um allt
land að eiginmönnum, sem hafa stungið fjöl-
skylduna í Reykjavík af, matar- og bjargar-
lausa, eða sinnir 1001 öðrum atriðum, sem
koma undir hans umsjón.
Svo er matartími hjá prestinum.
Flestir skyldu halda að það væri virðuleg
atliöfn, silfur á borðum og krásir í hverri
krús.
„Ég hefi sjaldan meira en 2—3 mínútur
til að borða“, minnsta kosti ekki sem næðis-
stund, sagði síra Árelíus. Og ekki væni ég
hann um skrök.
„Ég hefi venjulegast kennslutíma í Kenn-
araskólanum á þeim tíma, og veitir ekki af
að flýta mér. Þar kenni ég ýmist Kirkjusögu,
Gamla-testamentisfræði, eða Nýja-testa-
mentisfræði. Nú, eftir það fór ég í dag beint
í jarðarför og var við það til klukkan hálf-
þrjú. Klukkan þrjú átti ég að vera mættur á
blaðamannafundi og var þar til fjögur, og
fór þá aftur heim, því að fóstursonur minn
áíti afmæli í dag — varð 10 ára — og ekki
dugði það að ég léti ekki sjá mig á þeim
merkisdegi hans. Klukkan hálffimm var kom-
ið með barn til mín í skírn, eftir það hafði
ég fataskipti í einum hvelli, og náði varla að
ljúka því áður en þið komuð klukkan fimm.
Klukkan sex koma svo börnin til spurninga
í kirkjuna og eru þar til hálf átta, en þá er
viðtalstími heima hjá mér, og oftast óslitin
ös allan tímann til hálfníu.
Svo bíða mín oft allskonar aukastörf á
kvöldin, eins og að leita að eiginmönnum,
sem hafa leiðst út í drykkiusvall — þá þarf
ég oft að leita á veitingahúsunum að þeim
fara með þeim á fundi hjá AA, eða ýmis-
legt annnað, svipaðs eðlis“.
— En hvenær kemstu þá í rúmið . . . ?
„Oftast reyni ég það um tólfleytið, en það
er ekki alltaf víst að það takist. Svo er stund-
um, ja nokkuð oft hringt til mín á nóttunni.
Hvað vilja menn þér á nóttinni?
„Það eru ótrúlegustu hlutir. Oftast er það
í sambandi við einhverja misklíð milli hjóna,
drykkjuskap eða annað slíkt. Það kemur þá
iðulega fyrir að ég þarf að fara að stilla til
friðar, eða leita að týndum eiginmönnum".
Þetta er ákaflega ónæðissamt, lilýtur
að vera . . .
„Já, það er það auðvitað, og kemur líka
stundum illa niður á minni eigin fjölskyldu,
því ég er oft ekki heima kvöld eftir kvöld,
og það er auðvitað mjög slæmt. Og umburðar-
lyndi konu og barna er mikið, því að hjá
þessu er ekki hægt að komast, og má ekki
einu sinni reyna það. Okkur hérna á heimil-
inu hefur oftsinnis flogið í hug að segja í
símann að ég sé ekki heima, en það er auð-
Framhald á bls. 40.
VIKAN 19. tbl. — JFJ