Vikan - 07.05.1964, Blaðsíða 49

Nikolaevsk með kjarno.rkj-
sprengjurnar innanborðs, og að
því búnu tilkynntu þeir Kínverj-
um, að hvar svo sem kjarnorku-
sprengjur yrðu sprengdar á næst-
unni, yrði litið á það sem undir-
búna árás á Sovétríkin af hálfu
Kínverja.
„Nú er enn sá gállinn á þér, að
þá læzt ekkert vita“, varð Judy
að orði. „Ég er helzt á því, að við
höfum gert það, enda þótt ég
komi því ekki heim, hvað Rúss-
um gæti þá gengið til með því
að kalla sendiherra sinn heim frá
Peking. Hvað er það eiginlega,
sem er að gerast? Er kannski allt
að fara upp í loft einu sinni enn?“
„Nei. Hafi svo verið, þá er
ALLTAF FJÖLGAR VOLKSWAGEN
VORIÐ
ER í NÁND
PANTIÐ
TÍMANLEGA
VO LKSWAGEN ERÆTÍÐ UNGUR
„BREYTINGAR“ til þess eins „AÐ BREYTA TIL“ hefir
aldrei verið stefna VOLKSWAGEN og þess vegna
getur Volkswagen elzt að árum en þó haldist í háu
endursöluverði. ■— Engu að síður er Volkswagen
í fremstu röð tæknilega, því síðan 1948 hafa
ekki færri en 900 gagnlegar endurbæt-
ur farið fram á honum og nú síðast
nýtt liitunarkerfi ★ Gjörið svo
vel að líta inn og okkur er
ánægja að sýna yður
Volkswagen og af-
greiða hann
fyrir vorið
Ferðist í Volkswagen
VARAHLUTAÞJÓNUSTA VOLKSWAGEN ER ÞEGAR LANDSKUNN.
Simi
21240
HEILDVERZLUNI N
HEKLA hf
Laugavegi
170-172
og á þessari, þá er klárt mál að
það liðið hjá“.
„Ég vona að þú sért að segja
mér satt?“
„Þú mátt trúa því. Það fer
ekkert upp í loft — ekki í þetta
skiptið".
Þau hlustuðu svo á fréttirnar
um ellefuleytið. Tíðindamaður í
Hongkong skýrði frá tilkynningu,
sem lesin hafði verið upp í Pek-
ingútvarpið: „Mai Sin-ling, vænd-
iskona af evrópskum og austur-
lenzkum uppruna og launaður
njósnari í þjónustu bandarískra
heimsvaldasinna, drap sig á eitri
í dag til að komast hjá handtöku.
Leit að aðstoðarmönnum hennar
er hafin“.
Cal grúfði andlitið í svæfil-
inn. Hann mundi aldrei sjá hana
framar, aldrei komast að raun
um hvað henni gekk til. Enginn
gat komið í hennar stað, og þó
kom honum það ekki á óvart
að svona skyldi fara, enda ekk-
ert óvenjulegt, þegar um var að
ræða mikilhæfa njósnara. Það var
áhættusamt starf það.
Judy hnyppti í hann með oln-
boganum. „Hvað gengur að þér?“
spurði hún.
„Ekki neitt. Ég ætla að fara að
sofa“.
„Og svo færðu martröð?"
„Nei, kemur ekki til. Nú sef
ég rólega . . .“ ★
DR. NO
Framliald af bls. 25.
um sér reiður fyrir að hafa látið
pynda stúlkuna og ekki grætt neitt
á því. En hann hafði lært dálítið.
Hver sem það var, sem stóð á bak
við stúlkuna, var öruggt að hann
hélt fólki sínu í heljargreipum.
Quarrel losaði takið á handlegg
stúlkunnar, en sleppti ekki úlnliðn
um. Nú opnaði hann lófa stúlkunn-
ar. Hann horfði í augu hennar. Það
var grimmd ( augum hans. — Þú
ert búin að marka mig, væna mín.
Nú ætla ég að marka þig. Með
hinni hendinni tók hann um venus-
arhæð stúlkunnar, holdfylluna milli
þumalfingurs og vísifingurs, og
þrýsti hana milli tveggja fingra.
Bond sá að hnúar hans hvítnuðu af
átakinu. Stúlkan gaf frá sér lágt
óp. Með lausu hendinni barði hún
hönd Quarrels og síðan andlit hans.
Quarrel glotti og þrýsti fastar. Allt
í einu sleppti hann takinu. Stúlkan
þeyttist á fætur og hljóp aftur á bak
frá borðinu, hélt meiddri höndinni
að munni sér. Svo lét hún höndina
síga og hvæsti reiðilega: — Hann
skal ná í ykkur, kvikindin ykkar
Síðan, með Leicavélina dinglandi
framan á sér, hljóp hún burt gegn-
um trjágöngin.
Quarrel hló stuttaralega. Hann
tók upp servíettu, þurrkaði sér um
kinnina, henti henni undir borð
og tók aðra. Hann sagði við Bond:
— Hún finnur til í hendinni löngu
eftir að andlitið á mér verður gróið.
En þetta var úrvalskvenmaður. Þegar
að venusarhæðin er svona þykk eins
hún er góð í rúminu. Vissirðu það,
kapteinn?
— Nei, svaraði Bond. — Ég þarf
að athuga það.
— Klárt mál. Maður getur alveg
farið eftir þessum hluta handarinn-
ar. En hafðu ekki áhyggjur af henni,
bætti hann við þegar hann sá
áhyggjusvipinn á Bond. — Það er
ekkert að henni, nema að hún er
marin þarna á hendinni. En lags-
maður, þetta var úrvals venusar-
hæð! Ef ég hitti þessa stúlku ein-
hverntíma aftur, ætla ég að gá
hvort ég hefi ekki rétt fyrir mér.
Hljómsveitin hóf að leika fjörugt
lag. Bond horfði um stund á hljóm-
sveitina en sagði svo: — Quarrel,
það er kominn tími til þess að þú
giftist og farir að lifa rólegra lífi.
Og þú skalt láta þessa stúlku eiga
sig, eða að þú munt fá hníf milli
rifbeinanna. Komdu nú. Við skul-
um fá reikninginn og fara. Nú er
klukkan þrjú um nótt í London þar
sem ég var í gær. Ég þarf að sofna
svolítið. Og svo þarftu að koma
mér í betra líkamlegt ástand. Ég
býst við, að ég eigi eftir að þurfa
á því að halda. Og það er líka tími
til kominn, að þú setjir plástur á
kinnina á þér. Hún hefur skrifað
þarna bæði nafn sitt og heimilis-
fang.
— Það hnussaði í Quarrel. Svo
sagði hann með ódulinni ánægju:
— Þetta var töff stelpa. Hann tók
upp gaffal og barði við glasið sitt.
5. KAFLI. - LANDSTJÓRINN
OG NÝLENDUSTJÓRINN
Hann skal ná í ykkur . . . Hann
skal ná í ykkur . . . Hann skal ná í
ykkur, kvikindin ykkar.
Þessi orð klingdu enn í heila
Bonds daginn eftir, þegar hann sat
á svölunum, át gómsætan morgun-
verð og horfði út yfir Kingston
fimm mílum fyrir neðan hann.
Nú var hann viss um að Strang-
ways og stúlkan höfðu verið drep-
VIKAN 19. tbl. —