Vikan


Vikan - 07.05.1964, Blaðsíða 49

Vikan - 07.05.1964, Blaðsíða 49
Nikolaevsk með kjarno.rkj- sprengjurnar innanborðs, og að því búnu tilkynntu þeir Kínverj- um, að hvar svo sem kjarnorku- sprengjur yrðu sprengdar á næst- unni, yrði litið á það sem undir- búna árás á Sovétríkin af hálfu Kínverja. „Nú er enn sá gállinn á þér, að þá læzt ekkert vita“, varð Judy að orði. „Ég er helzt á því, að við höfum gert það, enda þótt ég komi því ekki heim, hvað Rúss- um gæti þá gengið til með því að kalla sendiherra sinn heim frá Peking. Hvað er það eiginlega, sem er að gerast? Er kannski allt að fara upp í loft einu sinni enn?“ „Nei. Hafi svo verið, þá er ALLTAF FJÖLGAR VOLKSWAGEN VORIÐ ER í NÁND PANTIÐ TÍMANLEGA VO LKSWAGEN ERÆTÍÐ UNGUR „BREYTINGAR“ til þess eins „AÐ BREYTA TIL“ hefir aldrei verið stefna VOLKSWAGEN og þess vegna getur Volkswagen elzt að árum en þó haldist í háu endursöluverði. ■— Engu að síður er Volkswagen í fremstu röð tæknilega, því síðan 1948 hafa ekki færri en 900 gagnlegar endurbæt- ur farið fram á honum og nú síðast nýtt liitunarkerfi ★ Gjörið svo vel að líta inn og okkur er ánægja að sýna yður Volkswagen og af- greiða hann fyrir vorið Ferðist í Volkswagen VARAHLUTAÞJÓNUSTA VOLKSWAGEN ER ÞEGAR LANDSKUNN. Simi 21240 HEILDVERZLUNI N HEKLA hf Laugavegi 170-172 og á þessari, þá er klárt mál að það liðið hjá“. „Ég vona að þú sért að segja mér satt?“ „Þú mátt trúa því. Það fer ekkert upp í loft — ekki í þetta skiptið". Þau hlustuðu svo á fréttirnar um ellefuleytið. Tíðindamaður í Hongkong skýrði frá tilkynningu, sem lesin hafði verið upp í Pek- ingútvarpið: „Mai Sin-ling, vænd- iskona af evrópskum og austur- lenzkum uppruna og launaður njósnari í þjónustu bandarískra heimsvaldasinna, drap sig á eitri í dag til að komast hjá handtöku. Leit að aðstoðarmönnum hennar er hafin“. Cal grúfði andlitið í svæfil- inn. Hann mundi aldrei sjá hana framar, aldrei komast að raun um hvað henni gekk til. Enginn gat komið í hennar stað, og þó kom honum það ekki á óvart að svona skyldi fara, enda ekk- ert óvenjulegt, þegar um var að ræða mikilhæfa njósnara. Það var áhættusamt starf það. Judy hnyppti í hann með oln- boganum. „Hvað gengur að þér?“ spurði hún. „Ekki neitt. Ég ætla að fara að sofa“. „Og svo færðu martröð?" „Nei, kemur ekki til. Nú sef ég rólega . . .“ ★ DR. NO Framliald af bls. 25. um sér reiður fyrir að hafa látið pynda stúlkuna og ekki grætt neitt á því. En hann hafði lært dálítið. Hver sem það var, sem stóð á bak við stúlkuna, var öruggt að hann hélt fólki sínu í heljargreipum. Quarrel losaði takið á handlegg stúlkunnar, en sleppti ekki úlnliðn um. Nú opnaði hann lófa stúlkunn- ar. Hann horfði í augu hennar. Það var grimmd ( augum hans. — Þú ert búin að marka mig, væna mín. Nú ætla ég að marka þig. Með hinni hendinni tók hann um venus- arhæð stúlkunnar, holdfylluna milli þumalfingurs og vísifingurs, og þrýsti hana milli tveggja fingra. Bond sá að hnúar hans hvítnuðu af átakinu. Stúlkan gaf frá sér lágt óp. Með lausu hendinni barði hún hönd Quarrels og síðan andlit hans. Quarrel glotti og þrýsti fastar. Allt í einu sleppti hann takinu. Stúlkan þeyttist á fætur og hljóp aftur á bak frá borðinu, hélt meiddri höndinni að munni sér. Svo lét hún höndina síga og hvæsti reiðilega: — Hann skal ná í ykkur, kvikindin ykkar Síðan, með Leicavélina dinglandi framan á sér, hljóp hún burt gegn- um trjágöngin. Quarrel hló stuttaralega. Hann tók upp servíettu, þurrkaði sér um kinnina, henti henni undir borð og tók aðra. Hann sagði við Bond: — Hún finnur til í hendinni löngu eftir að andlitið á mér verður gróið. En þetta var úrvalskvenmaður. Þegar að venusarhæðin er svona þykk eins hún er góð í rúminu. Vissirðu það, kapteinn? — Nei, svaraði Bond. — Ég þarf að athuga það. — Klárt mál. Maður getur alveg farið eftir þessum hluta handarinn- ar. En hafðu ekki áhyggjur af henni, bætti hann við þegar hann sá áhyggjusvipinn á Bond. — Það er ekkert að henni, nema að hún er marin þarna á hendinni. En lags- maður, þetta var úrvals venusar- hæð! Ef ég hitti þessa stúlku ein- hverntíma aftur, ætla ég að gá hvort ég hefi ekki rétt fyrir mér. Hljómsveitin hóf að leika fjörugt lag. Bond horfði um stund á hljóm- sveitina en sagði svo: — Quarrel, það er kominn tími til þess að þú giftist og farir að lifa rólegra lífi. Og þú skalt láta þessa stúlku eiga sig, eða að þú munt fá hníf milli rifbeinanna. Komdu nú. Við skul- um fá reikninginn og fara. Nú er klukkan þrjú um nótt í London þar sem ég var í gær. Ég þarf að sofna svolítið. Og svo þarftu að koma mér í betra líkamlegt ástand. Ég býst við, að ég eigi eftir að þurfa á því að halda. Og það er líka tími til kominn, að þú setjir plástur á kinnina á þér. Hún hefur skrifað þarna bæði nafn sitt og heimilis- fang. — Það hnussaði í Quarrel. Svo sagði hann með ódulinni ánægju: — Þetta var töff stelpa. Hann tók upp gaffal og barði við glasið sitt. 5. KAFLI. - LANDSTJÓRINN OG NÝLENDUSTJÓRINN Hann skal ná í ykkur . . . Hann skal ná í ykkur . . . Hann skal ná í ykkur, kvikindin ykkar. Þessi orð klingdu enn í heila Bonds daginn eftir, þegar hann sat á svölunum, át gómsætan morgun- verð og horfði út yfir Kingston fimm mílum fyrir neðan hann. Nú var hann viss um að Strang- ways og stúlkan höfðu verið drep- VIKAN 19. tbl. —

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.