Vikan - 07.05.1964, Blaðsíða 24

Þctð sem áður er komið:
James Bond er kominn til Jama-
ica til þess a ðrannsaka hvarf
Strangways, fulltrúa brezku leyni-
þjónustunnar á staðnum, en hann
hefur horfði sporlaust ásamt einka-
ritara sínum, ungfrú Trueblood. Síð-
asta mál, sem Strangways vann að,
var rannsókn á eyðileggingu varð-
stöðva fuglavinafélagsins á Crab
Key, sem er eyja skammt frá Jama-
ica í einkaeign dr. No. Við komuna
til Jamaica tekur aðstoðarmaður
Bonds, Quarre! á móti honum, og
einnig stúlka, sem segist vera frá
blaði þar á eyjunni. Bond þykir sá
áhugi dularfullur og einnig það,
að þeim skuli veitt eftirför frá flug-
vellinum að hótelinu. Um kvöldið
fara þeir félagar á matsölustað,
sem kunningi Quarrels rekur. Þeim
er visað til borðs og tekið við pönt-
unum þeirra.
Það var aðeins setið við um helm-
inginn af borðunum. Þarna var
aðallega litað fólk. Þarna voru
nokkrir brezkir og amerískir sjó-
menn með stúlkunum sínum. Gríð-
ar feitur negri í vel hirtum, hvít-
um kvöldjakka reis uop frá einu
borðinu og kom á móti þeim.
— Nei, halló, Quarrel! Það er
langt síðan ég hef séð þiq. Vantar
ykkur gott borð fyrir tvo?
— Rétt hjá þér Krabbi sæll. Nær
eldhúsinu en tónlistinni.
Stóri maðurinn hló við. Hann
pekk á undan þeim í áttina niður
að ströndinni og vísaði þeim til
sætis við róleat borð undir pálma
sem óx undan arunni veitingahúss-
ins. — Vilia herromennirnir fá eitt-
hvað að drekka?
Bond nontaði sitt venjulega gin
oo nos með lime. en Quarrel pant-
rði sér b'Ar. Þeir rannsökuðu mat-
soðilinn no ókvóðu bóðir að fá
mð’nn humar oq ó eft'r honum steik
rrrg arænmeti. Drvkkirnir komu.
Kö'd glösin gránuðu að utan þeg-
ar þau komu út í heitt loftið. Það
minnti Bond á fyrri daga á heitum
stöðum. Nokkra metra frá þeim
sleikti sjórinn svartan sandinn. Yfir
þeim bærðust pálmagreinarnar Ijúf-
lega í kvöldþeynum. Einhversstað-
ar í garðinum heyrðist kvak í eðlu.
Bond varð hugsað til veðursins í
London þegar hann yfirgaf þá góðu
borg daginn áður. Hann sagði: —
Þetta er góður staður, Quarrel.
Quarrel varð glaður við: — Hann
er er góður vinur minn, Krabbinn.
Hann veit hérumbil allt ,sem gerist
i Kingston, ef að þig langar að
spyrja, kapteinn. Hann er líka frá
Caymaneyjum. Einu sinni vorum
við saman á bát. Svo fór hann
einn daginn til þess að ná í egg
þarna upp á Crab Key. Synti upp
að klettunum til þess að ná í egg-
in, og þá réðist þessi stóri kolkrabbi
á hann. Það eru aðallega litlir kol-
krabbar þarna, en þeir eru stærri
alveg upp við Crab Key.Krabbi átti
í erfiðleikum með þessa skepnu.
Það sprakk í honum annað lungað,
meðan hann barðist við hann. Hann
fékk alveg nóg af sjónum við þetta,
seldi mér helminginn af bátnum og
fór til Kingston. Þetta var fyrir strið-
ið. Nú er hann ríkur maður, en ég
held áfram að veiða. Quarrel hló
að duttlungum örlaganna.
— Crab Kev, sagði Bond. —
Hverskonar staður er það?
Quarrel leit snöggt á hann. —
Það er óhellastaður núna, kapteinn,
sagði hann stuttaralega. — Það var
Kínverji, sem keypti hana einhvern-
tíma á styrjaldarárunum, flutti
þangað menn og fór að grafa skít.
Hann leyfir enqum að koma í land
oa enaum að fara. Við sveigjum
yfirleitt hjá þessari eyju.
— Hvers vegna?
— Hann hefur marga varðmenn.
Oo b''ssur — vélbvssur. Og radar.
Oa leitarflu'->'é'. Vinur minn lenti
bnr niru sinni m hnnn bnrij- a'd'ri
sézt aftur. Kínver'inn hVd'.r
ariARPCi, SVFJFLAf)! HFMMI í KRING UM SiR
EINS m BALLFTTDANSMÆR. ÞANNIO NAÐ!
HANN HÖND HENNAR AFTUR FYRSR BAK OG
HÉLT HENMl ÞANNIG FAST UPP AÐ SÉR,
unni alveg út af fyrir sig. Satt bezt
að segja, kapteinn — rödd Quarrels
varð afsakandi — ég er skíthrædd-
ur við Crab Key.
— Jamm og já, sagði Bond hugsi.
Mafurinn var borinn fram. Þeir
pöntuðu meira að drekka og tóku
til við matinn. Meðan þeir borðuðu
sagði Bond Quarrel í stuttu máli
frá máli Strangways. Quarrel hlust-
aði vandlega og bar fram nokkrar
spurningar. Hann hafði sérstakan
áhuga á fuglunum á Crab Key,
hvað varðmaðurinn hafði sagt, og
hvernig flugvélin átti að hafa far-
izt í lendingu. Að lokum ýtti hann
disknum frá sér. Hann þurrkaði sér
um munninn með handarbakinu.
Svo tók hann upp sígarettu og
kveikti sér í. Hann hallaði sér áfram:
— Kapteinn, sagði hann hæglátlega:
— Mér væri svo sem sama, ef það
væru bara fuglar eða fiðrildi eða
býflugur. Ef þetta er viðkomandi
Crab Key og Strangways hefur
eitthvað verið að snuðra í því
máli, þá geturðu veðjað þínum síð-
asta dollar upp á það, að hann
hefur verið drepinn. Hann og stúlk-
an. Kínnegrprnir setja ekki svoleiðis
hluti fyrir sig.
Bond leit beint í gráu augun. —
Af hverju ertu svona viss?
Quarrel yppti : öxlum. Honum
fannst svarið augljóst. — Þessi Kín-
verjaskratti gerir allt, sem hann get-
ur, til þess að vera aleinn. Hann
vill ekki annað fóik. Ég veit, að
hann drap vin minn, til þess að
vara fólk við að koma til Crab
Key. Hann svífst einskis. Hann drep-
ur hvern þann, sem ekki fer eftir
því sem hann segir.
— Hvers vegna?
— Ég veit það ekki almennilega,
kapteinn. Smekkur manna er svo
mismunandi í þessum heimi. Og sá,
sem er nógu ákveðinn, hann fær
það sem hann vill.
Út undan sér sá Bond Ijósglampa.
Hann sneri sér snöggt við. Kín-
verska stúlkan frá flugvellinum stóð
í skugga skammt frá þeim. Nú var
hún klædd í aðskorinn, svartan
satínkjól, með klauf á annarri hlið-
inni næstum upp á mjöðm. I ann-
arri hendinni bar hún Leica mynda-
vél með flasslampa. Með hinni
hendinni rótaði hún í leðurtösku,
sem hún bar um öxl. Svo tók hún
höndina upp úr töskunni og hélt
á flasperu. Hún stakk perufætin-
u mupp í sig, til þess að bleyta
hann og fá þannig betri straum, og
bjó sig undir að stinga henni í peru-
stæðið.
— Náðu í stúlkuna, sagði Bond
fljótmæltur.'
í tveim skrefum var Quarrel kom-
inn til hennar. Hann rétti fram
höndina: — Gott kvöld, stúlka mín,
sagði hann blíðmáll.
— Stúlkan brosti. Hún sleppti
Leicunni og lét hana hanga um háls
sér. Hún tók í útrétta hönd Quarr-
els. Quarrel sveiflaði henni í kring-
um sig, eins og ballettdansmær.
Þannig náði hann hönd hennar aft-
ur fyrir bak og hélt henni þannig
fast upp að sér.
Hún leit reiðilega á hann. — Ekki
gera þetta. Þú meiðir mig.
Quarrel brosti inn í dökku augun
í fölu, möndlulaga andlitinu. —
Kapteinninn vill, að þú fáir þér
einn lítinn með okkur, sagði hann
róandi. Hann kom með stúlkuna að
borðinu. Hann sparkaði fram stól
með fætinum og setti hana niður
við hlið sér, án þess að sleppa tak-
inu. Þua sátu bæði teinrétt eins og
ósáttir elskendur.
Bond leit framan í stúlkuna. —
Gott kvöld. Hvað eruð þér að gera
hér? Hvers vegna viljið þér fá aðra
mynd af mér?
— Ég er á næturvaktinni, svar-
aði stúlkan. — Myndin, sem ég tók
af yður áðan kom ekki fram. Segið
þessum manni að sleppa mér.
— Þér vinnið fyrir The Gleaner?
Hvað heitið þér?
— Ég vil ekki segja yður það.
Bond lyfti augnabrúnunum og
leit á Quarrel.
Augu Quarrels minnkuðu. Hægt
24 — VIKAN 19. tbL