Vikan - 17.09.1964, Blaðsíða 2

r
I fullri alvöru

Hrein
frísk
heilbrigö
húö
Það skiptir ekki máli; hvernig húð þér hafið!
Það er engin húð eins.
En Nivea hæfir sérhverri Irúð. Því Nivea-creme
eða hin nýja Nivea-milk gefur húðinni allt sem hún
þarfnast: Fitu, raka og hið húðskylda Euzerit.
Og þess vegna getur húð yðar
notið þeirra efna úr Nivea sem hún þarfnast helzt.
Hún getur sjálf ákveðið það magn, sem hún
þarfnast af fitu og raka.
Þetta er allur leyndardómurinn við ferska, heilbrigða og
Nivea-snyrta húð.
Að lifa d hvittunuiD
Þaö hefur lengi viðgengizt að
kvarta undan sköttum og álög-
um. Öllum finnst sjálfsagt að
byggja brýr og skóla, gera veg-
ina betur úr garði og þar fram
eftir götunum. En hver og einn
vill helzt vera Iaus við að bera
jiessar byrðar.
Nú hefur verið komið á fót
nýju skipulagi við innheimtu á
sköttum og skyldum til rikis og
bæjarfélags með tilkonni skatt-
heimtunnar. Vafalaust hefur
innheimtan verið gerð mun öfl-
ugri með þessu og ugglaust spar-
ast einhverjar krónur með því
að hafa þetta undir einum liatti.
En ríkismaskínunni liættir til
að taka hinar mannlegu hliðar
ekki með í reikninginn. Skipu-
lagið er vélrænt og innheimtan
er vélræn. Samt er vélin enn
svo ófullkomin, að menn verða
misjafnlega fyrir barðinu á
henni. Ýmsir aðilar fá greiðslu-
frest á stórum upphæðum og
sleppa gersamlega við vaxta-
greiðslur af jjeim. Á sama tíma
er gengið að því með allmikilli
hörku að innheimta skattana af
jm fólki, sem hefur fast kaup.
Skattskráin er ekki fyrr lcomin
út en fyrirtækjum eru sendar
kröfur um greiðslur vegna starf-
fólksins.
Nú er jjað eins og flestir
þekkja, að fyrri liluta ársins eru
skattar teknir af launum manna
eftir útsvari fyrra árs. Sýnist
það út af fyrir sig vel geta geng-
ið í meðal árferði. En svo kemur
j)að fyrir eins og nú, að allmarg-
ir jjurfa að greiða verulega liærri
skatta og j)að jafnvel þótt Visir
fullyrði að skattarnir liafi lækk-
að og allir séu ánægðir.
Fastlaunafólk, sem fengið hef-
ur skattahækkun á árinu, lendir
á köldum klaka. Á fimm mánuð-
um á liað að greiða skattana upp
að fullu. Þá fer svo, að sumir
hafa tvö til fjögur jnisund eftir
íil allra þarfa, en aðrir verða að
gera sér j)að að góðu að lifa á
kvittunum.
Vel má vera að innheimtuað-
ferð gjaldheimtunnar sé af-
spyrnugóð frá sjónarhorni rik-
isvaldsins, en frá sjónarmiði
einstaklinganna og gjaldþegn-
anna, j)á gengur hún ekki, hvað
sem hver segir. Maskíiian verð-
ur líka að finna einhver ráð lil
jiess að jafna innheimtuna, svo
lífvænlegt megi kallast fyrir jiað
fólk, sem lifir af föstu kaupi. G
2
VIKAN 38. tbl.