Vikan - 17.09.1964, Blaðsíða 8

• § •
Avallt fyrstir í íramíörum
nútfma form
VANDIÐ VALIÐ
ÆuxaH"
siónvarpstæki
Sameina allt þaS bezta,
sem sjónvarp hefur uppá að bjóða.
Luxor verksmiðjurnar hafa yfir
40 ára starfsreynslu í radíótækni.
ÞJÚNUSTA Á EIGIN RADfÚVERKSTÆÐI.
It^rfHHI
Laugaveg 96 — Sími 22600.
MIÐAÐ VIÐ VERÐ:
★★★★★★★
FRÁBÆR
★★★★★★
MJÖG GÓÐUR
★ ★ ★ ★ ★
GÓÐUR
NSU RRINZ
lOOO
★ ★ ★ ★
ALLGÓÐUR
★ ★ ★
S/EMILEGUR
★ ★
VIÐUNANDI
★
LÉLEGUR
NSU Prinz 1000. Dyrnar opnast
að vísu vel, en það er svo stutt
frá fremri dyrapóstinum að fram-
sætinu, að innsetningin er í
þrengsta lagi. Hins vegar er til-
tölulega auðvelt að komast inn
og út fyrir aftursætisfarþega,
miðað við, að þíllinn er aðeins
tveggja dyra.
En þegar inn er komið, og und-
ir stýri setzt, fer fremur vel um
mann. Mér finnst framsætin
ágæt, og stjórntæki öll liggja vel
við. Stýrið liggur eðlilega við
hendi, gírstöngin stutt og á góð-
um stað, í miðjum bílnum, milli
sæta, en var á reynslubílnum full-
langt til vinstri, svo óþægilegt
var að komast að honum í fjórða
fyrir framsætinu. Á lágri bungu
milli sætanna, aftan við gírstöng-
ina, er innsogið og miðstöðvar-
BILAPROFUN VIKUNNAR
NSU PRINZ
lOOO
Ég held, að ég fari rétt með
það, að Ómar Ragnarsson hafi
verið fyrsti eigandi bifreiðar af
gerðinni NSU á íslandi. Þetta
var pínulítil púta, gul að lit, og
svo létt, að tveir menn gátu auð-
veldlega reist hana upp á end-
ann með handafli. Síðan hefur
Ómar, að því er virðist, verið fast-
ur áskrifandi að NSU bílum, og
nú hefur hann nýlega fengið ann-
an tveggja nýjustu NSU bílanna,
sem futzt hafa hingað til lands:
NSU Prinz 1000.
Allir kannast við fyrirrennara
Prinz 1000, Prinz 4. Prinz 4 er
bíll í allra minnsta lagi, en þó
heldur stærri en fyrsta pútan
hans Ómars. Prinz 1000 er nokkru
stærri, — og reyndar orðinn við-
unanlega stór bíll, með flestum
einkennum slíks farartækis. Og
vel þokkalegur bíll, þótt nokkrir
vankantar séu á — en hvaða bíll
er vankantalaus?
Það þarf svolítið lag til að
smeygja sér inn i framsætið á
rofinn, og þar fyrir aftan hand-
bremsan. Þetta er allt saman að-
gengilegt.
Mælaborðið er látlaust og snot-
urt. Yzt til vinstri er gúmmí-
hnappur stór. Sé ýtt á hann,
sprænir vatnið upp á framrúð-
urnar (að utanverðu), en sé hon-
um snúið, fara þurrkurnar í gang,
og fer ganghraði þeirra eftir því,
hve ákaflega er snúið upp á
hnappinn. Næst hægra megin við
þetta handfang eru fjórir rofar
af smellugerðinni, þeir eru fyrir
parkljós og aðalljós, og svo tveir
fyrir stöðuljós sitt hvorum meg-
in. Næst kemur svo klukka, þá
mæliskifa, sem segir til um hrað-
ann í kílómetrum, svo og hve
langt hefur verið ekið. Efst á
þessari skífu kviknar gult ljós,
ef gleymzt hefur að taka innsogið
af, svo og blátt ljós sé ekið með
hærri ökuljósum, en að neðan
kviknar grænt ljós, ef vélin hætt-
ir að smyrja sig, en rautt, ef ein-
hver kengur kemur í rafmagnið.
Og hægra megin við þessa stóru
skífu er svo bensínmælir. Þetta
lítur ósköp þokkalega út, og er
ekki mælafærra en gerist og
— VIKAN 38. tbl.