Vikan - 12.08.1965, Qupperneq 48

LJÓSM: KRISTJÁN MAGNÚSSON.
-O Sumir íylla sér á bekk í sólskininu og skrifa kort til
eiginmannsins eða kærastans. Það mætti segja okkur, að
kannski stæði á kortinu: „Það eru bara alls engir ísbirnir
hér á götunum, og fólkið er bara ekkert öðru vísi en fólk
er flest, og það er meira að segja glaða sólskin hér norður á
hjara“.
Frúrnar skemmta sér við að festa umhverfið á filmur. Hér
eru tvær þeirra og við sjáum ekki betur en önnur þeirra
sé með Ijósmyndarann okkar í dauðafæri. Hann hefur þó
orðið aðeins fyrri til. O
Erlendu skemmtiferðaskipin hafa verið tíðari gestir hér á ytri höfninni í sum- O
ar en undanfarin ár. Og farþegarnir, sem með þeim koma, setja svip sinn á i>
bæinn í hvert sinn. Þeir draga myndavélarnar úr pússi sínu þegar veðrið er
gott, og þá eru það gjarnan ungu stúlkurnar, sem vinna í görðum borgarinnar,
er verða myndaefnin. Sumir farþeganna koma með fínustu gerðir myndavéla
með alls konar linsum og leðurtöskum, og hér á þessari mynd sjáum við ein-
mitt einn þeirra. Hann miðar sinni vél á unga íslenzka stúlku á kafi í blóma-
beði með arfafötuna við hlið sér.
ÚTLENDINGAR Á AUSTURVELU