Vikan - 14.10.1965, Blaðsíða 25

Á unglinEsáruniim cr fatiaSur og venjur
svipaðar í hciminum, eiginlcga háifgerð
einkcnnisföt.
en við hættum okkur út í hagfræði-
skýrslur skulum við athuga feril venju-
legrar amerískrar stúlku, reyna að
fylgia henni ó braut sinni fró barn-
æsku og þar til hún verður fullþrosk-
uð kona.
Fyrsta skotið
Við skulum fylgiast með Sue, sem
fjórtán ára gömul hljóp inn í eldhús
til mömmu sinnar, ær af hamingiu yfir
fyrsta stefnumótinu. Það skeði árið
1956, og það var fyrsta skref hennar
á erfiðri braut að því takmarki að
verða virðuleg kona í Bandaríkjunum.
Þessa viku gekk hún um i sæluvímu.
Hún hafði enga eirð f sér til að lesa
lexíurnar sínar og síminn hjá Smith-
fiölskyldunni var stöðugt upptekinn.
Sue lá í símanum; talaði við allar vin-
konurnar um það hvað Johnnie væri
sætur, hvort hún ætti að fara í rauðu
dragtina eða þá gráu? Ætti hún að
mála sig? Og hvaða ilmvatn átti hún
að nota?
Þetta finnst okkur kannske dálítið
hlægilegt, en í Ameríku er þetta fyrir-
komulag með stefnumót rammasta al-
vara. Það eru inngöngudyr að fram-
tíðinni, heimi fullorðna fólksins með
öllum sínum skemmtunum og unaðs-
semdum og sem leiða svo til hjóna-
bands og vonandi til lífstíðarhamingju.
Johnnie, 16 ára, sækir
hana í bíL
Á laugardag var Sue ekki viðmæl-
andi. Hún hljóp um allt húsið. Hún
reif fram öll fötin sín, sneri þeim sitt
á hvað og hugsaði, svo að höfuðið
ætlaði að springa. Hvernig á ég að
vera klædd, og hvernig á ég að haga
mér? Einhvern veginn komst hún í
gegnum miðdagsmatinn og enginn af
fjölskyldunni mátti fara út um kvöldið,
fyrr en hann var búinn að koma til að
sækja hana. í Ameríku eru s^úlkur sótt-
ar á stefnumótin, þær fara ekki ein-
ar f boð eða á dansstaði.
Johnnie er 16 ára og hann kemur
f bílskrjóð, sem eldri bróðir hans lán-
Ógift stúlka i Ameríku verður að rcyna sitt af hverju, t.d.
að sækja klúbba, hafa samband við miðlunarskrifstofur og
jafnvel að dvelja á hjúskaparhóteli.
Það er mjög auðvelt fyrir unglinga í Ameríku
að umgangast hvert annað, samband milli
kynjanna er yfirleitt mjög frjálslegt.
aði honum. Hann er hugsandi og vandræðaleg-
ur, veit ekkert hvað hann á að gera við hend-
urnar og mænir ýmist ( gólfið eða upp um
veggi. Eftir fimm mínútna stam hverfur unga
parið út úr dyrunum.
nú byna áhyfígiur mömmu.
Þetta laugardagskvöld fer Florry, mamma Sue
ekki að hátta. Hún eigrar um húsið, reynir að
finna sér eitthvað til að gera, horfir á sjón-
varp eða reynir að lesa og vera róleg. En hún
getur ekki að því gert að hún er óróleg, hún
er svo hrædd um að eitthvað geti komið fyrir;»íP>!,'!PFj,',iK,pi's^'i|
-----------------U-.ec u/.ec:- -uu: _ec I----------------- - ’ __
lega trúuð. Þetta gera milljónir amerísks æskufólks, það
fara yfirleitt allir í Ameríku til kirkju, til að hlusta á guðs
orð, en kannske ekki síður til að hitta skemmtilegt fólk eftir
messu. í mörg ár hefir hún hlustað á siðferðispredikanir,
hve nauðsynlegt það sé hverri ógiftri stúlku að vernda sak-
leysi sitt. En svo sitja Sue og jafnöldrur hennar fyrir framan
húsaltarið, sjónvarpið, f þrjá til fimm klukkutíma daglega,
eftir því sem hagskýrslur segja. Þar sjá þær rómantísk ástar-
ævintýri, þar sem elskendurnir leyfa sér oft það sem er
stranglega bannað f daglega lífinu. Er það nokkur furða að
smámeyjar séu furðu lostnar og mamma hrædd um stúlk-
una sfna?
Eftir miðnætti kemur Sue heim, rjóð í vöngum og feimnis-
leg. Hún hefir skemmt sér konunglega og ekkert hefir skeð
fram yfir klaufalegan kveðjukoss.
Fjögur stefnumót á viku
Sue heldur áfram að fara út með Johnnie. En hún fer
Ifka oft út með öðrum, það kemur jafnvel fyrir að hún
hittir eina fjóra unga menn sömu vikuna. En þetta er ekki
vegna þess að hún sé fjöllyndari en almennt gerist, heldur
er þetta venja.
Hún heldur áfram í skóla, fer í ,,High School", sem er
svpaður skóli og gagnfræðaskólarnir hér. Þar er hún til
sautján — átján ára aldurs.
litlu stúlkuna hennar. Og það þýðir ekki að leyna
siálfa sig því, að hún málar skrattann á vegg-
inn og er jafnvel hrædd um að dóttir hennar
verði kannske ófrísk, áður en hún er búin að
fá aldur til, eða er heitbundin einhverjum ung-
um manni. Þrátt fyrir allt frjálslyndið f Ameríku
er það staðreynd að almenningsálitið krefst
bess að stúlkur eiga að vera saklausar þegar
þær giftast, eða að minnsta kosti að hafa ekki
sofið hjá öðrum en væntanlegum eiginmanni.
„Sakleysi mitt er brúðargjöf mín til mannsins
míns". Þetta var almenningsálitið þegar hún var
ung og það er ekkert öðruvfsi fyrir dóttur
hennar.
Hvað kirkían segir og það sem
siónvarnið sýnir
Sue hefir eins og flestar stúlkur í Ameríku
orðið vör við tvískinnunginn í siðferðismálum.
Kirkjudeildir eru margar og vald þeirra mikið.
Sue tilheyrir biskupakirkjunni og fer til kirkju
á hverjum sunnudegi, þótt hún sé alls ekki sér-
f menntaskólanum finnur hún kannske
draumaprinsinn
Svo heldur hún áfram skólagöngunni, fer f „College", sem
gefur heldur meiri réttindi en stúdentspróf hjá okkur. Það
er menntun sem flestir foreldrar reyna oð veita dætrum
sínum. Þær taka þar oftast einhverja sérgren, sem gerir
þeim kleift að fá betri atvinnu, svo maður tali ekki um að
þar eru oft tækifæri til að kynnast draumaprinsinum.
Svo 1 iðu tvö ár, þangað til Sue hitti Steven. Þau hittust
á hverjum degi, töluðu saman, fóru út að skemmta sér og
lásu saman lexfurnar sínar. Er þau gátu ekki verið saman,
töluðu þau saman f sfma. Þetta var ævintýrið mikla. Hún
bar skólahringinn hans f mjórri festi um hálsinn og hann
batt hálsklútinn hennar bak vð spegilinn í bílnum sínum.
Mamma brosti, en var hálfóróleg.
Hún hallast aS hreinlífinu
Prófessor Mervin B. Freedman við Stanford háskólann
hefði getað róað mömmu Sue. Hann hefir rannsakað kynlff
unga fólksins í Bandarfkjunum og hann segir:
Framhald á bls. 33.
VIKAN 41. tbl. 25