Vikan - 19.09.1968, Blaðsíða 40

Heimur unga fólksins í dag einkennist af
síhvikri og sterkri „beat“-tónlist, sem eng-
ir hafa átt eins ríkan þátt í að móta og þróa
og Bítlarnir, enda seljast hljómplötur þeirra
svo milljónum skiptir. Til þess að eignast
hlutdeild í þessum nýja heimi verður allt
ungt fólk að eignast hljómplötur þeirra.
Þær fást í
FKLKANOM. hijómDlfitudeild
— Nei, það kom einhver sem ég
þekkti á móti mér. Ég var svo
hrædd um að ég yrði spurð um
eitthvað, svo ég faldi mig bak við
næsta hús.
— Sástu manninn aftur?
— Hann kom út, þegar ég hafði
staðið þarna um stund.
— Hljóp hann?
— Nei, hann var að reyna að
kveikja sér í sígarettu, en gat það
ekki, því að hendin ó honum var
vafin innan í vasaklút. Það var víst
síðasta eldspýtan hans, því hann
blótaði mikið og fleygði tóma eld-
spýtubréfinu inn í garðinn. Það lá
þar ennþá í morgun. Svo opnaði
hann bílinn hennar frú Rivers og
ók í burtu.
— Borðaðu ísinn þinn, Beryl,
sagði Hawser. — Ég verð að fara.
Og ég er viss um að mamma þín
verður ekkert reið, þótt þú segir
henni þetta allt saman.
Aðeins tveim mínútum síðar
beygði Hawser sig niður og tók
upp eldspýtnabréf, sem hafði fok-
ið inn undir runna í garðinum. A
framhlið bréfsins var glannaleg
auglýsing, en innan í var fjólublár
stimpill, sem hafði dofnað af dögg-
inni:
Kaupið reykingarvörur yðar hjá
„Emmy á horninu".
Nýjasta Bítla-platan heitir HEY JUDE
' v___________________________________________________________________________________________________________________________y
Húsmæður ....
Við vitum, að þið kunnið að meta vönduð og falleg heimilistæki —
þv: bióðum við yður frystikistur, kæliskápa og eldavélar frá
Norsk gæðafram-
leiðsla byggð á
kröfum norskra
neytendasam-
taka.
KPS-frystikist-
urnar eru 320
og 500 lítra með
körfum, skilrúm-
um í botninum,
frysta niður í 4-
30 °C með Ijósi í
loki, öryggisljósi,
vandlega ryð-
varðar og eru á
hjólum.
KPS-kæliskáparnir fást í stærðunum 60 — 125 — 210 — 250 lítra —
einnig sambyggðir kæli- og djúpfrystiskápar. KPS-kæliskáparnir eru
faliegir, ódýrir og eru á hjólum. Kynnið yður KPS — spyrjið eftir KPS.
EINAR FARESTVEIT & CO. HF.
Aðalstræti 18 - Sími 16995
Undir stimpilmerkinu stóð, skrif-
að með blýanti: „Bankaðu eins og
venjulega, ef þú kemur seint (
kvöld." Píla benti á nafnið Emmy.
Þetta var líklega nafnið á ein-
hverri sjoppu. Hawsex flýtti sér að
næsta blaðaturni og hringdi til
Scotland Yard. Hann barði óþolin-
móður með hnúunum á lúða síma-
Skrána, meðajn skrifstofumaðurinn
leitaði fyrir hann i skránni. — Já,
ég hef það, sagði hann eftir stund-
arkorn. — Lower Kennington Lane.
Það er í Camberwell hverfinu, er
það ekki?
Það voru margir viðskiptavinir í
litlu, þröngu búðinni hjá Emmy,
flestir að skoða veðhlaupalistana.
Afgreiðslumaðurinn var gamall og
grettinn. Hawser keypti einn pakka
af Camel og tók svo tvö eldspýtna-
bréf úr standinum á búðarborðinu.
— Okeypis? spurði hann. Maðurinn
snussaði fýlulega. — Aðeins fyrir
fasta viðskiptavini, sagði hann, en
annars kosta þau 2 pence stykkið,
eins og annars staðar.
— Allt í lagi, sagði Hawser, —
bíttu ekki af mér nefið! Hann
fleygði sex penca peningi á borð-
ið, og tók ekki við skiptipening-
um. — Er Emmy heima? spurði
hann lágt.
Maðurinn svaraði ekki, en opn-
aði hlemm í búðarborðinu og benti
með höfðinu í áttina að bakher-
bergi.
Frekar ung kona stóð þar og
horfði á eitthvað sem hún var með
á gasvélinni. Hún var með einhvers
konar madonnuhárgreiðslu og stóra
eyrnalokka.
— Ég átti að hitta mann hérna á
laugardagskvöldið, sagði Hawser.
— Kom nokkur hingað og spurði
um Harry?
— Ég veit ekki hvaða mann þú
átt við, og ég veit ekki hvaða Harry
þú ert, sagði hún.
— Ég veit ekki hvað hann kallar
sig núna, sagði Hawser. — Ég veit
bara að hann verður í fjandans
klípu, ef ég næ ekki í hann. Mamma
hans sendi mig með peninga til
hans, svo hann gæti komizt burt
úr borginni, en mér seinkaði svo-
lítið.
— Klípu, sagði hún kuldalega. —
Hann var að minnsta kosti ekki í
peningaklípu! Hún hvæsti fyrirlit-
lega. — Það voru ekki smápening-
ar sem hann hafði með sér héðan.
Hellti pabba fullan og hljóp svo
burt, meðan ég skrapp frá.
— Svei, svei, sagði Hawser, —
þú hefur þá ekki mikla samúð með
honum?
— Nei, þú getur bölvað þér upp
á það, sagði Emmy biturlega. — Að
stela frá fólki, sem hjálpar honum
til að fela sig, og tekur á sig mikla
áhættu. Er nokkur afsökun til fyrir
slíku?
— Ef ég hefði komið nógu
snemma, hefði þetta ekki skeð,
sagði Hawser með róandi rödd. —
Það getur verið að hann hafi feng-
ið viðvörun um það að hann yrði
að hverfa sem fyrst. Hann klóraði
sér ! hnakkanum. — Veiztu nokkuð
hvar hann er núna?
— Það geturðu bókað! Ég, þessi
asni sem ég er, var búin að gefa
honum upp örugg fylgsni í Mar-
gate.
— Heyrðu mig nú, sagði Hawser,
— ertu ekki til í smá kúpp? Þú seg-
ir mér hvar hann er og ég læt þig
hafa peningana, sem hann hnupl-
aði frá þér? Hve mikið var það?
Hún hugsaði sig um andartak.
— Það voru átta pund, nærri níu.
Sem betur fór var laugardagsverzl-
unin ekki byrjuð fyrir alvöru.
— Hvenær kom hann hingað?
— Hann kom með kveðju frá
bróður mínum.
— Og hvað gerir bróðir þinn?
— Þú spyrð of mikils, sagði hún
og horfði rannsakandi á hann.
Hawser tók upp veskið sitt og
taldi tíu pundseðla fram á borðið.
— Segðu mér svo heimilisfangið.
— Bensínstöð Fothers, West Har-
bour númer 14. Hún tók seðlana og
stakk þeim niður í hálsmálið.
Það hvein í hemlunum, þegar
lögreglubíllinn ók fram úr hvít-
um Jagúar með bláu þaki, og gaf
stöðvunarmerki.
Feitlagin fegurðardís stakk höfð-
inu út um bílgluggann. — Hvað er
nú að? Er eitthvað að Ijósunum?
— Venjulegt eftirlit, sagði Haw-
ser. — Ökuskírteini, þakka yður
fyrir. Hann leit á skírteinið. — Allt
í lagi, þér megið halda áfram!
— Þetta er sá fjórði, sagði Bunt-
er lögregluþjónn. — Hvltur með
bláu þaki, það hlýtur að vera tízka
hjá ungum stúlkum núna.
— Við höfum aðeins litinn til að
fara eftir, það getur verið búið að
40 VIKAN 37-tbl-