Vikan - 19.09.1968, Blaðsíða 43

EINA BINDIÐ, SEM BYÐUR YÐUR FJÓRA
NAUÐSYNLEGA KOSTI.
1. V-lögun sem sr sérstaklega sniðin fyrir likama yðar.
2. Mjúkt og þægilegt í notkun.
3. „Blue Shield'' plasthimnan sem gerir það rakaþétt og öruggt
ó þrjá vegu.
4. Tekur sérstaklega vel í sig raka.
Modess
DÖMUBINDI
Frá Johnson & Johnson
aði að sverja rangan eið fyrir ótta
árum, þegar hann var sakaður um
morð á ungri stúlku. Hún neitaði
að veita honum fjarvistarsönnun, og
það var það sem sat í honum. Herr-
arnir í Exeter virðast ekki vita það
að draumur lífstíðarfangans er, í
níu af tfu tilfellum, hefndarlöngun.
Hawser stóð upp. — Var það
nokkuð annað, herra?
☆
Hús og húsbúnaður
Framhald af bls. 9
við íslandsmet; heilar lengjur rað-
húsa minna mest á verkfærageymsl-
ur bænda eða jafnvel haughús. —
Blokkirnar meðfram Bústaðavegin-
um eru með þeim fádæmum að
Ijótleika, að jafnvel það sem byggt
var af vanefnum á kreppuárunum
tekur þeim fram. Sjálfsagt eru ágæt-
ar íbúðir í þessum húsum og sjálf-
sagt eru mörg raðhúsin nokkuð góð,
þegar inn er komið, en það er ytra
útlitið og skipulagið, sem ekki á
sér hliðstæðu.
Borgaryfirvöldin verða varla sök-
uð um, hvernig hér hefur til tekizt.
Pólitíkusar og embættismenn, sem
ráða málefnum eins bæjarfélags,
eiga vitaskuld að leita til fagmanna
um skipulagningu og útlit þeirra
íbúðahverfa, sem á að fara að
byggja. Það verður að treysta þeim
fagmönnum, sem hafa að baki ein-
hverja reynslu og langt sérnám. Og
þegar þessir sömu fagmenn hafa
teiknað einstök, prýðilega vel gerð
hús, þá er ekki nema eðlilegf að
yfirvöldin komi til þeirra og biðja
þá um að láta nú Ijós sitt skína í
stærri mæli. Eina stórsynd borgar-
yfirvaldanna var sú að eyða fjár-
munum skattborgaranna í verðlaun
fyrir lausnir, sem síðan var hent, —
hent til þess að annað, sem er enn-
þó verra komi í staðinn.
Það mætti ef til vill segja, að
önnur synd yfirvaldanna hafi verið
sú, að mótmæla ekki, þegar séð
varð af teikningum, að ekki var
tekið tillit til ýmissa frumþarfa, eins
og samganqna. Aðeins einn arkitekt
mun hafa verið nægilega stór í
sniðum til að neita algerlega að
teikna hús í Fossvogshverfi. Honum
fannst, að svo stórlega væri búið
að hefta alla möguleika á persónu-
legri útfærslu og listrænni sköpun,
að bezt væri, að koma þar hvergi
nærri.
Það hefur verið skammt stórslys-
anna á milli að undanförnu. Ár-
bæjarhverfið er vægast sagt ömur-
legt og þar er næst Ijótasta rað-
húsahverfi landsins. Breiðholtshverf-
ið er í mótun og byggingu, og á
þessu stigi er of snemmt að spá
neinu um það, hvernig hin endan-
lega útkoma verður. En í Fossvogs-
hverfi hefur Ijótleikanum verið reist
varanlegt minnismerki og þar hefur
svo hraustlegt met verið sett, að
ætla mætti að nokkur tími gæti lið-
ið þar til annað eins gerist aftur.
í menningarritinu Birtingi og
raunar víðar, var höfð uppi gagn-
rýni á það, sem kallað var ,,Hinn
skörðótti hundskjaftur eftirstríðsór-
anna". Rauðilækurinn var tekinn
sem dæmi. Húsin eru að vísu öll
jafn margar hæðir, en villan fólst
í því, að þakið skyldi ekki haft
eins ó þeim öllum. Þessir dýrkend-
ur flatneskjunnar hömuðust út f
hvers konar tilbreytingu. Allt ótti
að vera svo óskaplega sósíaliserað
og samhæft „ofan fró". Með öðrum
orðum: Það skyldi gilda einn rétt-
ur og einn smekkur, löggiltur
smekkur þeirra, sem með völdin
fara eins og í hverju öðru austan-
tjaldsríki. Ekki svo að skilja, að við
hefðum ekki þá þegar kynnzt hinni
þrautleiðinlegu kassaskipulagningu.
Á strfðsárunum höfðu Norðurmýr-
in og Hlíðahverfið verið byggð;
einhver Ijótustu hverfi, sem enn
hafa séð dagsins Ijós á íslandi.
Þegar horft er ó gamla bæinn
þaðan sem vel sést yfir hann, t.d.
Þingholtin, þó mætti halda, að þar
hefði allt verið þrautskipulagt, svo
góður er heildarsvipurinn. En þeg-
ar betur er að gáð, kemur í Ijós,
að ekki einu sinni tvö hús eru eins.
Það er líka talsverð reisn yfir Álf-
heimahverfinu vegna þess að hóu
blokkirnar eru efst og fjölbýlishús-
in eru sitt með hverju móti, enda
þótt þau séu öll innan ókveðins
stærðarramma.
Nú geta postular flatneskjunnar
verið ónægðir. Þeir ættu að kunna
vel við sig f hinu nýja Fossvogs-
hverfi. Enginn mun tala um skörð-
cttan hundskjaft þar. Það er þvert
ó móti hinn tannlausi hundskjaftur
og mættum við þó heldur biðja um
eina og eina geiflu hér og hvar.
☆
Allt er þegar þrennt er
Framhald af bls. 17
einu trúði hann statt og stöðugt: Allt
var í hendi Guðs. Þetta var allt
mjög framandi fyrir mig.
Rossellini virðist vera só sem
kynnti henni ástríðufulla og óeig-
ingjarna óst.
Þegar hún byrjaði að leika f
„Stromboli", var breytingin ó henni
sýnileg, unga stúlkan var orðin
kona, og stóru fyrirsagnirnar í
heimspressunni höfðu engin áhrif ó
ást hennar ó Rossellini, hún fann
ekki einu sinni til nokkurrar smán-
ar. Hún fann heldur eklci til iðr-
unar, þegar blöðin kepptust um að
bósúna út fréttirnar af skilnaði þeirra
Rossellinis. Hún segir:
— Ítalíudvöl mín var ómetanlegt
þroskaskeið fyrir mig. Ég þakka
quði fyrir að ég fór þangað, þó
fyrst lærði ég að lifa lífinu. Nú,
þegar ég er orðin þetta gömul, sé
ég hvernig augnablikin hafa flogið
fram hjá mér, þau koma aldrei aft-
ur. Æskan, líf manns, allt er þetta
ó fleygiferð. AAaður ætti að reyna
allt sem hægt er, allt. Ég held að
ég hafi ekki þurft að vera þolin-
móðari en ég var, en ég held að
ég hafi ótt að fara varlegar með
tilfinningar annarra ....
Hugsar hún um Aron Petter og
flótta sinn frá honum, eða er hún
að hugsa um Rossellini og flótta
hans fró henni?
Sambúðin við Rossellini var eins
oq að búa í eldgíg, svo ótrúlega
fróbrugðin öruggu, en óendanlega
leiðinlegu fyrra hjónabandi hennar.
í fyrstu var þetta spennandi, auð-
ugt af atburðum og ástríðum. En
að lokum voru það þessir eigin-
leikar, sem upphaflega óttu hug
hennar allan, til þess að brjóta hana
niður, og trufla sólarró hennar. Það
var ekkert öryggi til, engar fram-
tíðaróætlanir. Stöðug spenna og
draumórar, engu hægt að treysta.
— En nú getur enginn skipað mér
fyrir verkum, enginn sagt mér að
gera það sem ég vil ekki gera,
segir hún.
Þegar hún var yngri vildi hún
gera öðrum til hæfis. Þegar hún
hitti Aron Petter, var hún óþekktur
leikskólanemandi, en þegar hún
kynntist Rossellini var hún kvik-
myndastjarna á uppleið. Hún reyndi
að aðlagast bóðum þessum mönnum,
án þess að gera kröfur. Hún kærði
sig raunar aldrei um auðæfi eða
frægð.
— Ég hefi reyndar alltaf verið
ósköp „venjuleg". Mér þykir gam-
an að dunda í garðinum og hefi
yndi af hússtörfum og umgengni
37. tw. yiKAN 43