Vikan - 19.09.1968, Blaðsíða 27

sagði: „Þú skalt fara í land, Freddy, drekka þig fullan
og missa af herskipinu. Þá geturðu verið áfram með
okkur.“
Fred fór að ráðum skipstjórans, en hafnaði í höndum
lögreglunnar. Hann var fluttur með valdi um borð í
herskip, sem hélt litlu síðar til Norður-Afríku. Þegar
þangað kom var Fred varpað í fangelsi.
„Einn af kokkunum urn borð bað mig að fara inn í
herbergið sitt að sækja þangað brennivínsflösku. Ég
stóð með flöskuna í höndunum og ætlaði að fá mér
einn sopa úr henni, þegar lögreglan birtist. Ég var sak-
aður um að hafa stolið miklu magni af áfengi. En ég
hafði ekki gert það. Þetta hafði gerzt áður en ég kom
um borð. OIl skipshöfnin slapp nema ég. Ég reyndi að
sanna sakleysi mitt, en það var árangurslaust.“
Fred var þrjá mánuði í fangelsinu. Hann segist ekki
hafa getað sent Júlíu peninga, af því að hann hafi eng-
in laun fengið. En hann kvaðst hafa skrifað henni nokk-
ur bréf. „Ég skrifaði henni til dæmis, að nú væru stríðs-
tímar, og luin skyldi skennnta sér eins og hún vildi. Það
var mesta glappaskot, sem ég hef gert um ævina. Hún
byrjaði að drekka og svalla og skemmta sér. Og ég
hafði sjálfur sagt henni að gera það!“
Þegar Fred losnaði úr hernum, fór hann aftur til
Liverpool. „Ég heimsótti Júlíu. Hún sagði, að sér hefði
verið nauðgað. Einhver náungi frá Wales hefði gert
það. Júlía var mjög falleg. Náunginn hefur ekki getað
haft hemil á sér, býst ég við.“
Fred fyrirgaf Júlíu það sem gerzt hafði, á meðan hann
var að heiman. Hann fór jafnvel út að skemmta sér
með þessum náunga frá Wales. En allt var breytt. Júlía
hélt áfram að búa með þessum manni, og John litli var
oftast hjá Mimi.
Fyrstu bernskuminningar Johns Lennons koma heim
og saman við frásögn föður hans.
„Eg man eftir þessum manni frá Wales,“ segir John.
„Hann var vanur að dífa kexinu ofan í teið sitt. Ég
spurði, hvers vegna hann gerði þetta. Mér var sagt, að
fólk sem ekki hefði sínar eigin tennur, yrði að gera
þetta. Eg man, að ég velti jjví oft fyrir mér, hvers vegna
mamma væri með manni, sem hefði engar tennur! Mér
geðjaðist aldrei að honum.
Einu sinni man ég eftir, að ég var hjá mömmu, þegar
pabbi kom allt í einu í heimsókn. Náunginn frá Wales
var þá hjá henni. Þau rifust og slógust öll þrjú og mér
var hrint burt. Ég skildi ekki hvað um var að vera, en
gat samt ekki gleymt þessu.“
John segir, að sér hafi skilizt á móður sinni, að hún
hafi verið hamingjusöm með Fred einu sinni. „Hún sagði
mér, að þau hefðu alltaf verið að hlæja og ærslast og
gera að gamni sínu. Sennilega hefur Fred verið vinsæll.
Hann sendi okkur stundum auglýsingar um skemmtanir,
sem haldnar voru á skipunum, sem hann sigldi á. Þar
stóð skýrum stöfum, að Fred Lennon mundi syngja lag-
ið „Begin the Beguine“.“
Fred fór aftur á sjóinn, þegar sýnt var, að Júlía ætl-
aði að halda áfram að búa með þessum nýja manni.
John ásamt fimm ára gömlum syni
sínum. Þeir sitja í frumlegum hæg-
indastól, sem hægt er aö aka fram
og aftur um íbúðina. Til hægri
sést Mimi frænka, sem tók John
að sér og ól hann upp. Hér að
neðan sjáum við svo John níu
ára gamlan.
Efsta myndin er af John Lennon átta ára
ásamt móður sinni. Júlíu Stanley. Hún var
léttlynd og svolítið laus í rásinni, en það
var hún, sem kenndi John að spila á gítar.
Hér til hægri sjáum við svo föður Johns,
Fred Lennon. Hann var sjómaður, kvæntist
Júlíu „upp á grín“, en fór frá henni, þegar
John var fimm ára gamall. Síðan frétti hann
ekkert af syni sínum, fyrr en honum var
sagt, að liann væri einn af Bítlunum. — Til
vinstri er svo John eftir að hann var orðinn
heimsfrægur.
Einu sinni, þegar hann var í landi, ákvað hann að heiin-
sækja John son sinn Iijá Miini. „Ég hringdi frá South-
ampon og talaði við Jolin í síma. Hann hefur líklega
verið um fimm ára gamall, þegar þetta var. Ég spurði
hann, hvað hann ætlaði að verða, þegar hann væri orð-
inn stór og íleira í þeim dúr. Hann talaði mjög góða
ensku og kallaði mig „föður sinn“.“
Fred kom til Liverpool og heimsótti Mimi og eigin-
mann hennar, George Smith. „Georg var prýðis náungi.
Þegar hann sá, hvað ég hafði gaman af að vera hjá
stráknum mínum, spurði hann, hvort ég vildi ekki gista
um nóttina.
Ég svaf í sama riimi og John litli. Við töluðum sam-
an næstum alla nóttina. Ég spurði hann, hvernig honum
litist á að koma með mér til Blaclcpool, fara á markað-
inn og leika sér á baðströndinni. Hann var æstur í það.
Við morgunverðarborðið daginn eftir lýsti ég því yfir,
að ég ætlaði að fara með John til Blackpool og vera
] ar í einn dag. Eg lét Mimi hafa 30 pund sem greiðslu
fyrir allt j>að, sem hún hafði gert fyrir Jolm. Síðan lagði
ég af stað með Jolm til Blackpool, — ákveðinn í að
koma aldrei aftur.“
Fred og John sonur hans, fimm ára gamall, dvöldust
í Blackpool í þrjá mánuði. Þeir hírðust í einu herbergi
hjá vini Freds.
„Eg átti nóga peninga,“ segir Fred. „Það var auðvelt
að þéna vel á árunum eftir stríðið. Ekki aflaði ég alltai’
fjár með heiðarlegu móti. Eg var satt að segja viðrið-
inn alls konar svindl og svínarí, aðallega þó svartamark-
aðsbrask.“
Vinurinn, sem þeir bjuggu hjá í Blackpool, ráðgerði
að flytjast til Nýja Sjálands. Fred ákvað að fara með
honum þangað. Þeir höfðu undirbúið ferðina rækilega,
þegar Júlía birtist allt í einu í dyrunum.
„Hún sagðist vera komin til að sækja John litla. Hún
hafði eingazt lítið og snoturt heimili og sagðist ætla að
hafa strákinn hjá sér framVegis. Ég sagði, að ég væri
orðinn þvi svo vanur að hafa John litla hjá mér, að ég
vildi ekki missa hann. Auk bess ætlaði ég að taka hann
með mér til Nýja Sjálands. Eg gat ekki fundið annað,
en hún elskaði mig enn, svo að ég spurði, hvort hún
vildi ekki koma með olckur líka. Eigum við ekki að
byrja upp á nýtt og vera hamingjusöm eins og í gamla
daga, sagði ég. Hún hristi höfuðið. Hún vildi aðeins fá
John litla. Við rifumst um stund, en loks stakk ég upp
á, að við létum John ákveða sjálfan hjá hvoru okkar
hann vildi vera. Hún samþykkti það.
Eg kallaði á John. Hann kom hlaupandi og tók utan
um hnén á mér. „Er manuna komin til okkar?“ sagði
hann og Ijómaði af ánægju. Auðvitað liafði hann ósk-
að þess, litla skinnið, að hún kæmi og við byggjum öll
þrjú saman. Eg svaraði neitandi og sagði, að hann ætti
að ákveða hvort hann vildi heldur vera hjá mér eða
henni. Hann sagðist vilja vera hjá mér. Júlía spurði
hann öðru sinni, og' hann svaraði á sömu lund.
Júlía kvaddi og fór. En inn leið og dyrnar lokuðust,
tók John lilli til fótanna og liljóp á eft.ir henni.
BHHMnM
■■■■■■■■■■
26 VIKAN 37 tbl'
37. tbi. VIKAN 27