Vikan - 28.11.1968, Qupperneq 44

MMmiiir
á LOFT
og VEGGI
Höfum fyrirliggjandi
ýmsar tegundir s.s.:
FURU
OREGON PINE
EIK
ÁLIVI
ASK
CAVIANA
GULL-ÁLM
TEAK
Harðvlðorsalfln sf.
Þórsgötu 13.
Símar 11931 & 13670.
ENGLISH ELECTRIC

SJÁLFVIRKU ÞVOTTAVÉLAR 2 GERÐIR
GERÐ 474 GERÐ 484
• Heitt eða kalt vatn til áfyllingar.
• Innbyggður hjólabúnaður.
• 8 þvottastillingar — skolun — vindun
• Afköst:4,5 kg.
• 1 árs ábyrgð
• Varahluta- og
viðgerðaþjónusta.
ODF&SZJ
^ Laugavegi 178 Sími 38000
ENGLISH ELECTRIC
þurrkarann má tengja
við þvottavélina (474)
kallaði Alísa í mig hvað eftir ann-
að. Ég notaði handklaeðið til að
þurrka blóðið af höndum mínum;
það var þegar næstum orðið þurrt;
og svo yfirgaf ég snekkjuna.
Þegar ég kom niður á flotholtið,
sá ég að þær voru þrjár komnar um
borð í alumíníumbátinn, Alísa, Polly
— barnið enn í örmum móður sinn-
ar á miðþóftunni — og sneri aftur,
Lenny sat í stafni og horfði fram.
— Af hverju varstu svona lengi?
spurði Alísa. — Það er brjólæði að
vera hérna, Johnny, þú veizt það.
— Ég þurfti að gera svolítið.
— Komdu!
Þess í stað stóð ég þarna og
hlustaði. Þær höfðu heyrt það líka.
Við hljótum að hafa verið búin að
heyra það nokkuð lengi — þótt
við hefðum ekki gert okkur grein
fyrir því. Þetta var ekki garðsláttu-
vélarhöktið í utanborðsvél, heldur
djúpur og sterklegur gnýrinn í
hundrað hestafla hraðbáti.
Ég kastaði laus, steig upp í bát-
inn og ýtti frá flotholtinu. Svo tók
ég ár og reri eins hratt og ég gat
frá snekkjunni í áttina að mar-
hálmsveggjunum meðfram kanaln-
um.
— Hvað ertu að gera? spurði
Alísa hörkulega. — Af hverju set-
urðu vélina ekki í gang, Johnny?
Ég benti í áttina að austurenda
kanalsins, þar sem tvö hvít boða-
föll voru sjáanleg frá stefni báts-
ins.
— Við komumst ekki framhjá hon-
um og ég veit ekki hvað er hér
vestur af okkur. Það er allt krökkt
af sundum, kanölum og aureðjum
og á nóttunni, þegar fráfall er, er
þetta hreinasta dauðagildra. Er þetta
Montez, Lenny?
— Híióðið er eins og í hans báti.
— Hraðbátur?
— Það held ég.
— Er hann vopnaður?
— Hann hefur Luger. Hann er
alltaf með hana þegar hann kem-
ur út í snekkjuna.
Við vorum næstum komin að
hálmveggnum núna og með árinni
fann ég aur á aðeins tveggja feta
dýp:. Ég hætti að róa og við flutum
í skugganum af háum, þurrum
renglunum, sem eru svo þéttar á
enginu.
— Hann notar byssuna og hann
notar hana vel, sagði Lenny. —
Hann er góð skytta.
Ég hélt fingri að vörum. Hann
hafði drepið á vélinni og lágur og
rennilegur hraðbáturinn lagðist að
flotholtinu. 'Jafnvel hvfsl berst um
nótt yfir vatnið og það voru ekki
meira en þrjátíu metrar að snekkj-
unni. Við gátum ekki séð Montez,
því hann var í skugga, en við
heyrðum bátinn rekast á flotholtið
með dumbum skell, jafn greinilega
og við værum sjálf í bátnum. Svo
hrópaði Montez:
— Hæ, þarna uppi! Angie —
komdu niður og gerðu fast!
Hann beið svars, en þegar ekk-
ert kom hrópaði hann eitthvað á
sinni tungu. Ég heyrði nafn Lenny-
ar, hann hrópaði tvívegis. Svo
heyrðum við hann binda bátinn og
sáum hann klifra upp stigann. Hann
var stór og feitur, þegar skugga-
mynd hans bar við borðstokkinn og
svo sáum við ofan á höfuðið á
honum, þar sem hann stóð á þil-
farinu.
— Lenny! hrópaði hann.
Ég heyrði hann skella káetudyr-
unum, ýtti aðeins frá hálmveggn-
um og kippti í gangsetningarspott-
ann, mótorinn snerist en ekkert
gerðist. Þetta var óhugsandi, hann
hlaut að fara í gang. Mulligan hafði
látið mig hafa mótor, sem gekk
eins og klukka. Það þurfti ekki ann-
að en snerta spottann, ég kippti í
hann aftur og ekkert gerðist.
— Johnny fyrir guðs skuld settu
þetta í gang, hvíslaði Alísa.
Á snekkjunni var hurðinni skellt
aftur og allt í einu sá ég að ég
hafði gert þá reginskyssu að stilla
ekki kveikjuna á start. Ég gerði það
í flýti, kippti í spottann og mótor-
inn tók þegar við sér — í sama bili
var kveikt á leitarl jósi, því var
sveiflað í hring og það náði okk-
ur. Það kom ekki fró snekkjunni;
heldur hraðbótnum. Ég hafði aldrei
látið mig dreyma um að feiti mað-
urinn væri svona snar í snúningum,
en hann var þegar kominn aftur
ofan i hraðbátinn. Ég hafði aðeins
forskot í fáeinar sekúndur, meðan
hann væri að losa og setja vélina
í gang.
Ég gaf vélinni fullt og stafninn
lyftist, þegar báturinn þeyttist niður
eftir kanalnum. Þetta var í fyrsta
skipti, sem ég hafði látið mótorinn
hafa fulla gjöf og í huganum sendi
ég Mulligan þakklæti fyrir þá töfra
sem hann hafði gert með tuttugu
hestafla Johnson's utanborðsmótorn-
um; en jafnvel bezti Johnson's, tutt-
ugu hestafla á sér enga von móti
eitt hundrað hestafla, rennilegum
hraðbáti og andartaki seinna heyrði
ég þungan dyn i báti Montezar.
Við vorum nú komin út úr kan-
alnum og ég beygði of snöggt —
báturinn þeyttist út á hlið og sner-
ist, þegar við þutum gegnum mar-
hálminn. Rétt i svip sá ég okkur
í anda, sitja föst í aurrifi oq feita
manninn skjóta okkur, eitt eftir ann-
að, í rólegheitum, en svo vorum
við laus og ég vatt bátnum eftir
þröngum göngum i marhálminum:
Montez átti í vandræðum, hann
risti að minnsta kosti sex þuml-
ungum dýpra en ég. Ég heyrði hann
hægja á vélinni og snúa við og
um leið og við komum inn á breitt,
opið sund, á fullri ferð, vaknaði
hraðbáturinn til lifsins aftur. Hann
var á hlið við okkur í næsta sundi,
en veggur af marhálmi á milli. Allt
í einu drap ég á vélinni hjá okk-
ur. Stefnið skall niður og bátur-
inn missti ferðina miög ört, eins
og tíðkast um báta með utanborðs-
vél. Þarna lágum við f skyndilegri
þögn og öldurnar gjálfruðu við
kinnunginn, en hraðbáturinn þeytt-
ist norðureftir.
Alísa starði á mig, þrýsti Polly
að sér og starði á rhig; hún sat
44 VIKAN 4V-tbl-