Vikan - 16.01.1969, Blaðsíða 41

föður míns. Hann öskraði til mín,
hann va|r drukkinn, eins og
venjulega. Tveir veiðimenn stóðu
rétt hjá og brostu, þegar þeir
sáu ungu stúlkuna. Ég þekkti þá
og heilsaði. Þetta voru góðir
menn, sem ekki drukku. Annar
þeirra sagði: — Móðir þín biður
að heilsa þér. Ég svaraði: —
Berðu henni kveðju mína. Ég
sagði þeim að ég ætlaði að fylgja
stúlkunni til móðurbróður henn-
ar. Þeir þekktu veitingastofuna
hans.
Mig langaði svo til að bera
pinkilinn fyrir völvuna mína, en
ég gat auðvitað ekki gert það,
það myndu allir hlæja í þessum
kjánalega bæ, kannski hún líka.
Hún gekk við hlið mér, þráð-
bein, — milli húsanna og yfir
torgið. Það litu margir í áttina
til hennar, einn sneri sér við og
brosti.
— Hvað vill hann mér?
— Þér eruð komin til Bra-
lavan....
— Þeir eru ekki hæverskir,
að brosa svona til ókunnugrar
stúlku.
— Þér verðið að muna að þér
eruð í Bralavan, og það eru ekki
allir hæverskir hér.
— Lítið þér nokkurn tíma
svona á stúlkur?
— Ég á ekki heima í Bralavan,
svaraði ég stuttlega.
— Þér komið oft hingað. Eigið
þér festarmey?
— Ég átti festarmey, en svo
vildi hún mig ekki. Faðir minn
drakk og varð. sér til skammar,
og hún vildi mig ekki....
— Þá hefir hún ekki verið góð.
— Jú, hún var góð, en hún gat
ekki yfirgefið móður sína, hún
var eitthvað skrýtin í höfðinu.
— Þá hafið þér grátið, — þér
hafið auðvitað grátið mikið.
— Nú eruð þér alls ekki góð
stúlka. Ég grét alls ekki neitt, ég
varð feginn þegar hún vildi mig
ekki.
Valvan mín nam staðar og
horfði á mig með tár í augunum,
svo sagði hún: — Þér megið ekki
vera mér reiður, þér hafið verið
mér svo góður, fyrirgefið ...
— Það er fyrirgefið. Ég er
ekkert öðruvísi en aðrir. Nú lang-
ar mig til að spyrja yður að
nafni. Ég heiti Arpad.
— Ég heiti Manjane. Arpad er
fallegt nafn.
— Þér heitið líka fallegu nafni.
Manjane er gamalt heiti á sól og
sólarupprás. Þar sem við erum
að skilja langar mig til að segja
yður að ég sakna yðar.
— Ég mun líka sakna yðar.
— Þakka yður fyrir það.
Við gengum áfram og komum
fljótlega að veitingahúsi frænda
hennar, sem var lítið og óhreint
og fullt af flugum. Móðurbróðir-
inn starði á hana. Hann var feit-
ur og var með óhreina svuntu,
bleikfeitur eins og grís, með kol-
svört, lítil og stingandi augu.
Hún sagði: — Ég er Manjane, ég
RAFHA-HAKA 500 er sérstak-
lega hljóðeinangruð. — Getur
staðið hvar sem er án þess að
valda hávaða.
Öruggari en nokkur önnur
gagnvart forvitnum bömum og
unglingum.
Hurðina er ekki hægt að opna
fyrr en þeytivindan er STÖÐV-
UÐ og dælan búin a8 tæma
vélina.
RAFHA-HAKA 500 þvottavélin yðar mun ávallt skila yður full-
komnum þvotti ef þér aðeins gætið þess að nota rétt þvottakeríi <
þ.e. það sem við á fyrir þau efni er ér ætlið að þvo
Með hinum 12 fullkomnu þvottakerfum og að auki sjálfstæðu
þeytivindu- og dælukerfi, leysir hún allar þvottakröfur yðar
Þvottakerfin eru:
1. Ullarþvottur 30°. 7. Viðbótarbyrjunarþvottur 90°.
2. Viðkvæmur þvottur 40°. .8 Heitþvottur 90°.
3. Nylon, Non-Iron 90°. 9. Litaður hör 60°.
4. Non-Iron 90°. 10. Stífþvottur 40°.
5. Suðuþvottur 100°. 11. Bleiuþvottur 100°.
6. Heitþvottur 60°. 12. Gerviefnaþvottui 40
Og að auki sérstakt kerfl fyrir þeytivindu og tæmingu
HlftB ER DlltlH HANS HlA?
Það er alltaf sami leikurinn í henni Yndisfríð okkar. Hún hefur
falið örkina hans Nóa einhvers staðar í blaðinu og heitir góð-
um verðlaunum handa þeim, sem getur fundið örkina. Verð-
launin eru stór konfektkassi, fullur af bezta konfekti. og fram-
leiðandinn er auðvitað Sælgætisgerðin Nói.
Síðast er dregið var hlaut verðlaunin:
HörSur Valtýsson, Granaskjóli 42, Reykjavík.
Vinninganna má vitja í skrifstofu Vikunnar.
Nafn
Helmlll
Örkin er ð bls.
3. tbi. VIKAN 41