Vikan - 08.01.1970, Page 28

Klukkuna vantaði korter í
sjö á sunnudagsmorgni þeg-
ar ungfrú Nancy Evans lagði
af stað í kirkjuna. Hún
hélt á gamalli handtösku og
snjáðri Biblíu. Hún sótti
kirkju á hverju kvöldi; á
laugardögum og sunnudög-
um dvaldi hún allan daginn
í kirkjunni og sat hljóð
á milli guðsþjónustanna.
Hún var þrjátíu og þriggja
ára gömul, há og grönn og
klæddist eins látlaust og hægt
var — notaði ekki einu sinni
varalit. GuIIið hárið var lit-
að, eða réttara sagt litlaust,
grátt og hafði verið bundið
i hnút i hnakkanum til að
reyna að leyna hlýlegri feg-
urð föls andlitsins og blárra
augnannna. Langir og falleg-
ir leggirnir voru og faldir
undir síðu og gamaldags pils-
inu sem náði nærri því nið-
ur að skónum er höfðu verið
i lízku ábyggilega fyrir 15—
20 árum síðan.
Um leið og ungfrú Evans
kom út úr húsinu þar sem
hún bjó, kvað við skothvell-
ur sem glumdi við í morg-
unþögninni. Skotið kom frá
bifreið er hafði verið lagt
hinum megin við götuna, og
fór beint í gegnum hjartað
á Nancy Evans og drap hana
samstundis. Hún féll á göt-
una, bíllinn spólaði í burtu
og lík jhennar fannst ekki
fyrr en klukkan átta þann
sama morgun.
Hún var flutt á lögreglu-
stöðina áður en hún var færð
til líkskoðarans. Hal Fisher,
leynilögreglumaður, skoðaði
fallegt andlitið í meira en
hálftíma aðallega vegna þess
að liann hafði ekkert að gera
og eins vegna þess að hann
hreifst svo mjög af fegurð
hennar.
Fisher var nokkurskonar
hrandari á stöðinni þar sem
hann var aðallega i þvi að
hlaupa út í búð fyrir hina
mennina og þar fram eftir
götunum. Honum fannst
starfið bæði leiðinlegt og nið-
urlægjandi. Nokkrum vikum
áður hafði hann komið inn
í vínbúð sem verið var að
ræna. Þrjár skammbyssm’
höfðu verið tæmdar í áttina
að honum en samt hafði hon-
um tekizt að skjóta einn til
bana og særa hina tvo. Þeg-
ar farið var að telja kom í
ljós að 19 skotum hafði ver-
ið skotið og ekíkert þeirra
hafði hitt Hal Fisher, sem
var bæði stór og sver. Stuttu
síðar liafði hann verið hælck-
aður í tign og gerður að
leynilögreglumanni við snubb-
ótta athöfn á skrifstofu sak-
sóknarans fvrir framan sjón-
varpsmyndavélar og blaða-
menn. Eftir á, þegar Hal
hafði tekið hraustlega í hend-
ina á saksóknaranum, sneri
hann sér við, gekk á borð og
braut i sér nokkur hand-
leggs- og axlarbein við að
reyna að komast hjá því að
detta.
Nú var hann í gifsi frá öxl
og niður á handarbak, og
hafði verið settur í létta
vinnu á stöðinni. Hal var
alltaf vandræðalegur þar, því
herbergið sem leynilögreglu-
sveitin hafði til umráða var
lítið og fullt af fólki, og hann
var stór svo hann var alltaf
fyrir. Þá átti hann einnig erf-
itt með að vinna nokkuð með
hægri hendinni þar sem hann
var örvhentur. 1 raun og veru
var ekki mikið fyrir liann að
gera svo hann var yfirleitt
sendur út eftir kaffi og sam-
lokum. Honum fannst svo
sem í lagi að vera notaður
fyrir sendisvein, en það sem
honum fannst verst var að
hann hlakkaði alltaf til þess
að fara í sendiferð því þá
komst hann út úr skrifstof-
unni. Og Saunders liðþjálfi
var ekki mikil hjálp honum
til handa. Á hverjum cinasta
degi sagði hann við Hal:
„Heyrðu strákur minn: Ég
hef mikið að gera. Hvers
vegna ferð þú ekki í bíó eða
eitthvað og leitar að fólki
sem lýst hefur verið eftir?“
Hal fannst of gaman að
vinna til þess að hann færi
eitthvert til að slæpast, svo
hann sagði við Saunders, um
leið og hann færði honum
kaffið:
„Herra, ég hef verið að
lesa skýrsluna um morðið á
Nancy Evans — þeirri sem
var myrt i fyrradag."
„Jæja?“ svaraði Saunders
Krafta~
verk
SAKAMÁLASAGA
EFTIR
STEVE APRIL
óþolinmóður og grúfði sig
ofan i skýrslu um stolna bif-
reið. „Við settum hana í
„Vonlaus mál“. Morðdeildin
var á sama máli og ég að það
hefði verið einhver brjálæð-
ingur sem drap hana. Þessi
Evans bjó alein, var nokk-
urskonar trúarofstækis-
manneskja, átti enga ætt-
ingja eða vini — ekki held-
ur karlmenn — var búin að
vinna á söinu skrifstofunni
í 13 ár og talaði aldrei við
neinn, svo ástæðan var alls
engin.“
„En það hlýtur alltaf að
vera einhver ástæða fyrir
morði, jafnvel...“
„Ekki þegar vitlaus maður
er að verki,“ skaut Saunders
inn i.
„Ja, ég lield nú samt að
það hljóti að vera einhver
ástæða þó ekki sé nema
i hugarfylgsnum þessa vit-
lausa morðingja. Og þvi held
ég að hafi þetta verið einhver
einn maður að verki, nema
hann sé algjör byrjandi,
hljóti hann að hafa haft ein-
hverja fyrirmynd. Og hér í
borginni hefur ekkert slíkt
skeð síðastliðin tvö ár — og
ekki i sex ár i þessu hverfi.
Herra, mér þætti vænt um
að fá að glíma örlitið við
málið.“
„Fínt, fínt. Þá gerir þú það.
Hafðu það alveg eins og þú
vilt. En — er einhver sérstök
28 VIKAN 2-tbl-