Vikan


Vikan - 08.01.1970, Blaðsíða 50

Vikan - 08.01.1970, Blaðsíða 50
FRÁ RAFHA NÝ ELDAVÉL GERÐ HE6614. 4 hellur, þar af 1 með stiglausri stillingu og 2 hraðsuðuhellur, stór ofn, 56 lítra, yfir og undirhiti fyrir steikingu og bökun, Ijós í ofni. Fæst með eða án glóðar- steikar elements (grill). — Heimkeyrsla og Rafha ábyrgð. VIÐ ÖÐINSTORG - SfMI 10322 Lausn á Jólakrossgátu VIKUNNAR = s = s==rj6lahald=umfí»rð<?.rlögreg'lumannsins*.a = = s= = = r=i==.öfuguggi=n^rta = feiti=roiísýsa = ötular = = = =j»*s = -re£inn=nóg = e = fa?ri = U3tinov = pundarinn = = r» a*asa*sa=m.is = dandalast:*=vesall*=nana = ið = dult=<6öld asBjs»utan=»reiði=»saminn = land = slórar**manart=aa =s = öt=»nisti = pl*=nb=*rann=girnis = iðir=»atriðissnh 3BB3sg8tb = faniagusta = d = = = = = = konan = og = = = ='= e g o bál = das = = árlegur=»as“U = = = = = = 6 = kl = árabá'tur = um rl«santos*=e«*nart*=l=ur = »=*=*=* = lausung = ötula=re áörundur = sinnt=r = ell = = = = = = = annes = efrats=fá = = gát=uð = assai = seitill= = = = = = dani=slen = largóg surtur=ll=tt=skilti=óhress=r=uggi=rita=e=se trauð=túlkinn=eðlur=gúan6=seyrnar=snæ=fiski b = nn = siginni=sla£rar = sf = tvenn=-=p**ak = lclakkar inngangur = gnapir = = kamban = eignalaus = k = annál = reru = un = = s = = lén = bæ = sá 6la = l= ii = e 1 ta = of = sinin tvíræður=esaú==bú=skana=klár=andanum=l=r=sa aak = fráleittð = seinka = dr = lyf = ingunn = abel=6tt .= til = að=ylja = sér = með = a= bógar = nurlar = 6mennin nárinn = kar = 6l=hr = kná = i u = ásigkomu'lag = l= sauðir makk=ill=g6ni=atorka== ss=*a = b = álegg=neðar = = ris .leskj að = i = afskipar = = *i is'tra = ilma=ýý = n= = e = egg z*=r*ern = ey=skrá = bögglum treina = trjóna = s'á. r'langa =ekki=á=jólainnkaupin= =feigur=alir=kænn=arar aðgæta hvort Tim litli væri ekki vaknaður. Mér leið miklu betur nú. Eg hafði tekið ákvörðun og ég var í sjöunda himni yfir þessari snjöllu hugmynd, sem ég hafði fengið í sambandi við drauminn. Mér óx ásmegin, þegar ég hugsaði til þess, að þrátt fyrir allt átti ég þó enn Eric og gat notið aðstoðar hans og velvildar. Og þegar mynd Rees hafði nú svo skyndilega gjörbreytzt í huga mínum, þá var í rauninni ekkert sem var sambandi okkar Erics til trafala. Rees hafði verið sá eini þrösk- uldur í veginum fyrir nánu sam- bandi okkar. Mér hafði skjátlast hrapallega hvað Rees snerti. Mér var í rauninin óskiljanlegt, hvernig ég gat látið blekkjast af framkomu hans. Eg hafði alltaf talið mig vera nokkuð slyngan mannþekkj ara, en nú hafði mér brugðizt bogalistin algjörlega. Eftir á að hygeja hefði ég mátt vita, að Eric var miklu heil- steyptari, heiðarlegri og drengi- legri maður en Rees. Þegar allt kom til alls var Eric mér meira virði en nokkur annar maður. Rees skaut upp kollinum, á meðan við Tim vorum að snæða morgunverð. Hann kyssti son sinn, en brosti gleitt til mín um leið og hann hélt yfir grasflötina í áttina til vinnustaðar síns — steinhússins. Á yfirborðinu var þetta ósköp venjulegur mánu- dagur. Þannig höfðu þeir verið hver af öðrum að undanförnu. Rees hélt hress og glaður til vinnu sinnar. En nú vissi ég, að steinhúsið var ekki griðastaður hins nákvæma og ötula vísinda- manns, sem kraðist þess að fá að njóta algers næðis við rannsókn- ir sínar. Það fór hrollur um mig, um leið og Rees brosti til mín. Klukkan var hálf tíu. Nú gát- um við í ró og næði farið að leggja af stað niður að hliðinu — við tvö, ég og Tim litli. Roberts hjálpaði mér að taka fram vagn- inn, sem Tim ók jafnan í, þegar hann fór niður að hliðnu. Ro- berts grunaði sýnilega ekki hið minnsta, að ef allt færi að ósk- um og ekkert óvænt kæmi fyrir, mundum við aldrei koma aftur. Tim lék á als oddi á leiðinni. Hann hló og talaði og stundum söng hann lagstúf við raust. Eg smitaðist af gleði hans. Nú var frelsið væntanlega á næstu grös- um og martröðinni senn að ljúka. í þetta skipti skyldi flóttinn tak- ast. Eg þorði ekki að gera mér í hugarlund þann létti, sem mundi fylla brjóst mitt á þeirri stundu, þegar við vippuðum okkur upp í bíl Erics og brunuðum síðan af stað með ofsahraða — burt frá Bellwood og öllum þeim óhugn- aði, sem því húsi fylgdi. Sg undraðist hversu styrk ég var. Hjartað barðist ekki ákaft í brjósti mér eins og oft áður. Ein- hverra hluta vegna var ég sann- færð um, að allt mundi fara vel í þetta sinn. Þarna sáum við hliðin. Það glampaði á þau í morgunsólinni. Flutningabíll ók framhjá og Tim hrópaði upp yfir sig, þegar hann sá hann. — Flýttu þér, Carol. Ef það skyldi koma annar bíll, þá getur vel verið að einhver sjái okkur og veifi til okkar. Við megum ekki missa af því. Sg hljóp við fót, enda þótt ég vissi, að enn voru tíu mínútur til stefnu, þar til Eric kæmi á bílnum sínum og stanzaði við hliðið. Nema hann kæmi með fyrra fallinu, kannski nokkrum mínútum fyr en við höfðum ráð- gert. Vonandi yrði hann ekki seinn fyrir. ’Ég gat varla beðið í eina einustu sekúndu. Nú vorum við næstum alveg komin. Þá heyrði ég allt í einu Tim hrópa: — Carol, Carol! Líttu til skóg- arins! Þarna kemur pabbi! Framh-ild í næsta blaði. r—--------------------------á HVAR ER DRKIN HANS NQA? Það er alltaf sami leikur- inn í henni Yndisfríð okk- ar. Hún hefur falið örkina hans Nóa einhvers staðar í blaðinu og heitir góðum verðlaunum handa þeim, sem getur fundið örkina. Verðlaunin eru stór kon- fektkassi, fullur af bezta konfekti, og framleiðand- inn er auðvitað Sælgætis- gerðin Nói. SiSast er dregið var hlaut verS- launin: ASaUieiður Bragadóttir, Nökkvavogi 5G, Rvík. Nafn Helmill Örkin er á bls. Vinninganna má vitja £ skrlf- stofu Vikunnar. 2. V,_______________________________y 50 VIKAN 2 tbl-

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.