Vikan - 22.01.1970, Blaðsíða 34

Það var ef til vill nokkuð
livasst, en að öðru leyti dá-
samlegur dagur í New York.
Til allrar óhamingju var ég
í þeirri leiðinlegu, en til allr-
ar hamingju sjaldgæfu klípu,
er ókvæntir og/eða kvæntir
menn lenda í, þegar ástmeyj-
ar (eða eiginkonur) þeirra
hafa hlaupizt á brott til að
njóta þeirrar skemmtunar,
er áðurnefndir piparsveinar
og/eða eiginmenn liungrar
eftir.
1 þessaxá klípu tók ég á
allri minni skarpskyggni og
útbjó árásaráætlun. Ég gekk
inn í cbartreus-litt svefnher-
bergið, náði í adressubókina
og lióf að velja númer.
— Silvía?
— Já, við hvern tala ég?
SAMLEIKIIR
r siíki
ÖRSTUTT GAMAN-
SAGA EFTIR
FRANCIS HURRAY
Jæja, hvert förum við
svo? - Svefnher-
bergið, svaraði ég og
reyndi að halda innstu
tilfinningum mínum
leyndum . . .
Fred.
Hvaða Fred?
— Fred Lambert.
— Ali, já, auðvitað. Fyrir-
gefðu elskan, en ég var svo
niðursokkin í að læra hlut-
verk Portiu, að ég er ekki
komin niður á jörðina ennþá.
— Einmitt, þú átt að leika
í Shakespeare-leikhúsinu á
Central Park?
— Nei, ástin mín. Við ætl-
um að leika í Yeshiva-háskól-
anum. Við erum einmitt að
færa upp Kaupmanninn i
Feneyjum Og svo förum við
i leikferð til Israel. Það er
alveg gasalega spennandi.
— Stórkostlegt. Þú mátt
ekki vei’a að því, að skjótast
hingað nokkrar mínútur.
— Elsku hjartans, þú ætl-
ar þó ekki að segja að þú sért
í vandræðum aftur?
— Ég er einmitt liálf
liræddur um það. Kampa-
vinið bíður eftir þér.
— Því miður, elskan, ég
var einmitt að fara, ég er að
verða of sein á æfingu.
— Næsta skipti, kannske?
— Auðvitað, elskan,
hringdu bara.
Ég valdi nýtt númer.
— Halló Gladys.
— Fred. en bvað það var
skemmtilegt af þér að
hringja.
-— Hvernig gengur?
— Ég var einmitt að gera
stórkostlega útstillingu. Hvað
með þig? Þetta sama vanda-
mál?
— Því miður, já.
— Æ, en hvað það var
leiðinlegt. Ég er rétt að fara
út, ég er að fara að gera
skreytingar. Það var leiðin-
legt, því ég elska kampavín.
— Ó key. Góða skemmtun.
Enn valdi ég númer.
— Shirley, heillaskvísan.
-— Halló Fred. Þú þarft
ekki að segja neitt, ég veit
alveg hvað þér liggur á
hjarta.
— Hugsanalestur.
■— Ég verð hjá þér eflir
sekúndu. Ef þú 'lofar þá að
hafa kampavínið tilbúið.
— Það biður á borðinu,
svai-aði ég sigri hrósandi.
Sliirley bjó í sömu götu,
svo bún gat komið á hverri
stundu. Ég hellti i glösin, fór
i smókinginn og settist siðan
óþolinmóður niður. Svo kom
bún, rjóð af ldaupunum eins
og venjulega. Rautt hár
liennar var strokið þétt aftur
og hný.tt í hnakkann með
Ijósbláum klút. Hún var í
svörtu, þröngu pilsi, og hvít,
flegin blússan gerði vai’la
meira en að hvlja ein belztu
sérkenni liennar. Hún leit út
sem dansmær fi'á hvirfli til
ilja, enda var hún það.
Elsku Fred, þér er ekki
trúandi fyrir húsi og lieimili,
sagði hún, tók kaffikönnu og
nokkrar óhreinar undirskál-
ar upp af gólfinu og fór með
fram í eldhús.
— Hugui’inn leitar annað,
sagði ég og kleip liana létt í
aðra kinnina
— Þvi gæti ég trúað.
— Gerðu svo vel, kampa-
vínið, sagði ég og gekk þétl
til liennar.
— Oooooooooo. Guðdóm-
legt. Jæja. hvert förum við
svo.
— Svefnherbergið, svar-
aði ég og reyndi að halda
innstu tilfinningum mínunx
niðri.
— Gotl, þá byrjum við.
— A ég að faxa úr jakk-
anum ?
— Þú ræður því. Mín
vegna ixiáttu aiveg eins vera
í honunx. Ertu búinn að
gleyma því. senx ég kenndi
þér siðast?
— Mest öllu. Maður lærir
það ekki á því að gera það
einu sinni. Sennilega læri ég
það aldrei.
-— Mundu fyrst að ganga
vai'kár en ákveðinn til verks.
Ef þú ert of bráðlátur og
áfjáður, þá fer allt i lxanda-
skolun.
-— Er ekki bezt að við ger-
unx það fyrir framan spegil.
Þá get ég séð nákvænxlega
hvernig þú fei'ð að.
— Ágætt. Þrýstu þér bara
ekki of fast að mér, ég þarf
að geta hreyft mig.
— Auðvitað
Stxxttu siðar varp ég önd-
inni af feginleik. Shirley var
búin að hnýta smókingsslauf-
una. Fyrir henni gekk það
sem í lygasögu, þótt ég gæti
svo sem sparað mér tíma og
kampavin nxeð því að kaupa
eina fyrirfram hnýtta.
☆
34 VIKAN 4 tbl-