Vikan - 19.03.1970, Side 43

mánuði í fimm mánuði, og ef
þér álítið að þér komist ekki
af með minna en 125 dollara,
getum vér einnig fallist á
það.“
Rétt i þann mund trúði
Bessie honum fyrir því, að
hún gengi með barni. Jack
varð himinlifandi og vissi
samstimdis, að það mundi
verða drengur. Tveim vikum
eftir, að Bessie hafði fært
lionum þessi tiðindi, byrjaði
ahnn á fyrstu slcáldsögu sinni
„Snædrottningin“.
Þó að Jack væri nú í öllum
atriðum orðin kunnugur þvi,
hvað það er að vera bundinn,
og þurfa að sjá fyrir fjöl-
skyldu, hafði hann gleymt að
taka það með í reikninginn,
að enn þá hefir aldrei verið
byggt eldhús nógu stórt
handa tveim konum. Flóra
lenti í hörðum deilum við
konu hans.
Flóra, sem möglunarlaust
hafði þolað hungur og skort,
þegar heimilið var allslaust,
áleit nú, að henni bæri laun-
in, en í stað þess hafði Jack
lcomið með aðra konu inn á
heimilið. Tuttugu árum eftir
dauða Jacks sagði Bessie:
„Ef ég hefði stjanað við
Flóru, látið allt eftir lienni og
lofað henni að stjórna heim-
ilinu, hefði okkur sjálfsagt
getað komið vel saman. En
ég var ung og vildi gjarnan
reynast manninum mínum
vel. Þess vegna kom til
árekstra á milli oklcar."
Stundum bárust reiði-
þrungnar raddir þeirra upp
til Jacks og rændu hann öll-
um vinnufriði. Þá fór hann
út og heim til Elízu og grát-
bað hana um að stilla til
friðar.
Nú þegar fjárhagsafkoman
var orðin betri, gat Jack
safnað að sér fleiri vinum
sinum. Á hverju miðviku-
dagskvöldi stóð hús hans öll-
um opið og flykktist þangað
mikill fjöldi af rithöfundum
og listamönnum. Frú Ninetta
Eames kom líka stundum í
heimsókn og var þá alltaf
með nýjar fréttir af Klöru
Chariman Kittridge, frænku
sinni, sem var á ferðalagi í
Evrópu.
Hin meðfædda greiðvikni
Jacks lét ekki lengi á sér
standa. Hann fór að lána vin-
um sinum peninga, þó að
hann væri síður en svo orð-
inn vel stæður sjálfur. Þessir
125 dollarar, sem hann fékk
mánaðarlega frá McClure
lirukku alls ekki til handa
fjölskyldunni og til að standa
straum af gestaganginum og
öðrum dýrari lífsvenjum,
sem hann hafði vanið sig á.
Hann varð að vinna enn þá
meira. Á morgnana fékkst
liann við alvarlegri ritstörf,
en á kvöldin alls konar
igripavinnu, sem hann gat
selt blöðunum og fengið
nokkra dollara fyrir.
Hann vann svo mikið, að
stundum kom hann ekki út
dögum saman, nema til að
ná í kvöldblöðin. Hann lagði
af, varð máttlaus og uppgötv-
aði, að óttinn og magnleysið
jókst i hlutfalli við mátt-
leysið. Hann hafði alltaf ver-
ið sannfærður um, að ekki
gæti búið hraust sál í sjúkum
líkama, og hann útvegaði sér
þvi aflraunatæki, sem hann
æfði sig með á hverjum
morgni fyrir opnum glugga,
áður en hann settist við
skriftir, sem sjaldan var
seinna en klukkan sex. Á
kvöldin eftir vinnu fór hann
á veiðar eða til fiskjar. Lik-
ami hans harðnaði aftur og
þá jafnframt taugar hans og
kjarkur.
Fyrsta hókin lians, „Sögur
frá Klondike“ fékk ekki þær
viðtökur, sem hann hafði
vonað. Blöðin borguðu líka
öll — að McClures Magazine
undanskildu — lítið fyrir
verk hans. Tuttugu dollarar
fyrir handritið máfctti heita
gott. Þegar „Cosmopolitan“
efndi til samkeppni, sendi
hann grein, sem hann kallaði
„Það sem þjóðfélagið tapar
á frjálsri samkeppni“. Hann
fékk fyrstu verðlaun — 300
dollara, og varð honum þá að
orði, að hann væri líklega
eini maðurinn, sem græddi
fé á sósíalismanum.
Eftir margra mánaða lát-
lausar illde|ilur npllá konu
Jacks og móður hans, leigði
hann lítið hús á bak við sitt
hús handa móður sinni og
fóstursyni hennar, Johnny.
ÍJt af þessu varð móðir hans,
Flóra ævareið. Henni var
fleygt út úr húsi einkasonar
síns — rekin burt. Jack hafði
því eklci annað upp úr þessu
en aukin útgjöld, því að hún
i2. tw. yiKAN 43