Vikan - 19.03.1970, Page 45

Radiofonn
hinna
vandlátu
Dual
1 ' V.
1:
1

Yfir 20 mismunandi gerðir
á veröi viÖ allra hæfi.
KomiÖ og skoöiö úrvaliÖ
í stærstu viötækjaverzlun
Iandsins.
B U Ð I N
Klapparstíg 26, sími 19800
skoða liana frá líffræðilegu
og vísindalegu sjónarmiði.
Á þennan hátt gætu þau
svalað liinni gagnkvæmu ást-
arþrá sinni, án þess að særa
nokkurn eða fótumtroða
nokkrar hefðbundanr venjur.
Og Jack mundi geta varið
lijónaband sitt, jafnframt þvi
sem hann flýði frá því.
Þegar að því kom að út-
nefna borgarstjóraefni jafn-
aðarmanna við kosningarnar
i Oakland, varð Jaclc fyrir
valinu. Hann var þelcktasti
maður flokksins og þvi lík-
legastur til að sigra.
Hann háði kosningabarátt-
una með þeim rökum, að
jafnaðarstefnan væri hnúta-
svipa á auðvaldsskipulagið,
sem gæti knúið fram hærri
laun, styttri vinnutíma og
betri vinnuskilyrði. Hann
bvatti verkamennina til að
kjósa jafnarstefnuna, til að
sýna samtakamátt sinn og fá
þannig sterkari aðstöðu
gagnvart atvinnurekendun-
um.
En verkamennirnir skelltu
slcollaeyrunum við. Hann
fékk aðeins 245 atkvæði.
Miðvikudagskvöldin voru
stöðugt ánægjulegustu stund-
ir vikunnar. Vinirnir voru nú
farnir að koma strax upp úr
liádeginu. Þeir liöfðu með sér
alls konar spil, taflborð og
aðrar þrautir til dægradval-
ar, sem Jack þótti mjög gam-
an að. Klara Charmian Kitt-
redge, frænka frú Ninette
Eames, sem nú var komin
heim frá Evrópu, kom líka
oft í heimsókn. Hún spilaði
laglega á píanó, og Jack hafði
yndi af að sitja við hliðina á
henni á píanóstólnum og
hlusta á liana spila og syngja.
Snemma á árinu hafði Mc-
Clure gefið í skyn, að Jack
væri nú búinn að skrifa nógu
margar smásögur, til að hægt
væri að gefa út nýtt safn af
Alaskasögum. í maí kom út
„Guð forfeðra hans“, og þó
að ekki væri nein ein saga í
henni, sem jafnaðist á við
„Heimskautaóð“, var hókin
samt jafnbetri og sýndi því
greinilega framför.
Jack var enn i stöðugum
fjárkröggum, og til þess að
hjálpa honum fékk vinur
hans Felix Piano honum því
liús sitt til umráða endur-
gjaldslaust, gegn þvi að hann
léti sig hafa fæði í staðinn.
Felix Piano var sérvitur mál-
ari, sem hafði skreytt hús sitt
með allskonar gibsskrauti,
vösum, myndastyttum, goða-
líkneskjum, englum, djöfl-
um, skógardisum, kerbúum,
mannliestum og holdugum,
nöktum kvenlikömum, sem
livíldu undir þrúguklösum.
Þetta var einmitt allt það
íburðarmikla skraut, sem
Jack harðist gegn í bók-
rrtermtum sínum, en húsið
var rúmgott og þægilegt hið
innra, þó að það væri lirein-
asta viðundur að sjá að utan.
Jaclc skuldaði stóx-fé kaup-
mönnunx þeim, sem hann
verzlaði við, veðlánaraixum
og ýnxsuin vinunx sinum.
Tekjurnar af „Guð feðra
hans“, gengu upp i skuld
lians til McClure, svo að hann
hafði ekkert reiðufé handa á
nxilli. Hver einasta ávísun var
notuð mánuði áðxir en lxún
kom, og þó liann seldi snxá-
sögur og greinar, liafði hann
aldrei neina peninga. Það
var erfitt að lifa af ritstörf-
um. Flestir ritstjórar voru
nxarga xxxánuði að ákveða,
hvort þeir gætu notað hand-
ritin, og enn fleiri mánuði að
koma þeinx á prent og þvi
næst liðu svo nokkrir nxán-
uðir, áður en þeinx þóknað-
ist að borga fyrir lxandritið.
Jack barðist heiflúðlega gegn
þessxi fyr.rkonxulagi og sagði,
að þegar nxenn keyptu skó
eða grænmeti, yrðu menn að
borga út í hönd, og hvi
skyldu ritstjórar elcki eiga að
gera slíkt hið sama?
1 ágúst varð liann fyrir
þungu áfalli. McClure hafði
lesið nokkrar sxxiásögur, sem
Jack liafði skrifað síðxxstu
mánuðina, og reyndust þær
allar ónothæfar. Þá missti
hann trúna á Jack og skrif-
aði — Vei'k yðar virðast hafa
tekið þá stefnubreytingu sem
gerir þau ónotliyf fjTÍr tíma-
12. tbi. vikan 45