Vikan - 06.05.1970, Blaðsíða 14

m ' :
::
:
:- ■ '; '

: ;
■ •■: ::
■ . ■■ ’ ,. ' ■
M ,<'í '

WM3M8&

æíííiS&ÍÍSSíSíi
A. „Snarken“ úti fyrir einni af Suðurhafseyjunum. Verið er að setja
björgunarbátinn á flot eftir að hann hefur verið skoðaður.
Báturinn „Snarken“ kostaði offjár og gerði Jack
London að almennu athlægi. En þótt hann væri væg-
ast sagt lífshættulegur til að sigla á, fór Jack í ævin-
týralega ferð á honum til Suðurhafseyja — og
skemmti sér prýðilega.
4 Jack London var hreykinn eins og barn yfir stefninu á „Snarken“.
Hann eyddi offjár í að gera það eins fullkomið og hægt var. En það urðu
allt saman tóm svik, því að það stakk sér í báruna í staðinn fyrir að
lyfta sér á henni.
|Við fyrstu sýn var „Snarken“
laglegasta fleyta. En ef betur
var að gáð voru ótal gallar á
henni. Jack London eyddi stór-
fé í hana, en var svikinn bæði
á efni og vinnu.
Enginn af skipshöfninni á
„Snarken“ gat leyst það verk
af hendi, sem hann var ráðinn
til. Hér sést Jack sjálfur með
sekstantinn, því að skipstjór-
inn k-unni ekki á slíkt tæki.
Martin Johnson, sem seinna varð
frægur Afríku-könnuður, var mat-
sveinn á „Snarken“ — þótt hann
kynni alls ekki að laga mat. Seinna
varð hann vélstjóri og reyndist eini
maðurinn, sem einhver dugur var í.
Á myndinni stendur hann hægra
megin við Jack.
-qp- Jack og Charmian skoða sjókort
um borð í „Snarken“.
14 VIKAN 19'tbl
Kjölurinn að „Snarken“
var ckki lagður fyrr en í júní
190(i, og um það leyti var
Jack langt kominn með
skáldsögu, sem hann kallaði
„Járnhælinn“ og fjallaði um
jafnaðarstefnuna. Það var
framtíðardraumur, sem ske
átti sjö hundruð ár fram
i tímanum. Anatole France,
sem liafði kallað Jaclc „Karl
Marx Ameríku“, skrifaði
formála fyrir henni. Jack var
j)að alveg Ijóst, að Macmill-
an mundi ef til vill neita að
gefa „Járnhælinn“ út, að
ekkert timarit mundi vilja
prenta liann, og vel gæti svo
farið, að hann gæti skaðað
söluna á öðrum bókum hans,
jafnframt þvi að „Snarken“
grynnkaði mjög á bankainn-
eign hans. Hann hafði pant-
að dýrustu þilfarsborð, sem
hann gat fengið, frá Wash-
ington; liann liafði látið
hyggja fjögur vatnsþétt hólf,
svo að „Snarken“ gæti ekki
sokkið, hvað mikill leki sem
kæmi að lionum; hann liafði
pantað dýran sjötíu lietsafla
mótor frá New York; hann
hafði útvegað sér fyrirmynd-
ar akkerisvindu, sem hægt
vav að setja í samhand við
mótorinn. Hann úthjó sér
baðherbergi með alls konar
tilfæringum, ventlum, voga-
stöngum og dælum til að
dæla inn sjó. Hann keypti
sér litinn árabát og lítinn,
hraðskreiðan vélbát. Stefnið
í „Snarken“ kostaði vænan
skilding, en engin alda gat
skollið yfir það, og honum
fannst það vera fallegasta
stefni, sem liann hafði nokk-
urn tíma séð.
Áður en komið var fram í
miðjan júní uppgötvaði
hann, að hann liafði lagt
10.000 dollara í „Snarken“,
og að hann var ekki hálfbú-
inn enn. Þessir 10.000 doll-
arar voru aleiga lians; því að
hann varð að sjá fyrir Flóru
og fósturbarni hennar, Jenny
gömlu, Bessie og tveim dætr-
um hennar, Roscoe Eames
og að sumu leyti Ninettu
Eames, Charmian og Ed-
ward Payne. Auk ])ess liafði
hann ráðsmann og marga