Vikan - 06.05.1970, Blaðsíða 47

'1
hún varla upp nokkru orði, en
svo sagði hún: — Þetta er dá-
samlegt, þú ert líka mjög fal-
legur!
Móðirin stóð upp og kallaði
börnin saman. Ambrosio kyssti
hönd móður sinnar og rétti henni
annað kertið.
— Buenas noches, senora,
sagði móðirin.
Þegar fjölskyldan var gengin
til náða, sagði Ambrosio: — Þú
hlýtur að vera mjög þreytt,
senora.
— Andartak, sagði Júlía.
Hana langaði til að losna undán
þessum sérkennilegu áhrifum
strax. Henni leið vel og gat ekki
gert sér fulla grein fyrir tilfinn-
ingum sínum.
Ambrosio lét fingurna leika
um strengina og fór svo að
syngja, einkennilega þunglyndis-
legan söng. Það var ballaða með
síendurteknu viðlagi. Me siento
triste que se Marcha! og endaði
í hvísli, abandona, abandona ....
Svo setti hann gítarinn frá sér
á jörðina. — Þessi söngur var
til þín, sagði hann. Þetta er
saga hinnar hryggu muchacha,
sem hefur verið yfirgefin....
Júlía brosti, hugsaði um Geof-
frey á asnanum, einhvers staðar
í auðninni; eða þá að þvo svit-
ann af feitlögnum líkama sínum
á einhverjum gististað; eða þá
á einhverjum bar, þar sem hann
að öllum líkindum væri búinn
að ná sambandi við fallegustu
stúlkuna.
Ambrosio náði í kertið á eld-
húsborðinu. — Eg skal fylgja
þér til herbergis þíns, sagði
hann. Það hafði verið búið
snyrtilega um rúmið og það var
svalt í herberginu. Ambrosio
setti kertið frá sér á lítið borð.
Flöktandi kertaljósið gerði augu
hans ennþá stærri. - Vissir þú
að þú ert mjög marin? hvíslaði
hann.
— Marin?
- Maðurinn þinn hefur ekki
sagt þér það? Sjáðu! Hann tók
um arm hennar og sneri henni
að sér. - Hérna, það sést fyrir
ofan hálsmálið og aftan á hand-
leggjunum. Fingur hans snertu
hana varfærnislega. En svo lagði
hann lófann á nakta öxl hennar.
- Þú hefur mjúka húð.
Júlía brosti. Henni fannst
þetta síður en svo óþægilegt.
— Senora, þú ert mjög, mjög
fögur! Hann vafði hinum hand-
leggnum um mitti hennar. Júlía
leit snöggt upp og þá mættust
varir þeirra. I stað þess að verða
köld og fráhrindandi, naut hún
þess að kyssa hann.
Þegar hún loksins sleit sig frá
honum, barðist hjarta hennar
hratt. Hún hrópaði upp, en
röddin var lág og hrjúf af til-
finningáhita:
— Hættu þessu!
Ambrosio gekk aftur á bak, út
í skinið frá tunglinu. - Sofðu
vel, querida, hvíslaði hann, og
röddin var óendanlega blíð. —
Colgate fluor
gerir tennurnar sterkari
við hverja burstun.
SPYRJIÐ TANNLÆKNI YÐAR . . .
Auk þess er þetta dásamlega, ferska bragð sem aðeins Colgate
—. ... ....... t ................
tannkrem hefur.
hann veit betur en nokkur annar, hvað Colgate
Fluor hefur mikla þýðingu fyrir tennur yðar og
allrar fjölskyldunnar.-
BYRJIÐ í DAG - ÞAÐ ER ALDREI OF SEINT . . .
Frá allra fyrstu burstun styrkir- Cojgate Fluor
tannglerunginn og ver tennurnár skemmdum.
Með. því að bursta tennurnar daglega með Col-
gate Fluor tannkremi, fáið þér virka vörn gegn
sýrum þeim, sem myndast í munninum og mjög
er hætt við að eyðileggi tennurnar, ekki sízt
tennur barnanna.
19. tbi. VIKAN 47