Vikan - 06.05.1970, Blaðsíða 32

Það er list að lifa
Framhald af bls. 13.
duglegri og jákvæðari. Hvað judo
snertir sérstaklega kvað Jóhanna
það hafa margsannað ágæti sitt
og hvergi betur en í móðurlandi
íþróttarinnar, Japan. — Ein-
kenni Japana eru sterkir fætur,
sterk nýru og sterk bök, sagði
Jóhanna, —• en víða á Vestur-
löndum er verulegur misbrestur
á því að þetta þrennt endist eins
vel og vera ætti að öllu eðlilegu.
Flestir Japana stunda judo mik-
inn hluta ævinnar, enda er
fullyrt þar í landi að ekkert sé
til fyrirstöðu að iðka íþróttina á
öllu aldursskeiðinu frá sjö ára
til sjötíu og sjö. Judo er líka
þakkað að Japönum almennt
hefur tekizt furðuvel að halda
sinni andlegu rósemi þrátt fyrir
allan hraðann og spennuna, sem
fylgt hefur hinni öru tæknibylt-
ingu hjá þeim.
Meðal læknanna er eigin-
maður Jóhönnu, Jónas Bjarna-
son, en þau hjónin hafa samið
matseðil, sem allmiklu máli
skiptir fyrir þá, sem þjálfunar-
innar njóta, að taka til greina,
enda er röng næring eitt af
vandamálum okkar velferðar-
samfélags. Annar læknir, sem
starfar hjá Heilsuræktinni, er
Úlfur Ragnarsson, og af honum
og tveimur öðrum karlaþjálfur-
um náðum við sem snöggvast
tali í æfingarlok.
Einn þeirra, Steinar Júlíusson
feldskeri, gat þess að vegna fá-
mennis karlmannanna hefði
ekki verið hægt að flokka þá
jafnmikið niður og konurnar,
eftir aldri og getu. — Það ligg-
ur í augum uppi að aðsóknin hjá
karlmönnunum er miklu tregari
en hjá konunum, sagði Steinar.
— Það stafar trúlega sumpart af
því að karlmenn eru yfirleitt
uppteknari, hafa minni tíma.
Kvennaflokkarnir eru þannig
allan daginn, en fyrir karla á
morgnana, í hádeginu og á
kvöldin. En það þarf varla að
taka fram að þetta er ekki síður
gott fyrir karla en konur. Eg hef
fyrir mitt leyti haft verulega
gott af þessu sjálfur og tel því
að þannig hljóti að vera um
fleiri.
— Jú, maður sér það á mönn-
unum að þeir hressast mikið við
þetta, sagði Úlfur Ragnarsson.
Svo við minnumst á slökunina
til dæmis, þá held ég að það sé
ákaflega mikils virði að geta náð
fullri slökun á örfáum mínútum
ef maður ætlar sér; velt sér upp
í dívan í miðjum vinnutíma
kannski og verið kominn alveg
út úr heiminum á augabragði.
Og að geta sofnað þegar maður
ætlar sér það. f þjálfuninni
leggjum við mikla áherzlu á al-
gera slökun, þannig að menn
njóti hvíldar fullkomlega og
þurfi ekki að nota svefnlyf á
kvöldin, heldur sofni þegar þeim
sýnist. Þetta er nokkuð sem má
kenna.
— Raunar er svo að sjá að
kvenfólkið standi sig líka betur,
þegar út í æfingarnar er komið,
sagði Steinar. — Það er ótrú-
legt hvað það getur leikið sér að
því að gera. Það er mun liðugra
en karlmennirnir. Prófessor
Kobayashi vildi meina að það
stafaði af hinni stöðugu streitu
karlmannanna; hins vegar væri
hófleg hreyfing, rétt mataræði
oð F-vítamín nauðsynlegt, en
Japanir nota það í ríkum mæli
gegn offitu og æðakölkun.
— Já, ég held þær séu fljótari
að liðka sig upp en karlmenn-
irnir, sagði Úlfur. — Það er ekki
svo að skilja að karlmennirnir
liðkist ekki líka; það er óskap-
legur munur á þeim þegar þeir
koma og þegar þeir hafa verið
hjá okkur í tvo eða þrjá mánuði.
En svo er eins og þeir séu leng-
ur að liðkast framyfir það. Menn
liðkast mest fyrst, en svo þarf
meiri tíma til að ná enn meiri
þjálfun.
Þriðji karlaþjálfarinn, Gunnar
Torfason, verkfr., sagði okkur að
flestir karlmannanna væru á
miðjum aldri, milli þrítugs og
fimmtugs. — Þetta eru menn úr
öllum stéttum og starfshópum,
sagði Gunnar, — enda hafa
sjálfsagt allir svipaða þörf fyrir
þetta. Það má kannski segja að
líkamlega þjálfunin komi skrif-
stofumönnum enn betur en hin-
um, sem líkamlega vinnu stunda,
en þeir síðarnefndu hafa sízt
minni þörf fyrir að kunna að
slaka á og hvílast.
Til gamans má geta þess að
yogafræðin kenna að notkun á
abríkósum (tíu á dag) og
möndlukjörnum (þrír á dag)
ásamt góðri meltingu hafi ómet-
anlegt gildi til viðhalds líkaman-
um.
f Heilsuræktinni eru engin
aldurstakmörk; það sannar bezt
ömmuflokkurinn svokallaði, sem
frú Þórunn Líneik Karvelsdóttir,
íþróttakennari og snyrtifræðing-
ur, tók að sér að mynda í byrjun
nóvembers síðastliðins. f fyrsta
tímanum í þessum flokki mætti
aðeins ein, en í dag eru þessir
flokkar orðnir tveir, annar full-
skipaður en hinn nýtekinn til
starfa. Þessir flokkar saman-
standa af konum sextíu ára og
eldri, og einnig konum sem
þurfa að hressa sig upp eftir
veikindi og þola ekki nema ró-
legar æfingar. Mikil áherzla er
lögð á öndunaræfingar og slök-
un. Við ræddum við nokkra
þátttakendur í þessum flokkum
og voru þær á einu máli um að
þjálfunin hefði orðið þeim mikil
andleg og líkamleg upplyfting.
Tveir kvennaflokkanna eru
sérstaklega fyrir þær, sem vilja
megra sig. Við spjöiluðum næst
við frú Guðrúnu Sæmundsen,
sem þjálfar þá flokka.
— Megrunaræfingarnar eru
ekki mikið frábrugðnar hinum,
sagði Guðrún. — En við
leggjum þar meiri áherzlu á ein-
stakar æfingar en í öðrum flokk-
um. Það eru ákveðin svið líkam-
ans, sem þarf að taka meira til-
lit til. Svo eru auðvitað sumar
æfingar, sem þessar konur geta
alls ekki gert, vegna þess að þær
eru kannski bilaðar í fótum og
það þungar, að varast verður að
ofbjóða þeim í hálsi og höfði.
— Þetta hefur gefið góða
raun?
— Alveg sérstaklega. Þær
hjálpa svo mikið hver annarri,
þegar þær eru svona sér í flokk,
gefa hver annarri móralskan
stuðning og beinlínis ráðlegg-
ingar til uppfyllingar því sem
við ráðleggjum þeim hér.
— Er ekki miklu betra að
megra sig á þennan hátt en með
matarkúr?
— Við þurfum auðvitað að
láta þær halda í við sig, það er
ekki hægt að grenna sig bara í
æfingu. Við ráðleggjum þeim að
fara eftir matseðli, sem Jónas
Bjarnason, læknir, og frú Jó-
hanna hafa samið. Þetta hefur
gefið mjög góða raun. Svo gef-
um við þeim ýmsar aðrar leið-
beiningar um mataræði, sem við
höfum smám saman aflað okkur
úr judo- og yogafræðum, til að
hjálpa þeim að ná af sér þessum
aukapundum.
Næst ræddum við við frú Erlu
Tryggvadóttur, þjálfara, sem
annast leiðbeiningar um matar-
æði ásamt Guðrúnu Sæmundsen.
— f ■ leiðbeiningunum leggjum
við áherzlu á hollt mataræði til
að byggja upp líkamann og bæta
meltinguna, sagði Erla. — Við
tölum við konurnar, sem flestar
eru húsmæður, og hvetjum þær
til að sleppa hvítum sykri og
hvítu hveiti við matargerð en
auka sem mest grænmetis- og
ávaxtaneyzlu og svo framvegis.
Við náðum sem snöggvast tali
af prófessor Yamamoto, sem er
mikill velunnari judos hér á
landi og hefur verið Heilsurækt-
inni innan handar með hjálp og
leiðbeiningar. Prófessorinn hefur
kennt judo við háskóla í föður-
landi sínu en er nú búsettur hér
á landi og hefur kennslu á hönd-
um í judo í Judodeild Ármanns
og Háskóla íslands. Prófessorinn
lauk miklu lofsorði á starfsemi
Heilsuræktarinnar og taldi miklu
skipta fyrir andlega sem líkam-
lega heilsu íslenzku þjóðarinnar
að þess háttar starfsemi öðlaðist
sem víðtækasta útbreiðslu. Hann
sagði að fslendingar mundu yf-
irleitt vel upplagðir til að iðka
judo, þar eð þeir væru flestir
líkamssterkir menn. Prófessor
Yamamoto gefur hér sérstakar
líkamsuppbyggjandi æfingar fyr-
ir lækna Heilsuræktarinnar og
stuðningsmenn stofnunarinnar.
Að loknum æfingum fer fólk-
ið undir sturtu og í gufubað,
sem hvorttveggja er þarna við
hendina. Eftir baðið getur það
farið inn í annan sal, vafið sig
teppum og hvílt sig og slappað
af eftir gufubaðið.
— Þar að auki látum við vigta
alla og mæla svo við sjáum
hvaða breytingum vöxturinn
tekur við æfingarnar, sagði frú
Ásta Guðvarðardóttir, kona Úlfs
Ragnarssonar. — Svo fá þær .. ja,
ég veit ekki hvort ég á að kalla
það nudd, en það er borinn á þær
svokallaður Geirlaugaráburður.
Nafnið er til heiðurs Geirlaugu
Filippusdóttur, hinni þekktu
grasakonu, sem nú er á tíræðis-
aldri. Þessi áburður þykir ákaf-
lega góður til að bera á gegn
gigt í öxlunum og til að mýkja
vöðva og liðamót.
— Hvernig er áburðurinn
samansettur?
— Það er mest möndluolía og
svo er það salmíak og terpen-
tína. Og eggjarauður. Þessu er
hrist saman og því nuddað inn í
hörundið. Bezt er að gera það
þegar þær koma úr gufubaðinu
heitar. Til gamans má geta þess
að yogarnir hita möndluolíu og
bera á liðamótin í hvert sinn áð-
ur en þeir fara að sofa.
Okkur var nú boðið til borðs
með þjálfurunum, en þeir hafa
fyrir reglu að snæða saman einu
sinni í viku. Maturinn, sem allur
er úr jurtaríkinu, var tilreiddur
á hinn lystilegasta hátt og
smakkaðist prýðilega. Við héld-
um spjallinu áfram við Jóhönnu
og þjálfaraflokkinn meðan borð-
að var. — Við byggjum starf-
semina upp þannig, sagði Jó-
hanna, -— að ég þjálfa og leið-
beini þjálfurunum. Þau bera svo
aftur hvert um sig fulla ábyrgð
á þjálfun síns flokks. Þær Guð-
rún Sæmundsen og Erla
Tryggvadóttir sjá um að miðla
til þeirra, sem vilja grenna sig,
upplýsingum um mataræði, fara
í hvern nýjan flokk og veita
fræðslu um hvernig eigi að koma
meltingunni í lag. — Skrfistof-
unni hjá okkur stjórnar frú
Svana Jörgensdóttir og stjórn
Heilsuræktarinnar skipa: Jó-
hanna Tryggvadóttir formaður,-
Ásta Guðvarðardóttir gjaldkeri,
Halla Bjarnadóttir ritari. f vara-
stjórn eru Guðrún Sæmundsen,
Svana Jörgensdóttir og Erla
Tryggvadóttir.
Við erum mjög þakklát fvrir
hvað fólk tekur miklum andleg-
um og líkamlegum framförum
hjá okkur, sagði Jóhanna enn-
fremur. — Við teljum að vel
gefizt að flétta saman vestrænni
framtakssemi og austrænni and-
legri menningu. Og ég get ekki
lýst því hve þakklát við erum ef
einhverjir hafa not af þeim fróð-
leik, sem komið hefur til okkar.
Ein meginreglan í yogafræð-
um hlióðar svo: ef þú miðl-
ar öðrum, þá færðu. Og að end-
ingu vildi ég leggja áherzlu á
þetta: við vitum að það er list
að lifa. Heilsuræktin er leiðbein-
ingarstofnun fyrir fólk, sem vill
kynna sér þá list.
dþ.
32 VIKAN 19-tbl-