Vikan - 06.05.1970, Blaðsíða 31

Sigurður Karlsson, trommulcikari
Ævintýris í banastuðl.
jakkafötum, og sungu þeir Arnar,
Birgir og Björgvin þríraddað lagið
„Helplessly hoping", sem þeir'félag-
ar Crosby, Stills, Nash og Young
hafa sett á plötu. Undirleikurinn var
einfaldur, gítar og tveir trompettar
sem þeir Sigurjón og Sigurður léku
á. Persónulega fannst mér þetta
merkilégasta framlag hljómsveit-
anna til skemmtunarinnar. Hitt er
annað mál að allar hljómsveitirnar
sönnuðu þarna tónlistarlega getu
sína og má efalaust bendla komu
danska umbans, Péturs Abrahams-
sonar, við það. Sagði sá danski að
hljómsveitir hér hefðu komið honum
á óvart, en ekkert var ákveðið um
utanför neinnar þeirra — enda nóg
að Trúbrot brilleri í ríki Friðriks 9.
um þessar mundir.
Sigurður Karlsson, hinn nýi
trommuleikari Ævintýris er stórkost-
Ævintýri í sparitötunum: Birgir, Arnar, Björgvin, Sigurjón og Sigurður.
er ekki á landinu þegar þessar lín-
ur eru ritaðar og því ekkert hægt að
fá staðfest frá fyrstu hendi.
Náttúra eykur stöðugt vinsældir
sínar, enda eiga þeir félagar það
fyllilega skilið. En ég er orðinn tölu-
vert hræddur við þá þróun sem
virðist eiga sér stað hjá þeim: Þó
Björgvin Gíslason sé einn bezti gít-
arleikari á landinu, finnst mér óþarfi
að honum sé hampað eins mikið og
raun ber vitni. Hinir þrír eru allir
góðir líka og því ekki að nota þá
meira?
Ævintýri kom þarna fram i hvítum
legur trommari, en eitthvað varð
vart við að fólki þætti trommusóló
hans fulllangt.
Vegna annarra starfa missti ég af
Tilveru og Ríó-triói, en mér er sagt
að Tilvera hafi verið góð, og að
hinn nýi orgelleikari þeirra, Pétur
Pétursson, hafi sýnt tilþrif. Sumir
eiga bágt með að skilja þá ráðstöfun
að ráða hann í hljómsveitina og
vilja meina að Tilvera komi varla
til með að verða betri en hún er nú
sem tríó, og þar að auki sé Pétur
algjörlega reynslulaus hljóðfæra-
Framhald á bls. 36.
Pops: Sævar, Ólafur, Ómar og Pétur — sem ætlaði að koma fram i kjól.
cHljómplötu
gagnrýni
Ellýog
Vilhjálmur
Einhver eigulegasta hljómplata sem út hefur komið í seinni tíð er án
efa nýútkomin LP-plata frá SG-hljómplötum, með systkinunum Vilhjálmi og
Ellý Vilhjálms, þar sem þau syngja saman kunnustu lög Sigfúsar Halldórs-
sonaé.
Þetta er önnur platan sem þau systkini syngja inn á í sameiningu, og
tvímælalaust sú betri. Lögin sjálf, söngur, útsetningar og hljóðfæraleikur
er allt fyrsta flokks, enda valinn maður í hverju rúmi. Utsetningar annaðist
Jón Sigurðsson, bassaleikari og hljómsveitarstjóri, og hefur hann leyst verk
sitt af hendi með stakri prýði. Þó hefur honum verið nokkur vandi á
höndum í sambandi við þau lög sem Ellý hefur sjálf sungið inn á plötu
áður, eins og til dæmis Lítill fugl, í grænum mó ogVegir liggja til allra átta,
þeim lögum hefur þurft að umsnúa algjörlega, og er útkoman hin skemmti-
legasta. Sömu sögu er að segja um þau laganna sem hingað til hafa aðal-
lega heyrst með Sigfúsi sjálfum, eins og til dæmis Tondeleyó, sem ViI-
hjálmur syngur einn og af heilmikilli tilfinningu.
Jón hefur útsett fyrir 10—12 manna hljómsveit, og eru það menn ekki
af verri sortinni. Sú skoðun er talsvert útbreidd, að ekki sé hægt að setja
gömul lög í nútímabúning svo vel fari, en Jóni hefur ( eitt skipti fyrir öll
tekizt að afsanna þessa kenningu, og nægir þar að benda á Litlu fluguna
í því sambandi, sem er gerð örlítið „jazzy". Þá er heilmikið „beat" í
nokkrum laganna, enda má nefna meðal hljóðfæraleikaranna þá Jóhann
Jóhannsson, Olaf Garðarsson og Sigurð Rúnar Jónsson, allt valinkunna
hljóðfæraleikara ungu kynslóðarinnar — með heilmikið þel. Þeirra hlutur,
sem og allra hinna hljómlistarmannanna, er ekki hvað minnstur i útkomu
þessarar einstaklega vel hepnuðu hljómplötu.
A bakhlið umslags lætur Svavar Gests þess getið að það hafi ætíð hjálpað
Sigfúsi Halldórssyni að hann hefur frá upphafi haft nána samvinnu við
afbragðs Ijóðskáld, og er það mikið rétt. Margir landskunnir menn eiga
texta á plötunni og ber hlut Tómasar skálds Guðmundssonar hæst, en
hann á fjóra texta.
Hljóðritun annaðist Pétur Steingrímsson, magnaravörður útvarpsins og
hefur enn einu sinni sannað afburða hæfileika sína, myndir tók Kristján
Magnússon og Grafík vann kápu sem er stílhrein og falleg.
19. tbi. VIKAN 31