Vikan - 06.05.1970, Blaðsíða 45

Forbes helgar börnunum
sínum flesta tíma dags-
ins. Þau geta líka oftast
flúið til hans, ef þau langar
til að tala við hann á kvöld-
in. En liann hefir líka áhuga
fyrir búrekstrinum og velferð
samstarfsmanna sinna. A
heimilinu eru tvær bústýrur,
tveir stúdentar, bústjóri,
garðyrkjumaður og smiður.
— Við ákveðum störfin í
sameiningu. Þetta er líka
heimili þessa fólks, og það
verður líka að kunna vel við
sig og finna til öryggis.
Að lokum segir Peter
Forbes:
— Við erum ekki að reyna
að sanna eitt eða annað. Við
höfum einfaldlega áhuga á því
að byggja upp þetta samfé-
lag, það má jafnvel segja að
þetta sé eigingirni. Börnin
skapa þægilegt andrúmsloft.
Þau hjálpa hvert öðru, og oft
finnst þeim að þau hafi
ábyrgð á okkur, — þurfi að
passa okkur.
llétt í þessu kemur Alan
þrammandi til Forbes, sting-
ur hendmni undir arm hans
og horfir á hann aðdáunar-
augum. 1 augum Alans er
Peter Forbes og Blackerton
House eina öryggið . . .
Milliþáttur í Mexico
Framhald af bls. 17.
rispað eftir gönguferðina upp
brattann.
— Hvað á ég að gera? spurði
Júlía.
Hann yppti öxlum. Þú verður
að bíða hér. Ég ætla svo sannar-
lega ekki að skilja flugvélina
eftir þarna niðri í gilinu, svo þú
getur verið viss um að ég kem
aftur.
— Það er þó huggun. Hún
lagðist aftur og horfði upp í
loftið, sem var yrjótt af flugna-
driti. - Gaztu sofið? spurði hún.
— Já. Það er furðulegt að
engin skorkvikindi skuli vera
hér. Og hefurðu tekið eftir rúm-
fötunum? Þú hrauzt þegar ég
skreið upp í rúmið. Ég meina
það bókstaflega. Hann þagnaði
og horfði á hana. — Þú varst
þarna, liggjandi á bakinu og það
heyrðist greinilega put-put-put-
put frá þessum fögru, mjúku
vörum. Ég hefði aldrei getað lát-
ið mig dreyma um slíkt. Þú vild-
ir ekki einu sinni vakna til að
borða.
Júlía fann að hún var glor-
hungruð. — Fékkst þú að borða?
Hvað var það?
— Tortilla, og þessar eilífu
mexikönsku baunir, frijoles.
— Mér finnst þær dásamleg-
ar. Uppáhaldsmaturinn minn.
Júlía fleygði af sér ábreiðunni
og sveiflaði fagurlöguðum fót-
leggjunum fram úr rúminu. —
Ég ætla á fætur. Mér finnst ég
vera í rusli. Hvar eru töskurnar
okkar?
—• Börnin sóttu þær í gær-
kvöldi. Þín er þarna við vegg-
inn. Ég fór í hreina skyrtu. Láttu
kerlinguna þvo hina.
— Ég vona að ég þurfi ekki
að bíða hér svo lengi, sagði Júlía
og opnaði töskuna. Hún var í
buxunum einum og brjóstahald-
ara. Hún var grannvaxin og fag-
urlega limuð, brjóstin ávöl og
stinn.
Geoffrey horfði á hana, án
nokkurrar ástríðu. — Ég vildi að
ég hefði eitthvað að drekka.
— Hvernig er flugvélin?
—• Ég leit á hana í gærkvöldi,
eftir að þú varst fallin í dá. Ég
held að það verði hægt að ná
henni á loft; vélin virðist vera
í lagi, en annar vængurinn er
beyglaður.
Júlía tók hrein föt upp úr
töskunni. — Hvar er baðher-
bergið?
- Baðherbergi! Ertu eitthvað
verri? Það er leirkofi þarna úti,
með holu í gólfinu. Ef þú ætlar
að þvo þér, verðurðu að ná 1
rigningarvatn úr tunnu á hlað-
inu.
Múldýrið stóð á hlaðinu. Hnakk-
urinn var úr tré og lagður á
teppisbút. Móðirin kom frá eld-
húsinu. Hún hélt á körfu, sem
var sýnilega full af mat og lér-
eftsklútur breiddur yfir. Hún
rétti bónda sínum körfuna. Hann
var í hreinum léreftsfötum.
Á höfðinu var hann með
barðabreiðan hatt og svarta
snúru undir hökuna. Hann hélt
á sams konar hatti. Þegar Geof-
frey og Júlía komu út, rétti hann
honum hattinn.
— Hvað á ég að gera við
þetta?
Ambrosio kom gegnum hliðið
og sagði: — Þú verður að hafa
hann á höfðinu, senor. Það er
nauðsynlegt, sólin er svo heit.
— Fjandinn hafi það! sagði
Geoffrey.
Ambrosio gekk að eldhúsinu.
— Komið og fáið ykkur kaffi.
Þú verður að borða áður en þú
leggur af stað. Hann var í upp-
lituðum, bláum buxum einum
saman. Ilskórnir voru úr flétt-
uðum leðurólum. Hann horfði á
Júlíu. — Þú borðaðir engan
kvöldmat, senora. Við vonum að
þú hafir sofið vel og að þér líði
nú betur.
Kaffið var sterkt og bragðgott.
Það var engin mjólk og sykurinn
skófu þau af stöngli. Á miðju
borðinu var fullur diskur af
maískökum, tortillas. Móðirin
setti mjúkan, heimatilbúinn ost
á borðið og skál með baunum.
Júlía borðaði af beztu lyst.
Hún hafði bundið blátt band um
ljósa, síða hárið. Hún var í erma-
lausum, hvítum kjól, með bláum
blómum. Augu hennar voru líka
blá, eins og kornblóm, og dökk-
ur augnaumbúningurinn var
skemmtileg andstæða ljósa hárs-
ins. Ambrosio gat ekki haft af
henni augun; Júlía varð vör við
það og brosti. Hún hugsaði með
sér að hann væri óvenjulega
glæsilegur piltur. Hver veit, ef
Úrval er eina blað sinnar teg-
undar hér á landi. Það kemur
út mánaðarlega og er hvert
hefti 128 blaðsíður og kostar
aðeins 50 krónur. Urval býð-
ur upp á meira lesmál fyrir
minni pening en nokkurt ann-
að tímarit. Askrifendur fá
rúmlega 1500 blaðsíður á ári
— fyrir aðeins 500 krónur.
Áskriftarsíminn er 35320.
f MAfHEFTINU ERU M.A
ÞESSAR GREINAR:
Síðasti
geirfuglinn
Hvað gerðist á
Mar/e Celeste?
Harmleikurinn
í Tíbet
Ævintýrið um
Grimmsbræður
Úrval
*
♦
*
*