Vikan - 09.07.1970, Qupperneq 22

Jfytnmx
keíjsarnlega tígn
Spennandi fpamhaidssaoa eftir Huon M. Kritz
12. tiluti
Taaffe greifi forsaetisráðherra var stór
maður, með hátt enni og nístandi skörp augu.
Ilann sat við gríðarstórt skrifborð sitt og
barði í borðplötuna með fingrunum. Hann
var skuggalegur á svipinn.
Sitt hvorum megin við skrifborðið sátu
yfirhirðmeistarinn, Hohenlohe fursti og mar-
skálkurinn, Albrecht erkihertogi.
Þessir þrír menn voru valdamestir í ríkinu.
Þeir litu allir hörkulega á Fabbri barón,
þegar hann kom inn.
Eins og rannsóknardómarar, hugsaði bar-
óninn með sér.
En hann var ánægður með sjálfan sig, full-
viss um að hann hafði staðið vel í stöðu sinni.
Hann hneigði sig djúpt, þrisvar sinnum og
nefndi nöfn allra herramannanna. Þeir
brugðu ekki svip.
— Fabbri barón, sagði forsætisráðherrann
með kuldalegri rödd. — Þér hafið fengið það
hlutverk að vaka yfir Jóhanni Salvator
erkihertoga. Hvað hefir hann haft fyrir stafni
að undanförnu?
Fabbri leit í kringum sig eftir stól, en
þegar enginn bauð honum sæti, stóð hann. —
Erkihertoginn hefir unnið að ballett í sam-
ráði við ítalskan ballettmeistara, sem heitir ..
— Við vitum það, þér hafið gefið um það
skýrslu, tók yfirhirðmeistarinn fram í fyrir
honum. — Hvað hefir hann gert annað?
Hvaða sambönd hefir hann haft?
Fabbri varð órólegur. Sambönd? Hver gat
vitað um sambönd, sem jafnvel leyniþjón-
ustan hafði ekki heyrt getið um?
— Ég er einmitt nú að reyna að komast til
botns í því, sagði hann. — Ég mun geta gefið
skýrslu um það á morgun.
— Jæja, strax á morgun! Albrecht erki-
hertogi skellti lófanum á borðið. — Að hugsa
sér það, á morgun! Þér vitið þá ekkert í dag?
— Jú, yðar hágöfgi, sagði Fabbri fljótt. —
Tveir rússneskir njósnarar hafa látið lífið á
dularfullan hátt. En ég hef ekki gefið skýrslu
um það ennþá, vegna ...
Lengra komst hann ekki. Rödd forsætis-
ráðherrann var eins og ískaldur norðanvind-
ur. — Við höfum engan áhuga á rússneskum
njósnum, Fabbri! Við höfum áhuga á Búlgar-
íu! Eingöngu á Búlgaríu!
— Búlgariu? Fabbri varð mállaus og leit
frá einum þeirra á annan. — Búlgaríu, ég
skil ekki hvað þér eigið við...
Yfirhirðmeistarinn stökk upp í loftið, eins
og raketta. — Ekki minnstu hugmynd! Hann
veit ekki neitt! Einn einasti blaðamaður veit
meira en sjálfur foringi leynilögreglunnar,
þessi frægi öryggisvörður landsins!
— Algerlega óhæfur til sinnar stöðu! öskr-
aði garr.li marskálkurinn.
Fabbri var orðinn náfölur. Hann herpti
saman varirnar. Aldrei hafði honum verið
borið slíkt á brýn. Auðmýkingin skein úr
smáum augum hans.
— Leyfist mér að biðja um skýringu, yð-
ar hágöfgi?
— Skýring er það sem við krefjumst af
yður! þrumaði forsætisráðherrann. — Jó-
hann Salvator erkihertogi hefir með leynd
verið að semja um að setjast í búlgarska há-
sætið, án vitundar keisarans og ríkisstjórnar-
innar! Við fengum vitneskju um það frá New
York. Það stendur með risabókstöfum í „Her-
ald“: Undirróður Habsburgar-fjölskyldunnar
á Balkanskaga. Skiljið þér hvað þetta þýðir?
Skiljið þér hvílíku hneyksli þér hafið valdið
með hirðuleysi yðar?
Austurríki verður sakað um að reyna að
ná Búlgaríu undir austurrísk yfirráð. Serbía
álítur sig í hættu. Rússland þeytir herlúður
og Vesturveldin ásaka Austurríki um að
stofna friðinum á Balkanskaga í hættu og
kenna það Habsburgurum, — í sem fæstum
orðum, ástandið verður öfugt við það sem
Austurríki hefir verið að vinna að og það er
að fá tiltrú á Balkan.
Fabbri sá þetta, sér til skelfingar. Hann var
alv.eg ruglaður. Honum var það algerlega ó-
skiljanlegt hvernig erkihertoginn hafði kom-
izt í samband við Búlgari. — Hann hefir ver-
ið undir stöðugu eftrliti, og hefir ekki skipt
sér af öðru en að semja balletttónlist. Fabbri
var rámur. Það gæti hugsast að þessi maður,
sem lét líta þannig út að hann væri stjórn-
andi ballettflokks, væri búlgarskur útsendari.
Þá réðust þeir að honum.
— Hvað? Hvernig? Gæti hugsazt?
— Það hlýtur yfirmaður leyniþjónustunn-
ar að vita! Vita, ekki geta sér til!
— Og eftir á! Nú er það of seint!
— Og þetta er ekki allt, hvæsti Taaffe. —-
Liðsforingjar, sem eru hlyntir Rússum, eiga
að gera uppreisn, mótmæla því að setja Jó-
hann Salvator í hásætið og setja þess í stað
rússneskan prins frá Georgíu.
— Rússa! öskraði marskálkurinn. — Rússa!
Einmitt það sem við vildum reyna að koma
í veg fyrir í Búlgaríu. Og við getum ekki
einu sinni mótmælt þessu, vegna þess að við
erum búnir að verða okkur til skammar.
— .Tá, það má nú segja, sagði yfirhirð-
meistarinn og æddi fram og aftur. — Ég veit
ekki hvernig ég á að segja Hans Hátign frá
þessu. Það er aftur þessi Jóhann Salvator.
Keisarinn var búinn að yfirlýsa að hann vildi
ekki heyra hann nefndan á nafn. En það
verður að segja keisaranum þetta!
Nú var farið að renna upp ljós fyrir Fabbri.
Nú skildi hann hversvegna Golowin hafði
komið til Vínar. Erkihertoginn hafði verið
lokkaður í gildru ...
— Ég fer fram á að fá leyfi til að tala um
rússnesku njósnarana, sagði hann og reyndi
að halda virðugleik sínum. — Það er sam-
band þarna á milli. . .
Hann gaf nú skýrslu um það sem hann
hafði komizt að. Um dauða Galatz baróns-
frúar og það sem hafði skeð við veitingahús-
ið í skóginum. Það var greinilegt að baróns-
frúin hafði komið þessu öllu af stað, en svo
fengið bakþanka og ætlað að vara Milly Stu-
bel við. Þessvegna var hún myrt og sömu
örlög átti Milly Stubel greinilega að fá, til
að erkihertoginn kæmist ekki að hinu rétta
og færi til Sofiu, án þess að gruna nokkuð.
Það var furðulegt hve fljótur Fabbri var
að hugsa, en von hans um að milda þessa þrjá
voldugustu menn ríkisins varð að engu. Þvert
á móti. Þeir voru skelfingu lostnir.
— Og það líka! andvarpaði yfirhirðmeist-
arinn. — Sóðaleg morðsaga og Milly Stubel
í aðalhlutverki!
Forsætisráðherrann yfirlýsti, með skjálf-
andi rödd, að málið liti nú öðru vísi út. - Þetta
hefir ekki eingöngu með stjórnmálið á Balk-
an að gera, herrar mínir, þetta er Balkan!
Skuggalegasta Balkan, hér í miðri Vínar-
borg! Fréttist þetta út um heiminn, erum við
22 VIKAN
28. tbl.