Vikan - 16.07.1970, Qupperneq 37

ROyLON
VIÐURKENND ÚRVALSVARA FRÁ
AUSTURRÍKI.
VERÐIÐ HEFIR NÚ LÆKKAÐ
VERULEGA VEGNA
EFTA-AÐILDAR.
R 0 Y L 0 N REYNIST ÖLLUM
VEL.
SfMI 22100.
SOHKABUXUR
rimbh
IFEINSTRUMPFHOSE
COLLANT FIN
PANTY-HOSE
UMBOÐSMENN:
ar. Þar átti að taka farm til baka,
saltpétur.
Áhöfnina, sem voru tuttugu og
fjórir menn frá Dalmatíu, hafði
Gianni ráðið í Fiume. Skipið átti
að sigla undir austurrískum fána.
Þegar Milly sá skipið varð hún
yfir sig hrifin.
— Nei, en hvað það er glæsi-
legt...
„St. Margaret“ var líka glæsi-
legt skip. Nýmálað og tandur-
hreint vaggaði það sér í marz-
sólinni. Milly fannst það gríðar-
stórt, enda hafði hún aldrei séð
stærri skip en Dónárbátana, hún
hafði aldrei komið að austurrísku
ströndinni við Adríahafið.
Og þegar Milly sá hina glæsi-
legu íbúð skipstjórans kiappaði
hún saman lófunum af ánægju.
Gianni hafði látið stækka hana.
Nú voru þetta þrjú herbergi,
klædd viðarþiljum, húsgögn
klædd leðri og svefnherbergið
eins og á bezta hóteli.
— Þetta er nýja heimilið okk-
ar, Milly, sagði Gianni brosandi,
— hvernig líkar skipstjórafrúnni
það?
— Þetta er dásamlegt! Milly
rauk upp um hálsinn á honum.
— Ég er bara svo hræðilega
hrædd um að ég verði sjóveik.
— Það líður hjá, sagði hann og
kyssti hana innilega. — Þú verð-
ur sjóuð eftir tíu ár.
Brottfarardagurinn var ákveð-
inn 26. marz. Áætlunin var nokk-
uð ströng. Þeim voru reiknaðir
tveir mánuðir til að ná til La
Plata. og ef veður yrði hagstætt
átti skipið að leggja af stað það-
an í miðjum júni.
25. marz kom skeyti frá Vín,
svar við bréfi Millyar: — Ég
kem, þúsund kossar — mamma.
Milly varð mjög glöð, en þetta
kom henni í vandræði. Henni var
það mikið í mun að hitta móður
sína, en Gianni gat ekki frestað
ferðinni um einn einasta dag.
— Ég hefi ekki brjóst í mér til
að láta hana koma að tómum
kofum hér, sagði Milly. — Er
ekki hægt að gera einhverjar
ráðstafanir?
En það var ekki hægt. Hún
yrði þrjá daga að komast til
London.
— En ég get ekki' beðið svo
lengi, sagði Gianni. — En mér
dettur nokkuð annað í hug . . .
Milly átti að koma um borð í
La Plata.
— Þú getur verið með móður
þinni svo lengi sem þú vilt, tvær
—þrjár vikur, og svo tekur þú
hraðskreitt gufuskip til La Plata.
Þá verður þú komin þangað á
undan mér.
í fyrstu var Milly óánægð með
þetta. — Þá fæ ég ekki að vera
með þér allan þennan tíma, á
fyrstu ferðinni!
Gianni huggaði hana. — At-
lantshafið er ekki skemmtilegt.
Það verður fyrst gaman, þegar
við siglum fyrir Hornhöfða. Þá
færðu fyrst að vita hvað sigling
er ...
Daginn eftir létti hann akker-
um. Skipið var dregið niður
Thems af dráttarbátum. Milly
stóð á hafnarbakkanum og veif-
aði til Giannis, sem stóð í brúnni,
hávaxinn og glæsilegur. Augu
hennar fylltust tárum, og henni
fannst þessi aðskilnaður boða
eitthvað illt.
Nokkru síðar, rétt við ármynn-
ið, skeði eitthvað, en Milly komst
ekki að því. Grískt gufuskip, sem
var eitthvað klaufalega stýrt,
rakst á „St. Margaret“.
Skemmdirnar virtust ekki
miklar: tvö borð brotin og járn-
plata beygluð. Þetta varð nokkur
töf, vegna þess að nauðsynlegt
var að fá viðgerðarmenn. Að við-
gerð lokinni sagði verkfræðing-
urinn að allt væri í lagi, skipið
gæti siglt áfram.
En samt sem áður var „St.
Margaret1 verrra skip eftir . . .
Tveim dögum síðar kom Ar-
anka Stubel til London, með mik-
inn farangur. Milly tók á móti
henni á Viktoríustöðinni, og grát-
andi og hlæjandi til skiptis, féll-
ust mæðgurnar í faðma.
— Barnið mitt, loksins hefi ég
fengið þig aftur! Móðirin talaði
alltaf ungversku, þegar henni var
mikið niðri fyrir. Ó, hve þú ert
falleg, þú verður fegurri með
hverjum degi!
— Og þú yngist stöðugt!
Aranka Stubel leit ljómandi
vel út. Öll merki biturleikans
voru nú afmáð, augun voru dökk
og ljómandi og hún var grönn og
ungleg, þrátt fyrir sín fjörutíu og
þrjú ár.
Nú leit hún í kringum sig á
brautarpallinum. — Er maður-
inn þinn ekki með þér?
— Nei, hann er kominn langt
út á sjó. Hann var leiður yfir því
að geta ekki frestað ferðinni.
Burðarmenn komu með æ
fleiri koffort og töskur. — Segðu
mér eitt, sagði Milly, — hvaða
farangur er þetta, átt þú þetta
allt?
— Já, sagði Aranka glaðtega.
— En þetta er ekki allt. Ég er
með merkileg áform . . .
— Áform? Hver eru þau?
— Það geri ég síðar. Við höf-
um margt að skrafa . . .
Milly komst von bráðar að því
hver þessi áform móðurinnar
voru. Hún hafði selt vínstofuna
og ákveðið að flytja til New
York, þar sem Lori dóttir hennar
var.
Lori hafði verið mjög heppin í
New York. Hún var nú orðin
leikhússtjóri við „German Pub-
lic Theatre“ í Brooklyn. Það var
bæði gistihús og veitingahús í
sambandi við leikhúsið, og Ar-
anlca ætlaði sér að setja upp ung-
verska vínstofu í sambandi við
þennan hring.
— Ég skipti mér ekki framar
af stiórnmálum. Ungverska bvlt-
ingin féll um sjálfa sig. — Frjálst
Ungverjaland, eins og okkur
dreymdi um, verður aldrei til.
Hvað hefi ég í Austurríki að
gera? Heimurinn er stór ...
Milly var mjög ánægð yfir
þessu. — Þá förum við saman til
Ameríku, mamma! Þú verður að
koma með mér til La Plata, þú
verður að kynnast Gianni!
— Já, ég verð að viðurkenna
að þannig hafði ég hugsað mér
þetta.
Átta dögum síðar gengu mæðg-
urnar um borð í gufuskipið „Ev-
rópa“, sem átti að fara beint til
Ensenada .hafnarborgar La Plata
í Argentíu. Það var gott í sjóinn
og heiður himinn.
Milly teygði úr sér á þilfarjnu
og horfði á endalausan hafflöt-
inn, á hafið, sem átti að verða
framtíðarheimili hennar.
Gianni hafði ekki flíkað því að
hann hefði skipstjórnarpróf. I
hennar augum hafði hann alltaf
verið yfirmaður stórskotaliðs-
sveita, hún gat varla hugsað sér
hann í öðrum einkennisbúningi.
Þetta var líklega orsökin að
óróleika, sem aldrei vék frá
henni. Hún efaðist ekki um dugnj
að og framkvæmdavilja Giannis,
en hafði hann nægilega reynslu?
Aranka Stubel hugsaði það
sama, en talaði ekki um það. Hún
gat heldur ekki hugsað sér aust-
urrískan érkihertoga sem skip-
stjóra ...
Sú var líklega ástæðan fyrir
því að almenningur og blaða-
menn höfðu stöðugt áhuga á
skipstjóranum Jóhanni Orth. För
29. tw. VIKAN 37