Vikan - 28.01.1971, Qupperneq 41

unum. En við verðum að vera
stöðugir, svo að við stöndum af
okkur öldurnar.
Einn á ströndinni.
fig vona að hann heyri í mér
þrátt fyrir gnýinn í sjó og
vindi. Brotsjór færir okkur al-
gerlega í kaf. Svo spyrni ég í
klöppina af öllu afli og ýti
flekanum frá; Sálvidia gerir
áreiðanlega hið sama, því allt
í einu erum við lausir við land
og aldan ber okkur frá. Salvi-
dia situr á flekanum fyrir
framan mig, en rétt um leið
og ég hífa mig alveg upp á
flekann kemur öflug alda líkt
og að neðan og slengir okkur
eins og tómri dós á hvassa
nibbu, sem er yzt klappanna.
Við skellum á nibbuna af
roknakrafti og tunnurnar flís-
ast í fjalir. Næsta fráfallandi
alda dregur mig tuttugu metra
út frá klöppinni, en sú næsta
sem kemur af hafi skolar mér
í land. Mér tekst að klemma
mig fastan svo að ég skolast
ekki út með útsoginu, en þegar
ég kemst almennilega á þurrt
geri ég mér ljóst, að mér hefur
skolað tvö hundruð metra spöl
frá staðnum, þar sem við ýttum
frá.
Án þess að hirða um nokkra
varkárni öskra ég:
Salvidia! Hvar ertu?
Enginn svarar. Líðan minni
verður ekki lýst. Ég læt fall-
ast á stíginn. Drottinn minn
góður, hvar er félagi minn? Og
ég öskra aftur fullum hálsi:
„Hvar ertu?“ En enginn svar-
ar mér nema vindurinn og sjór-
inn. É'g veit ekki hve lengi ég
ligg þarna á ströndinni. Síðan
fer ég að gráta af heift og ég
hendi frá mér litlum poka með
tóbaki og eldfærum, sem ég
bar um hálsinn. Félagi minn
hafði fært mér þetta af brjóst-
gæðum, því að sjálfur reykti
hann ekki.
Ég stend upp, sný mér í vind-
inn og stari á þessar hræðilegu
öldur, sem öllu höfðu svipt mig
í einu vetfangi, og formæli
Guði heitt og lengi.
Vindinum slotar og það verð-
ur til þess að ég næ valdi á
mér aftur, verð rólegur. Eg
ákveð að reyna að komast aft-
ur inn í rúmið mitt í sjúkra-
stofunni. Ef heppnin verður
með mér ætti þetta ekki að
vera ómögulegt.
Það tekst líka. Ég klifra yfir
múrinn umhverfis sjúkrahúsið,
því að ég veit ekki hvar Salvi-
dia hefur falið lykilinn að aðal-
innganginum. Lykilinn að
sjúkradeildinni finn ég fljótt.
Ég læðist inn og tvílæsi á eft-
ir mér. Svo geng ég út að
glugga og hendi lyklinum eins
langt og ég get, hann kemur
niður hinum megin við múr-
inn. Svo legg ég mig. Inni-
skórnir eru það eina sem nú
gæti komið upp um mig; þeir
eru blautir. Ég reyni að vindá
úr þeim. Síðan dreg ég lakið
uppyfir höfuð og smám saman
hlýnar mér. Drukknaði félagi
minn virkilega? Kannski skol-
aði honum enn lengrá út en
mér, en kannski hafði hann
náð taki á einhverri yztu
klöppinni. Beið ég ekki nógu
lengi? Ég hefði átt að hafa að-
eins meiri biðlund. Eg ákæri
sjálfan mig fyrir að hafa tal-
ið vin minn of snemma af.
í skúffunni í litla náttborð-
inu eru tvær svefnpillur. Ég
gleypi þær báðar án vatns. Ég
hef nógu mikið af slefu í munn-
inum til að kingja þeim með.
Næst: Síðasta flóttatilraunin.
☆
Verkfæri & járnvörur
Skeifunni 3b — Sími 84480
Fullkomnasta
trésmíðavepkstæðið
á minsta gólffleti
fyrir heimili, skóla og verkstœði
Hin fjölhæfa 8-11
verkefna trésmiöavél:
Bandsög, rennibekkur,
hjólsög, frœsari, band-
slípa, diskslípa, smergel-
skífa og útsögunarsög.
Fáanlegir fylgihlutir:
Afréttari þykktarhefill
og borbarki.
4. tbi. vikan 41