Vikan - 09.12.1971, Side 54

Hvar fæit
Pira - system?
rm
Pira-System fer sigurför um heiminn eins og fram kemur
í samtali við uppfinningamanninn, Olle Pira, í Vikunni 29.
júlí sl. Hús og skip hefur einkaumboð fyrir Pira System.
Það er selt í verzluninni í Norðurveri, Hátúni 4A. Allt ann-
að, sem selt er undir þessu nafni annars staðar, eru eftir-
likingar, sem ber að varast.
PIRA SYSTEM — Einkaumboð á íslandi: Hús og skip,
sími 21830.
D\ /l/^-NxfrNX f 1
SKARTGRIPIR
0V7L i
JÖLAGJÚFIN f ÁR
Modelskartgripur er gjöf
sem ekki gleymist.
SIGMAR OG PÁLMI
Hverfisgötu 16a. Sími 21355
ur; en kvæði voru jafnan sung-
in á milli eftir þjóðskáldin
Matthías og Steingrím. Þá var
klukkan 4 er hátíðahaldið byrj-
aði. Konungur hafði jafnframt
boð mikið um daginn, og voru
í boði hans flestir hinir tign-
ari höfðingjar innlendir og út-
lendir.
Borðsalur konungs var salur
einn langur í skólahúsinu;
höfðu konungsmenn tjaldað
hann allan dýrum tjöldum og
búið fánum og skjaldarmerkj-
um. Konungur sat á stóli fyrir
miðju borði, en þar úti frá
prinsinn og aðrir höfðingjar á
báðar hendur. Gegnt konungi
sat stallari og hafði sem títt er
umsjón alla. Borðbúnaður all-
ur var úr gulli og silfri, og að
öllu var veizlan hin dýrleg-
asta. Voru þar ýmis minni
drukkin, og þá er konungur
mælti fyrir minni fslands dundi
101 skot frá herskipunum á
höfninni. Að lokinni veizlu
þessari gekk konungur og
margt tiginna manna til hátíð-
arstaðarins á Öskjuhlíð.
Skömmu eftir að hátíðin hafði
verið sett, þar á hlíðinni, tók
veður mjög að hvessa og gjörði
norðan rok, en þar með fylgdi
moldrok svo mikið, að lítt þótti
við vært, og hörfuðu margir
niður í bæinn. En um það leyti
sem konungur kom til hátíðar-
staðarins, fór veðrið að kyrra
og gerði gott veður. Var þá fag-
urt að sjá þaðan af hæðinni út
yfir nesin, vogana og skipin öll
er lágu á höfninni prúðbúin
sem mest mátti verða með
marglitum fánum og öðru
skipaskrauti; en hins vegar
blöstu fjöllin við fagurlega í
kvöldsólinni. Konungi var fagn-
að með skothríð stórri og marg-
földu fagnaðarópi. Landfógeti
mælti þá til hans nokkrum orð-
um og bað hann velkominn, og
eftir það var honum flutt kvæði
eftir Matthías Jochumsson. Þá
er konungur fékk hljóð tók
hann til máls og þakkaði fyrir
viðtökur þær, er honum væru
veittar, lýsti hann og gleði sinni
yfir landi og þjóð, og kvað sér
næsta kært að geta sjálfur tek-
ið þátt í þúsund ára hátíð þjóð-
arinnar, ennfremur minntist
hann á hina íslenzku stjórnar-
skrá og lét í ljósi þá von sína,
að hún mundi verða til bless-
unar og heilla. Að síðustu mælti
hann: „Lifi ísland. Lifi hin ís-
lenzka þjóð.“ Kváðu þá að
nýju við fagnaðaróp. Eftir það
tókust ræður fjörugar. Fyrst
mælti skáldið Matthías fyrir
minni Norðmanna, en því svar-
aði skáldið Nordal Rólfsen frá
Norvegi. Þá mælti rektor Jón
Þorkelsson fyrir minni Svía, en
því svaraði aðmíráll Lager-
kranz. Þá mælti Eiríkur Magn-
ússon bókavörður í Cambridge
fyrir minni Ameríkumanna’ en
því svaraði skáldið Bayard
Taylor frá Ameríku. Þá mælti
yfirkennari Helgi Helgasen fyr-
ir minni Kleins ráðherra, en
Klein svaraði aftur. Síðast
mælti skólakennari Gísli Magn-
ússon fyrir minni kvenna, og
þá var sungið minni allra gest-
anna. Eftir það var konungi
boðið inn í tjald er reist hafði
verið handa honum þar á hæð-
inni; neytti hann þar nokkurra
hressinga, og gekk burt síðan
með sveit sína; fylgdi honum
fagnaðaróp fundarmanna.
Þá er konungur var farinn
söng söngflokkurinn enn nokk-
ur kvæði, og var dansað nokkra
hríð; en þá var hátíðinni lok-
ið. Svo hafði verið til ætlað,
að flugeldar miklir skyldu fram
fara í hátíðarlokin, en eigi varð
af því fyrir slys, er til bar. Her-
menn tveir danskir er flugeld-
unum áttu að stýra, höfðu af
vangá skotið af sér vinstri
hendurnar í skothríð þeirri, er
gjör var konungi til fagnaðar,
er hann kom á hátíðarstaðinn.
Menn þessir voru þegar fluttir
á spítala bæjarins, og síðan
græddir; þágu þeir allmikið fé
af konungi og bæjarbúum í
sárabætur.“
☆
N0RNAN0TT
Framhald. aj bls. 21.
að svívirða minnismerkið um
Alan? hugsaði Helen. Er
þetta gert til að hræða mig?
Sýna mér að það séu til öfl,
sem eru sterkari en ég? Og ég
get ekki einu sinni farið til
hennar, til að segja henni að
ég búi ekki yfir neinum göldr-
um! Að ég hafi aðeins verið að
gabba þær þarna í eldhúsinu.
Og að ég hefði aldrei trúað að
það hefði þessar afleðiingar.
Jú, ég hefði svo sem mátt
vita það! hugsaði hún, þegar
hún skoðaði hug sinn. Hún stóð
kyrr og virti fyrir sér brotinn
krossinn. Hún fann að hún
varð að komast að hinu rétta í
þessu máli, jafnvel þótt það
kostaði hana meira en þetta.
Hún var svo reið, þegar hún
skundaði yfir heiðina, að hún
var hrædd um að hlaupa á sig,
þegar hún hitti kerlinguna.
Hún breytti því um stefnu og
klifraði yfir skarð í múrnum
og hugsaði sér að komast inn