Vikan - 20.01.1972, Side 37

TVÆR FLUGUR 1 EINU HÖGGI
Þetta er svefnsófasettið Venus-Lux. Glæsilegasta svefnsófasettið á markaðinum.
KOMIÐ - SJÁIÐ - SANNFÆRIST
IHIÚSCaMDNaUHIDSIHÐ ihif.
Auðbrekku 63, Kópavogi, sími 41694
lians var þrungin af gráti: „Ég
dett, ég dett, — ég dett út í..
Hún hafði svikið hann, svikið
drenginn sinn. Og nú lá hann
þarna í ísköldu vatninu.
Klukkurnar í turni Santa
Maria delle Salute tóku að
hringja og rétt á eftir fylgdu
klukkur Markúsarkirkjunnar.
Þetta var mjög snemma morg-
uns. Örmjó ljósræma gægðist
meðfram gluggatjöldunum.
Frú Hannah opnaði augun.
Hún var undrandi yfir ang-
istinni, sem hafði gripið hana.
Því skyldi hún vera hrædd,
hugsaði hún, milli svefns og
vöku. Hversvegna vakna ég hér
i Feneyjum, með þennan ugg í
brjósti, ég sem er í síðbúinni
brúðkaupsferð...
Það var draumurinn um
Nicky, sem var drukknaður.
Hún stökk út úr rúminu,
klæddi sig í dauðans ofboði og
fór að tína saman dótið sitt.
Nokkrum mínútum síðar
rumskaði læknirinn. Hann rétti
út höndina og ætlaði draga
konu sína til sín. En rúmið var
tómt og kalt. Hann opnaði aug-
un.
Hún var fullklædd og var að
láta niður í tösku. Hann settist
upp.
— Hvað í veröldinni ertu að
gera?
—Ég er að fara heim, sagði
hún rólega, án þess að líta við.
Hann féll aftur á bak.
— Ó, nei, ekki aftur ... Við
töluðum um þetta í gærkvöldi.
Manstu ekki að við vorum ásátt
um að vera hérna allan tímann?
Heidi skýrði þetta allt fyrir
þér, sagði að hún hefði verið
að gera að gamni sínu.
— Já, já, ég man það vel. En
það var í gærkvöldi. Nú hef ég
skipt um skoðun.
Hann settist aftur upp.
— Hlustaðu nú á mig, sagði
hann. — Þú veizt að þú getur
treyst Heidi. Hún sagði að
börnunum liði vel.
Frú Hannah hélt áfram að
troða i töskurnar. — Þú hefur
á réttu að standa um Heidi, ég
get treyst henni, sagði hún. —
Ég ber lika fullt traust til henn-
ar.
— En ef svo er, hversvegna
ætlar þú þá að æða heim?
Frú Hannah sneri sér að
manni sínum og^virti hann al-
varlega fyrir sér. Rödd hennar
var blíð og hún var þolinmæð-
in uppmáiuð:
— Heyrðu, elskhn mín, ég
hefi bað á tilfinningunni að ég
verði að fara heim. Viltu vera
svo góður að andmæla mér
ekki. Hjálpaðu mér heldur að
láta niður dótið okkar og
komdu mér heim.
Hann skyldi að hún var
ákveðin. Hann hafði aldrei séð
hana í þessu ástandi áður, en
honum var ljóst að hann gæti
ekki haft nokkur áhrif á hana.
Hann var vonsvikinn og ergi-
legur. Hversvegna gat hún ekki
hagað sér skynsamlega? Hann
hafði megnustu óbeit á konum,
sem létu duttlungana ráða, en
það gerði hún núna.
Hann tók andann á lofti.
— Ég er þá kvæntur kjána-
Jegri, óraunsærri, óþroskaðri,
fljótfærinni og hjátrúarfullri
konú! öskraði hann.
— Þú hefur algerlega á réttu
að standa, ástin mín. Hún brosti
engilblítt, en var jafn ákveðin
á svipinn. — Þú getur skamm-
að mig eftir vild á heimleiðinni,
ef þér líður þá betur. En nú
held ég að þú ættir að hafa
hx-aðann á. Ég er að yerða búin
að gang'a frá farangrinum.
Hann fór fram úr rúminu og
klæddi sig. Hann átti ekki ann-
arra kosta völ.
Þetta var síðasti dagurinn i
marz. Þeim var sagt að engin
flugvél færi til London fyrir
hádegi. Stúlkan í afgreiðslunni
ráðlagði þeim að reyna hvort
ekki færi vél frá Alitalia félag-
inu.
Það var heldur engin ferð hjá
þeim. En laglega, ljóshærða
stúlkan, bak við afgreiðslu-
borðið sagði að kannski væri
hægt að komast frá Miláno.
Þau fylgdu ráðum hennar.
Flugvélin var næstum tóm. Þau
fengu sterkt og gott kaffi á
leiðinni til Milano og lentu inn-
an skamms.
í flugstöðinni í Milano urðu
þau að bíða í klukkutíma.
Frú Hannah sat stjörf og
þögul i stórum leðurstól. Hún
var náföl og'tekin. Hún spennti
greipar um hnén. Maður henn-
ar virti hana fyrir sér með
áhyggjusvip. Hvað hafði kom-
ið yfir hana, sem venjulega var
svo róleg. Hún hafði varla mælt
3.TBL. VIKAN 37