Vikan - 10.02.1972, Blaðsíða 33

dóttur hennar var, jafnvel í
upphafi rannsókna okkar, eng-
inn vafi á því, að morS hafði
verið framið. Hugmyndin um
sjálfsmorð var strax útilokuð. í
þessu máli erum við líka lausir,
í upphafi, við allan grun um
sjálfsmorð. Líkið, sem fannst
við Barriére du Roule, fannst
við þær aðstæður, að við erum
ekki í neinum vanda með þetta
mikilvæga atriði. En þess hefur
verið getið til, að líkið, sem
fannst, væri ekki af Maríu Rog-
et, en fyrir sakfellingu árásar-
manns eða árásarmanna henn-
ar er laununum heitið, og samn-
ingur okkar við lögreglustjór-
ann er eingöngu bundinn við
hann eða þá. Við þekkjum báð-
ir þennan heiðursmann vel. Það
dugar ekki að treysta honum of
vel. Ef við byrjum rannsóknir
okkar með fundi líksins og
reynum síðan að komast á slóð
morðingjans, komumst við samt
að því, að þetta lík er af ein-
hverjum öðrum einstaklingi en
Maríu; eða ef við byrjum með
hina lifandi Maríu, finnum við
hana, án þess að hún hafi orðið
fyrir árás — í báðum tilvikun-
um missum við starf okkar; þar
sem það er herra G—, sem við
þurfum að eiga skipti við. í
þágu sjálfra okkar, en ef til vill
ekki í þágu réttvísinnar, er það
því óhjákvæmilegt, að fyrsta
skref okkar sé að staðfesta, að
líkið sé raunverulega af þeirri
Maríu Roget, sem saknað er.
Röksemdir Stjörnunnar hafa
verið mikilvægar í augum al-
mennings; og það, að blaðið er
sjálft sannfært um mikilvægi
þeirra, má sjá á því, hvernig
það byrjar eina af greinum sín-
um um málið — „Allmörg af
morgunblöðum samtímans,"
segir blaðið „tala um hinn ó-
hrekjandi málflutning í mánu-
dagsgrein Stjörnunnar.“ Mér
virðist, að hið eina, sem óhrekj-
andi er í þessari grein, sé ákafi
þess, sem ritar hana. Við ættum
að hafa í huga, að yfirleitt er
það fremur markmið dagblaða
okkar að skapa æsing — að gera
mikið úr hlutunum — en að
styðja málstað sannleikans. Síð-
arnefnda markmiðinu er aðeins
þjónað, þegar það virðist vera
samfara hinu fyrnefnda. Dag-
blað, sem aðeins túlkar hinar
venjulegu skoðanir (hversu vel
sem þær kunna að vera grund-
vallaðar), ávinnur sér enga til-
trú hjá múgnum. Langflest fólk
lítur á þann einan sem djúp-
vitran, sem kemur fram með
bragSmiklar mótsagnir hinna
almennu hugmynda. Þegar um
röksemdaleiðslur er að ræða,
engu síður en í bókmenntum,
eru það kjarnyröin, sem njóta
Framháld á bls. 39.
6. TBL. VIKAN 33